شاهكارهايي كه به بهانه كرونا فروخته مي‌شوند!
برخي موزه‌هاي امريكايي به دليل مشكلات مالي به فروش تابلوهاي نقاشي روي آورده‌اند، اما منتقدان معتقدند اين كار در حقيقت خيانت به ماموريت موزه‌ها براي حفظ آثار هنري براي عموم مردم است. به گزارش ايسنا و به نقل از خبرگزاري فرانسه، موزه‌هاي ايالات متحده پيش‌تر فقط در صورتي اجازه داشتند اثري را بفروشند كه آن اثر را با اثر هنري جديد جايگزين كنند اما در آوريل ۲۰۲۰ انجمن مديران موزه‌هاي هنر (AAMD) اين محدوديت را به مدت دو سال براي جبران خسارت‌هاي دوران كرونا لغو كرد. در ماه سپتامبر، مسوولان موزه بروكلين كه حتي پيش از همه‌گيري ويروس كرونا با مشكلات مالي دست و پنجه نرم مي‌كردند، ۱۲ اثر هنري از جمله يك اثر از «مونه» و دو اثر از «دوبوفه» نقاش‌هاي فرانسوي را با هدف به دست آوردن هزينه كافي براي نگهداري از مجموعه آثار اين موزه به فروش گذاشتند. اوايل سال جاري نيز «مكس هالين» مدير موزه متروپوليتن اعلام كرد، پول حاصل از فروش آثار هنري صرف هزينه‌هاي نگهداري از مجموعه آثار موزه از جمله حقوق كاركنان موزه خواهد شد. «هالين» كه روند جديد فروش آثار هنري توسط موزه‌ها را موقتي مي‌داند و معتقد است موزه متروپوليتن در سال ۲۰۲۱ در مقايسه با سال‌هاي گذشته آثار بيشتري را به فروش نخواهد رساند، مي‌گويد: «دهه‌ها است كه موزه‌هاي امريكا مجموعه آثارشان را به فروش مي‌رسانند ... ما نسبت به كاري كه انجام مي‌دهيم آگاهي كامل داريم و به آن ايمان داريم؛ مي‌دانيم كه اين كار به نفع مجموعه آثار موزه‌ها است و به پيشرفت آن كمك مي‌كند.» با اين حال فروش آثار هنري با واكنش‌هاي متفاوتي همراه بوده است. براي مثال يكي از منتقدان فروش آثار هنري موزه هنر بالتيمور معتقد است تبديل شدن آثار هنري ديوارهاي موزه‌ها به يك سرمايه مالي مساله نگران‌كننده‌اي است. موزه هنر بالتيمور اميدوار بود با به فروش رساندن سه اثر هنري مهم از جمله يكي از آثار «اندي وارهول» بتواند ۶۵ ميليون دلار پول جمع‌آوري كند. قرار بود با به فروش رساندن اين آثار بودجه كافي براي نگهداري از مجموعه آثار موزه و ايجاد برابري در مجموعه با خريداري آثار هنرمندان اقليت و زن فراهم شود. اما انتقادها سبب شد اين موزه برنامه فروش آثار را لغو كند و هزينه مورد نياز را از طريق اهداي پول داوطلبانه جبران كنند. برخي از موزه‌ها با به فروش رساندن مهم‌ترين آثارشان مخالف هستند؛ چراكه معتقدند ماموريت آنها نگهداري از آثار مهم است. براي مثال موزه هنر متروپوليتن بيشتر آثاري را به فروش رساند كه نسخه‌هاي متعددي از آنها را داشت يا آثاري را كه توسط يك هنرمند در يك دوره مشخص به تعداد زياد خلق شده بودند را به فروش رسانده است. اما موسسات ديگري همچون موزه هنري اورستون در نيويورك بدون در نظر گرفتن شرايط يك اثر آن را به فروش گذاشتند. براي مثال اين موزه در ماه اكتبر يك نقاشي از «جكسون پولاك» را به قيمت ۱۲ ميليون دلار فروخت. اين موزه از پول حاصل از فروش اين نقاشي براي ايجاد برابري نژادي و جنسيتي در مجموعه آثارش استفاده كرد اما با اين حال انتقادهايي متوجه اين موزه شد. «تري‌تيشوت» از نويسندگان «وال‌استريت ژورنال» نوشت: «يك موزه هنر روحش را فروخت... اين موزه از هدف قابل احترام ايجاد برابري جنسيتي و نژادي در مجموعه آثارش به عنوان يك بهانه براي خيانت به اعتماد عمومي استفاده كرده است.» با اين حال اضافه كردن آثار متعلق به هنرمندان اقليت‌ها پاسخي به تقاضايي است كه بر اثر جنبش «جان سياه‌پوستان مهم است» به وجود آمده است. اما بسياري از كارشناسان معتقدند ايجاد برابري نژادي و جنسيتي در آثار يك مجموعه بدون جايگزين كردن آنها هم امكان‌پذير است.