تكرار تجربه شكست خورده
ديپلماسي را به عنوان ابزاري براي تعامل با ايران برگزينند، آنها ترجيح دادند با پيگيري فشار حداكثري، مسير ديپلماسي را بسته و از طريق اعمال فشار درصدد دستيابي به اهداف‌شان برآيند. در مقابل ايران هشدار داده است كه صدور قطعنامه در شوراي حكام با اقدامي متقابل از سوي تهران روبرو خواهد شد و در صورتي كه در هفته جاري چنين قطعنامه‌اي به تصويب برسد، به اجراي توافقي كه با آژانس داشته پايان خواهد داد.
در حال حاضر به نظر مي‌رسد كه هم امريكا و هم كشورهاي اروپايي بر اين باورند كه جمهوري اسلامي ايران در شرايطي بسيار سخت‌تر از سال 2005 قرار دارد و افزايش همزمان فشارهاي سياسي و اقتصادي مي‌تواند آنها را به نتيجه دلخواه‌شان برساند اما واقعيت اين است كه اجراي همه‌جانبه سياست فشار حداكثري در دوره ترامپ نشان داد كه تهران با تحمل هر هزينه‌اي هم حاضر به سر خم كردن در برابر اين سياست نمي‌شود. به آن معنا كه هم اروپا و هم امريكا بايد مطمئن باشند، در صورتي كه به سوي صدور قطعنامه شوراي حكام عليه ايران گام بردارند، تهران به وعده خود يعني كنار گذاشتن توافق با آژانس عمل خواهد كرد و اين اقدام شرايطي سخت براي همه طرف‌هاي برجام ايجاد مي‌كند.
مسيري كه در حال حاضر از سوي كشورهاي اروپايي در پيش گرفته شده، مسيري متناقض و مخالف با مسيري است كه طي 4 سال گذشته اين كشورها در پيش گرفته بودند. تروييكاي اروپايي تلاش داشتند تا با ايستادگي در برابر فشارهاي سياسي دولت ترامپ، راهي براي حفظ توافق هسته‌اي با ايران پيدا كنند. كشورهاي اروپايي اين اراده سياسي را داشتند كه توافق هسته‌اي با ايران را حفظ كنند و در شوراي امنيت سازمان ملل متحد به قطعنامه پيشنهادي امريكا راي منفي و در مجمع عمومي سازمان ملل نيز به پيشنهاد امريكا راي منفي دادند و اين خروجي‌هاي سياسي آنها نشان مي‌دهد كه به دستاوردهاي سياسي برجام براي خودشان آگاه هستند. اما اكنون با در پيش گرفتن مسيري متفاوت در حال تخريب آخرين ذره‌هاي اميد به احياي توافق هسته‌اي هستند.
مشكل از آنجا ناشي مي‌شود كه ايالات متحده و اروپا تصور مي‌كنند با در پيش گرفتن مسير جديد و وارد آوردن فشار همزمان به ايران به خواسته‌هاي حداكثري خود دست يابند اما واقعيت اين است كه بر اساس تجربه تاريخي آنها نه تنها در اين مسير راه به جايي نخواهند برد، بلكه با از دست دادن زمان و از بين بردن اعتماد دولت و ملت ايران به اثربخشي ديپلماسي با غرب صرفا راه رسيدن به راه‌حل سياسي را دشوارتر و طولاني‌تر مي‌سازند.