شرايط از اضطرار عبور كرده است!
پيرامون خود انواع خطوط قرمز نمي‌كشد، خطوط قرمزي كه معلوم نيست از كجا پيدا شده‌اند و چرا علي‌رغم تجربه انواع كشورها از آن بيم دارد؟ اگر 400 فوتي در روز براي‌مان عادي نشده است و انتظار عدد‌هاي بالاتر را نمي‌كشيم تعطيلي سراسري و كامل حداقل به مدت 2 هفته، منع آمد و شد مردم در خيابان‌ها به جز براي امور ضروري آن هم در حداقل زمان ممكن، ممنوعيت سفرهاي بين شهري و بين استاني، ممنوعيت مراسم عزا و عروسي، توزيع ارزان ماسك و مواد ضدعفوني با كيفيت، آموزش روزانه مردم براي چگونگي عبور از شرايط سخت كنوني كم‌كم به ضرورتي اجتناب‌ناپذير تبديل شده‌اند و نجات جان‌هاي بسياري به آن گره خورده است. بديهي است همچنان كه پيش‌تر هم گفته شد و متوليان مربوطه اعتنايي نكردند اگر مسوولان از كرونا سبقت نگيرند، كرونا از ايشان سبقت خواهد گرفت همان‌طور كه تا حالا سبقت گرفته است و محدوديت‌ها خود را تحميل خواهند كرد و دير يا زود اجرايي خواهند شد با اين تفاوت كه هرچه ديرتر شوند پرهزينه‌تر و تلخ‌ترخواهند بود. در اين شرايط خطير و تحريمي و افول اعتمادها و فوران نااميدي‌ها اگر مي‌توانستيم در زمينه كرونا موفق عمل كنيم و با چنگ و دندان هم كه شده عدد 34 فوتي روزانه را حفظ و كاهش مي‌داديم موجي از اميد و انرژي و سرزندگي و آمادگي و سختكوشي و طراوت و احساس پيروزي و انسجام و همدلي در بين مردم ايجاد مي‌شد و به ساير حوزه‌ها هم نفوذ مي‌كرد و از اين طريق در قلب شب سياه روزنه نور پديد مي‌آمد و بزرگ مي‌شد و چون خورشيد همه‌جا را گرم و روشن مي‌كرد. هرچند براي اين مهم دير شده است ولي هنوز وقت هست، كاش مسوولان به جاي شعار دادن و موعظه كردن وقت بگذارند، جلسات اضطراري و اجرايي برگزار كنند، در كارها و تصميم‌ها سرعت عمل را حياتي بدانند و در مقابل اعمال محدوديت‌هاي ضروري مقاومت خود را رها كنند و امور را براي مدت كوتاهي هم كه شده به كارشناسان بسپارند.