اخلاق‌مان را خوب كنيم
به بيان ديگر جامعه با شنيدن جملاتي كه نشان‌دهنده اين است كه مي‌شود تغيير عقيده داد، آرام مي‌شود و از خروش‌هاي ناگهاني كه منجر به از دست رفتن انسجام مي‌شود، فاصله مي‌گيرد.
2- صداقت و شفافيت با شهروندان جامعه است. بزرگ‌ترين دستاورد روراستي با جامعه، اعتماد جامعه به حاكميت و مديران كشور است. يادمان نرود جامعه‌اي كه به حاكمانش اعتماد نكند به خودش هم نمي‌تواند اعتماد كند. ما شاهد هستيم جملاتي از اين دست كه «هر كه به فكر خويش است» در جامعه ما زياد شده است و اينها همه حاكي از احساس عدم اعتماد است. بنابراين صداقت و شفافيت از طرف دولتمردان مي‌تواند الگوي مناسبي براي جامعه شود كه منجر به افزايش همبستگي اجتماعي مي‌شود. اين مساله بي‌شك بايد از دولتمردان آغاز شود و مسوولان و مديران كشور مردم را محرم‌تر از اين بدانند. در جامعه‌اي كه شفافيت و صداقت نسبت به حوادث وجود دارد كمتر مي‌بينيم كه جامعه درگير شايعات راست و دروغ شود زيرا در هر رخدادي به دولت رجوع مي‌كند و منبع موثقش را دولت و حاكميت مي‌داند. اين نقد به دولت و حاكميت ايران وارد است كه دايره محرمانه هايش بسيار وسيع است. ما شاهد بوده‌ايم كه در سال‌هاي گذشته حتي انتشار نتايج برخي نظرسنجي‌ها از جامعه ايران محرمانه تلقي مي‌شد. برخي تصور مي‌كنند صداقت و روراستي با جامعه در بحران‌ها و مسائلي كه وجود دارد سبب از ميان رفتن اقتدار و محبوبيت‌شان مي‌شود، اما حقيقت اين است كه صداقت و شفافيت در همه امور باعث ايجاد صميميت و اعتماد بيشتر ميان جامعه و دولت مي‌شود. شايد برخي بر اين حرف من خرده بگيرند و بگويند در هر صورت يك سري مسائل محرمانه براي هر دولت و نظامي وجود دارد. من باور دارم اگر در همه مسائل صداقت و شفافيت وجود داشته باشد در برخي مواردي كه واقعا محرمانه است، جامعه پذيراي اين واقعيت است كه اين مورد محرمانه است و به دولت اعتماد مي‌كند و ديگر درگير شايعات ريز و درشتي كه مي‌تواند منجر به آغاز بحران‌هاي اجتماعي و شكاف بين حاكميت و ملت شود نخواهد شد. بنابراين برخورد صادقانه و شفاف بهترين راه مديريتي سالم و موفق است.
در پايان مي‌خواهم اين را بگويم كه اگر اخلاق‌مان را خوب كنيم، مي‌توانيم همبستگي اجتماعي را افزايش دهيم تا در مواقع بحراني با كمترين هزينه بحران را پشت سر بگذاريم.