زنان وجدان‌هاي بيداري كه
بايد به ميدان بيايند
آذر منصوري
روز سوم ثبت‌نام انتخابات يازدهمين دوره مجلس است و هنوز براي قضاوت در مورد نوع حضور و مشاركت در اين مرحله زود است. اما در صورت تداوم همين فضا آنچه نگران‌كننده به نظر مي‌رسد حضور چهره‌هاي شاخص و تاثيرگذار براي ثبت‌نام است. طبعا در چنين فضايي زنان را نمي‌توان تافته جدا بافته و استثنا در نظر گرفت. آنچه موجب شد در انتخابات ۹۴ نهضت ثبت‌نام زنان شكل گيرد، از يك‌سو برآمده از فضاي سياسي كشور و ميل به مشاركت شهروندان براي اثرگذاري در نهاد قانونگذاري كشور و همراهي با دولتي بود كه در آن دو سال موفق جلوه مي‌نمود و از سوي ديگر تصور و باور و اميدي بود كه به صندوق‌هاي راي و انتخابات شكل گرفته بود. در اين فضا پويش‌هايي ايجاد شد كه حاصل آن به‌رغم رد صلاحيت ۸۰درصدي زناني كه ثبت‌نام كردند، پذيرش سهميه ۳۰درصدي زنان در ادبيات سياسي كشور و اعمال اين سهميه در تهران و برخي مراكز استان‌هاي كشور بود، به نحوي كه نرخ حضور ۳درصدي زنان در مجلس نهم به 6.1درصد در مجلس يازدهم ارتقا يافت. عملكرد اين ۱۷ نفر هم در مجموع در مقايسه با عملكرد كلي مجلس دهم موفق جلوه كرده است. با اين پيش‌فرض علي‌القاعده در انتخابات دور يازدهم بايد شاهد افزايش حضور زنان در مقطع ثبت‌نام‌ها به عنوان گام اول باشيم. اما چرا اين دو روز نشاني از اين افزايش حضور به چشم نمي‌خورد؟ چرا آن كمپين‌ها و پويش‌ها قبل از ثبت‌نام‌ها شكل نگرفته‌اند؟ چرا فعالان حوزه زنان روزه سكوت گرفته‌اند و صحبتي از كمپين‌هاي تغيير شنيده نمي‌شود؟ دليل روشن است، زنان مادران سرزميني هستند كه اين روزها بيش از پيش بوي غم و اندوه آن را فرا گرفته است. غم و اندوه از دست دادن جواناني كه در اين روزها قرباني خشونتي كور شده‌اند و وجدان‌هايي كه بيش از پيش زخم‌هاي اين روزها بر روح و جان‌شان سايه انداخته است و به اين زودي‌ها التيام كه نمي‌يابد، هيچ، نگران آنند كه ازسوي ديگر سر باز كند و خشونتي ديگر را رقم بزند و در اين ميان لابد چه فرقي مي‌كند كه نماينده مجلس باشي يا نباشي؟ آن هم در شرايطي كه لياخوف را فرا مي‌خوانند كه بر پيكر نيمه جانش توپ ببندد. اما من مي‌گويم فرق مي‌كند. اين روح و جان آسيب‌ديده مادران است كه بايد به ميدان بيايد و خانه ملت را از حاشيه به راس ببرد. همان‌طور كه برخي زنان شجاع مجلس دهم به‌رغم همه ناملايمات و تهديدها مي‌دانند و صداي محذوفان و آسيب‌ديدگان حوادث اخير شده‌اند و مسوولان را به رواداري بيشتر و پاسخگويي واداشته‌اند. اين زنان و مادران اين سرزمينند كه بايد پرتعداد‌تر و پرشور‌تر در ميدان و صحنه عمل حضور فعال داشته باشند و از ردصلاحيت‌ها نهراسند و به داد ايران امروز برسند.