گزارشي درباره بازگشايي موزه هنرهاي معاصر
بازگشت با ارمغان
نيلوفر ثاني
پس از گذشت 30 ماه از تعطيلي موزه هنرهاي معاصر به منظور مرمت و تعميرات، در بهمن سال جاري به طور رسمي افتتاح و درهاي آن مجددا به روي علاقه‌مندان فرهنگ و هنر اين سرزمين گشوده شد.
موزه هنرهاي معاصر به عنوان قطب هنري و گنجينه‌اي از سرمايه هنر ملي همواره به عنوان مرجعي براي مواجهه و ديدار علاقه‌مندان هنر با آثار مهم و تاثيرگذار هنرمندان معاصر مورد نظر بوده و جايگاه ويژه‌اي داشته است.
هر بار و در بازه‌هاي زماني، معرفي و دوره‌هاي برگزاري آثار يك هنرمند، فرصتي مغتنم براي بررسي و پژوهش‌هاي محتوايي و فرمي هنرهاي تجسمي را فراهم مي‌كند كه مي‌تواند الگو و مبنايي براي هنرمندان تازه‌كار اين راه و جمع جوان‌تر بازديدكنندگان باشد.
در اين گشايش با نام نمايشگاه ارمغان، آثاري از منيژه ميرعمادي و با مجموعه اهدايي او از هنرمندان معاصر، شروعي دلپذير رقم خورده است كه مي‌تواند علاقه‌مندان هنرهاي تجسمي را پس از ماه‌ها دوري از موزه، سرشار از حس ناب هنر كند.
منيژه ميرعمادي بانوي هنرمندي است كه سال‌ها در جهت اعتلاي هنرهاي تجسمي با مجموعه‌داري آثار مهم هنرمندان بنام معاصر و انتشار سايت و فصلنامه طاووس و نشر كتاب‌هاي هنري بسيار نفيس و دوزبانه از زندگي، بررسي كار و تحليل انتقادي آثار هنرمندان ايراني در عرصه هنرهاي تجسمي قدم برداشته و مجموعه نفيس خود را با تعدادي از آثار فاخرش به گنجينه موزه بخشيده است. ماحاصل زحمات و تلاش‌هاي اين بانوي نقاش، پژوهشگر و مجموعه‌دار،گردآوري 700 اثر هنري، چاپ 13 كتاب از هنرمندان معاصر و6 فصلنامه و مجله الكترونيكي طاووس است كه بعد از گذشت نزديك دو دهه از فعاليت آن همچنان به عنوان يكي از سايت‌هاي معتبر در نشر و بازتاب فعاليت‌هاي هنر تجسمي در ايران با مقالات، تحليلها و پژوهش‌هايي در اين حوزه، مطرح و ادامه كار مي‌دهد.
در اين نمايشگاه ۱۳۵ اثر از ۴۲ هنرمند از آثار اهدايي مجموعه منيژه ميرعمادي و ۲۶ اثر از ۱۵ هنرمند از آثار گنجينه ملي كه متناسب با آثار اهدايي مجموعه ميرعمادي است در موزه هنرهاي معاصر به نمايش گذاشته شده و بار ديگر درخشش هنر ايراني را در طول چند دهه گذشته مي‌توان ديد و شاهد روند آن بود.
مجموعه ارمغان شامل چند تابلوي منيژه ميرعمادي در ورودي نمايشگاه با ذكري از بيوگرافي اين بانوي هنرمند و همسر ايشان دكتر ناصري است كه همواره پشتيبان و همراه اين بانوي برجسته بوده‌اند. در گالري‌هاي بعدي كه به نظر مي‌رسد با وجود تغييراتي اما در شمايل كلي، همان‌گونه كه پيش‌تر بوده با تابلوهايي از منوچهر يكتايي با همان سبك منحصربه فرد او، حسين كاظمي و ابوالقاسم سعيدي، بهجت صدر، ماركو گريگوريان با تركيب رنگ و كاهگل بر بوم، ناصر اويسي، سهراب سپهري، فرامرز پيلارام و ژازه تباتبايي آغاز و با چشم‌‌نوازي در تركيب و جلاي تاثيرگذاري به گالري‌هاي بعدي با آثاري از عليرضا اسپهبد با چند تابلوي درخشان،كلاژ و نقاشي‌هاي پروانه اعتمادي، مسعود عربشاهي، غلامحسين نامي و نقاشي‌خط محمد احصايي و حسين زنده‌رودي روبه‌رو مي‌شويم... تابلوي خط‌نقاشي رضا مافي نيز جلوه‌گري جذابي دارد و بر ديوار مي‌درخشد.
در چند اثر از پرويز كلانتري، مجموعه جذابي از تركيب مواد و نقاشي‌هاي او از خانه‌ها و مناظر كاهگلي و سنتي روستايي حضور دارد.
دو اثر ديدني از فريده لاشايي و تابلويي از او كه با مدياي ديجيتال نيز تركيب شده، زينت‌بخش ادامه آثار اهدايي است. اثري درخشان از كامران كاتوزيان و تابلويي از كوروش شيشه‌گران نيز حسن ختام اين مسير است.
در گالري‌هاي انتهايي، موزه با رخدادها و تحولات عكاسي چند عكاس خارجي مسير اين بازديد را به اتمام مي‌رساند. درحالي‌كه شور و شعف اين مواجهه جذاب همچنان تا مدت‌ها با بيننده باقي خواهد ماند و لذت بارها ديدار دوباره را باز خواهد آفريد.