اين‌بار ايران‌ستيزي هم به داد نتانياهو نرسيد
بي‌بي پشت خط قرمز
سارا معصومي
«تصويب قطعنامه عليه ايران گامي مثبت در جهت فشار آوردن بر ايران است و اگر اين فشارها بر ايران گسترش پيدا كند، قطعا به نفع اسراييل است. اميدوارم كه اين‌گونه تحريم‌ها افزايش و به سمت تحريم‌هاي اقتصادي و ديپلماتيك و همچنين تحريم انرژي ايران، سوق پيدا كند. اين قطعنامه با نيت قاطع «باراك اوباما» رييس‌جمهوري امريكا در شوراي امنيت تصويب شد و گامي مثبت در جهت اعمال فشار عليه ايران است و ديگر اينكه اين پيغام را به ايران مخابره مي‌كند كه رهبران كشورهاي قدرتمند با فعاليت هسته‌اي ايران مخالف هستند.» 20 خرداد 1389.
«حاكمان ايران، پيوسته هولوكاست را نفي مي‌كنند و خواستار نابودي اسراييل هستند؛ همان‌طوركه آنها اين هفته در مجمع عمومي سازمان ملل گفتند. اگر اين است پرخاشگري ايرانِ بدون جنگافزارهاي هسته‌اي؛ آن وقت تصور كنيد ايران مجهز به جنگافزارهاي هسته‌اي را؛ چه كسي در خاورميانه، اروپا، امريكا يا هر جاي ديگر امنيت خواهد داشت؟ برنامه اتمي ايران ۷۰ درصد از مراحل لازم براي ساخت بمب را طي كرده است و جامعه جهاني بايد خط قرمز روشني براي تهران ترسيم كند تا ايران به آستانه ساخت بمب نرسد. (نخست‌وزير اسراييل كه خود ماژيك قرمز در دست داشت با كشيدن خط قرمز گفت) جهان بايد براي ايران خط قرمز مشخص كند.» 6 مهرماه 1391. (سخنراني در سازمان ملل)
«قدرت‌هاي جهاني با امضاي برجام و برداشته شدن تحريم‌هاي ايران، «قفس ببر» را گشودند. با توافق هسته‌اي ايران مخالف بودم، چراكه محدوديت‌هاي آن موقتي بود و هيچ پيوندي با تغيير رفتار ايران نداشت.» 8 مهرماه 1399.
«جمهوري اسلامي ايران امروز قلدر نامطبوع منطقه است. اما اگر مهار نشود، ايران فردا خود را مسلح به موشك‌هاي بالستيك قاره پيما با كلاهك هسته‌اي مي‌كند كه مي‌توانند اروپا و امريكا را هدف قرار دهند و به يك قلدر جهاني تبديل مي‌شود كه همه را به خطر مي‌اندازد. بايد جلوي همه اينها گرفته شود.» 23 آذرماه 1399.
«جمهوري اسلامي جدي‌ترين تهديد در خاورميانه است و اسراييل هرگز اجازه نخواهد داد ايران به سلاح هسته‌اي دست يابد.» 23 فروردين 1400. (يك روز پس از خرابكاري در تاسيسات هسته‌اي نطنز)
«احتمال دستيابي ايران به سلاح هسته‌اي را بزرگ‌ترين خطر عليه اسراييل مي‌دانم. من مدت ۴۰ سال است به دوستم جو بايدن مي‌گويم كه چه با توافق و چه بدون توافق، ما هر آنچه در توان داريم انجام مي‌دهيم تا جلوي مسلح شدن ايران به جنگافزارهاي هسته‌اي را بگيريم.اگر قرار باشد بين تنش با دوست بسيار خوب‌مان، يعني ايالات متحده و حذف يك تهديد وجودي، يكي را انتخاب كنيم - كه اميدوارم به آنجا نرسيم - حذف تهديد وجودي، انتخاب ما خواهد بود.» 12 خرداد 1400.
12 سال شبانه‌روز از ايران گفت. از هر ابزاري براي تهديد كردن از فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران استفاده كرد: از دوستي با گروهك تروريستي مجاهدين خلق (منافقين) تا ترور دانشمندان هسته‌اي ايران، از خرابكاري در تاسيسات هسته‌اي ايران تا سخنراني در كنگره ايالات متحده با هدف ممانعت از اجراي برجام. از به نمايش گذاشتن نقاشي در صحن مجمع عمومي سازمان ملل درباره توانمندي هسته‌اي ايران تا ابراز شادي از استعفاي محمدجواد ظريف، وزير خارجه ايران و ترور سردار شهيد قاسم سليماني. از حمايت از جنگ اقتصادي و تروريسم عليه 80 ميليون ايراني و تا راه‌اندازي حساب‌هاي كاربري به زبان فارسي در فضاي مجازي چون توييتر براي افزايش شكاف ميان حاكميت و ملت در ايران. از حمله به كشتي «ايران ساويز» در آب‌هاي درياي سرخ همزمان با آغاز رايزني‌ها براي احياي برجام در فروردين ماه سال جاري تا تلاش براي دوستي با كشورهاي عربي همسايه ايران به منظور تهديدسازي براي تهران.
در 12 سال گذشته از ايران گفتن در عالم سياست داخلي و خارجي براي بنيامين نتانياهو معروف به بي‌بي هم نان داشت و هم آب. هربار مخالفان و منتقدان به پرونده فساد داخلي يا ماجراجويي‌هاي او در سياست خارجي اعتراض كردند، با علم كردن پرچم ايران كنترل فضا را در دست گرفت . هربار متحدي چون ايالات متحده امريكا يا دوستي از حلقه كشورهاي اروپايي پشت پرده از نقض دايم حقوق فلسطيني‌ها و زير پا گذاشتن قطعنامه‌هاي شوراي امنيت در پرونده صلح خاورميانه انتقاد كرد، نتانياهو در پوست ميش فرو رفته و از فعاليت‌هاي منطقه‌اي ايران در حمايت از جريان مقاومت، حضور نظامي ايران در سوريه يا افزايش توانمندي موشكي ايران انتقاد كرد. اسراييلي‌ها بارها و بارها در اين 12 سال براي پايان دادن به دولت نتانياهو بسيج شدند اما اين سياستمدار 71 ساله اسراييلي هربار با سحر و جادويي سياسي، ورق را برگرداند. در نهايت شامگاه يكشنبه 8 حزب دست به دست هم دادند تا نفتالي بنت عنوان نخست‌وزيري را با اختلاف يك راي از بي‌بي بگيرد. ائتلافي شكننده و بي‌سابقه در ساختار سياسي رژيم اسراييل كه دوام آن مشخص نيست و البته به گواه كارشناسان در تندروي هم دست كمي از دولت نتانياهو در 12 سال گذشته نخواهد داشت.
نتانياهو كه از اين به بعد به عنوان رهبر اپوزيسيون در پارلمان رژيم اسراييل حضور خواهد داشت در آخرين نطق در جامه نخست‌وزير نيز ترجيح داد به جاي سخن گفتن با مردم اسراييل، از ايران بگويد و با انتقاد از سياست‌هاي دولت‌هاي باراك اوباما هنگام حصول برجام و جو بايدن هنگام تلاش براي احياي اين توافق ثابت كند كه ايران‌ستيزي او را پاياني نيست.
افتخار به ايران‌ستيزي در نطق آخر
«اين من بودم كه دونالد ترامپ را تشويق به خروج از برجام كردم، اين من بودم كه به هزينه تخريب دوستي با ايالات متحده تا مرز جنگ با ايران پيش رفتم.» خلاصه سخنان بنيامين نتانياهو در پارلمان رژيم اسراييل پيش از واگذاري كرسي نخست‌وزيري به مردي كه با شاگردي نتانياهو وارد عالم سياست شد همين جملات بود. نتانياهو محور اين سخنراني را بر ادعاهاي هميشگي درباره برنامه هسته‌اي ايران گذاشت و ادعا كرد كه او با قدرت با دستيابي ايران به سلاح هسته‌اي مقابله كرده است. البته اين سخنان را سياستمداري بر زبان آورد كه در 12 سال گذشته سياست ابهام درباره توانمندي هسته‌اي رژيم اسراييل را حفظ كرده و در حالي كه نهادهاي اطلاعاتي و امنيتي مي‌گويند اين رژيم تنها دارنده زرادخانه هسته‌اي در منطقه غرب آسياست، نتانياهو با هياهو درباره فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران، تن به حضور هيچ بازرسي از آژانس بين‌المللي انرژي اتمي در تاسيسات هسته‌اي اين كشور نداده است.
نتانياهو در ادامه سخنانش در كنست گفت: «نخست‌وزير اسراييل بايد قادر به نه گفتن به رييس‌جمهور امريكا بوده و از آن، با پشتيباني گسترده در كنگره و افكار عمومي امريكا حمايت كند. من اين را در سال 2015 انجام دادم. چه كسي الان اين را انجام مي‌دهد؟ لاپيد كه به سخنراني من در كنگره حمله كرد؟ آنها نمي‌توانند در مقابل امريكا بايستند. بنت جايگاه بين‌المللي نداشته و فاقد اعتبار و دانشي است كه به وي اجازه دهد تا با توافق هسته‌اي ايران مخالفت كند. من به آستين، وزير دفاع امريكا گفتم حتي اگر من مجبور باشم كه ميان تنش با امريكا و حذف تهديد ايران يكي را انتخاب كنم، من آخري را انتخاب مي‌كنم. من به وزير دفاع امريكا گفتم كه به عنوان نخست‌وزير، هر كاري براي مخالفت با توافقي كه منجر به آن مي‌شود كه ايران يك سلاح هسته‌اي داشته باشد، انجام مي‌دهم و اين كار را به صورت آشكار و عملياتي انجام خواهم داد. در سال 1944، رييس‌جمهور امريكا از بمباران آشوويتز خودداري كرد. وي مي‌توانست ميليون‌ها از مردم ما را نجات دهد. اين دليل چيزي است كه من نمي‌توانم درباره توافق هسته‌اي ايران ساكت باشم. دولت بايدن از من خواست تا عدم موافقت ما با توافق هسته‌اي ايران را آشكار نكنيم. با تمام احترام براي رييس‌جمهور بايدن، من از انجام آن امتناع كردم. از زماني كه دولت بايدن به توافق هسته‌اي بازگردد، كابينه آتي، اقدام در ايران براي توقف اين كشور از دستيابي به تسليحات هسته‌اي را تاييد نخواهد كرد».
بنيامين نتانياهو در ادامه سخنراني خود در كنست مدعي شد: «ايراني‌ها امروز جشن مي‌گيرند. آنها مي‌دانند كه اگر تلاش‌هاي ما نبوده آنها مدت‌ها پيش به زرادخانه هسته‌اي دست پيدا كرده بودند. آنها مي‌دانند كه كابينه جديد اسراييل ضعيف بوده و خود را با جامعه بين‌المللي تطبيق مي‌دهد. پيام من به كساني كه در حال جشن گرفتن در تهران هستند اين است كه ما به زودي باز خواهيم گشت. عمليات بسيار جسورانه‌اي در عمق خاك دشمن انجام داديم كه به تهران نيز رسيده و كارهايي انجام شده كه مافوق تصور است».
نمايش قدرت كابينه جديد با مخالفت با ايران
نفتالي بنت، جانشين بنيامين نتانياهو از فرصت سخنراني در كنست براي نشان دادن مخالفت خود با ايران استفاده كرده و ادعا كرد كه برنامه هسته‌اي ايران كه «نزديك به نقطه تصميم‌گيري است» چالش اصلي كابينه او خواهد بود. بنت در بخش‌هايي از اين سخنراني ادعاهاي بي‌پايه و اساس درباره برجام و ايران را تكرار كرده و گفت: « احياي توافق هسته‌اي با ايران اشتباه است و اسراييل به ايران اجازه نمي‌دهد تسليحات اتمي به دست آورد. خاورميانه (غرب آسيا) هنوز از توافق هسته‌اي ۲۰۱۵ كه پول زيادي را عايد ايران كرد، بهبود پيدا نكرده است. بازگشت به توافق هسته‌اي اشتباه است و بار ديگر به ايران مشروعيت مي‌بخشد. اسراييل طرف اين توافق نيست و به دفاع از خود ادامه خواهد داد.»
«يايير لاپيد»، رييس حزب يش‌عتيد و وزير خارجه جديد رژيم اسراييل كه در توافق كابينه چرخشي قرار است دو سال ديگر نخست‌وزير اسراييل شود، در نخستين روز حضور در دفتر كارش ترجيح داد مخالفت خود با ايران و برجام را به تصوير بكشاند و مدعي شد: «برجام، يك توافق بد است و ما هر كاري بتوانيم براي جلوگيري از دستيابي ايران به بمب اتم انجام مي‌دهيم. ما بايد به سرعت براي بازگشت [امريكا] به توافق هسته‌اي ايران آماده شويم. اين يك توافق بد بود. من با آن مخالف بودم و هنوز هم هستم. اسراييل مي‌تواند با تغيير رويكرد خود، بيشتر از اكنون روي آن (برجام) اثر بگذارد. ما اين كار را با نخست‌وزير [نفتالي] بنت انجام مي‌دهيم».
نفتالي بنت و ايران:
تبعيت از بايدن يا تندروي خودسرانه؟
نفتالي بنت در قبال ايران چه رويكردي خواهد داشت؟ به نظر مي‌رسد كه براي اين پرسش يك پاسخ يكسان از سوي همه وجود دارد: جانشين نتانياهو قرار نيست سياست او در مخالفت با برجام و ايران را تغيير دهد، چراكه اين سياست كم و بيش مطلوب نهادهاي اطلاعاتي و امنيتي و ساختار سياسي موجود در تل‌آويو است. نيويورك‌تايمز در گزارشي در اين باره مي‌نويسد: در راس ليست كارهايي كه نفتالي بنت به عنوان اولويت كابينه خود اعلام كرده همكاري‌هاي اطلاعاتي و نظامي با ايالات متحده امريكاست . همچنين پيش‌بيني مي‌شود كه استفاده از موساد به عنوان ابزاري براي تخريب برجام همچنان هدف بنت باشد.
توافق هسته‌اي ايران همواره استخوان لاي زخم براي ساختار سياسي و نظامي در اسراييل بوده است. سخنان نفتالي بنت در كنست در حقيقت تكرار سخنان بي‌بي بود كه مي‌گفت اجازه نمي‌دهد ايران به سلاح هسته‌اي دست پيدا كند يا برجام را بدترين توافق مي‌خواند.
دولت جديد در تل‌آويو در حالي آغاز به كار كرد كه نه در رابطه اسراييل و ايالات متحده و نه در شطرنج معادله‌هاي سياسي و امنيتي در منطقه غرب آسيا، مهره‌ها در خانه‌هاي قبلي جا ندارند. ايران و ايالات متحده در چند قدمي بازگشت به اجراي تعهدات و احياي برجام قرار دارند. ايالات متحده براي خروج نسبي نظامي از افغانستان و كاستن از حضور نظامي در عراق آماده مي‌شود. ايالات متحده چين و روسيه را تهديدهاي بالقوه‌‌تري نسبت به ايران مي‌داند و تبعات اقتصادي ناشي از گرفتار شدن جهان در دو سال اخير در گرداب ويروس كرونا همه را به تعاريف جديدي از امنيت و تهديد و اولويت واداشته است. از سوي ديگر، عربستان سعودي و ايران نيز روند تنش‌زدايي و مذاكره مستقيم را آغاز كرده‌اند و شنيده‌ها حاكي از آن است كه چند دور مذاكرات پيش رفته در بغداد ميان دو طرف به خوبي پيش رفته است. دولت جو بايدن نيز از نخستين روزهاي حضور در كاخ سفيد نشانه‌هاي كافي براي اثبات تغيير رويه واشنگتن در قبال زياده‌خواهي‌ها و دردسرآفريني‌هاي اسراييل را صادر كرده است. به عنوان نمونه بايدن برخلاف سنت جاري در كاخ سفيد، تماس تلفني با نخست‌وزير رژيم اسراييل را آنقدر به تعويق انداخت كه صداي سفير اسراييل در واشنگتن بلند شد. همزمان ايالات متحده اعلام كرد كه درباره پرونده ايران با اسراييلي‌ها در تماس نزديك است اما بعدها مشخص‌تر شد كه در اين تماس‌هاي نزديك صرفا به تل‌آويو گفته شده كه سياست واشنگتن احياي برجام است و از اسراييل مي‌خواهد كه دست از مخالفت علني با اين روند بردارد. توصيه‌اي كه نتانياهو به آن گوش نداد و شايد هم اين روزها هزينه اين نافرماني را پرداخت مي‌كند. همزمان در حالي كه گفته مي‌شود امريكا در جريان خرابكاري هسته‌اي اسراييل در تاسيسات هسته‌اي نطنز همزمان با آغاز رايزني‌ها در وين براي احياي برجام بوده اما بي‌تفاوتي امريكايي‌ها و سه كشور اروپايي به تشديد تنش عمدي بي‌بي با حماس در نوار غزه حين مذاكرات در وين نشان داد كه اين حناي نتانياهو ديگر براي متحد و دوستان نزديكش هم رنگي ندارد.
در چنين شرايطي بايد ديد كه نفتالي بنت، به مقابله با ايران چه اولويتي خواهد داد و از سوي ديگر حاضر است براي اين مقابله چه هزينه‌هايي پرداخت كند؟ آيا براي غلبه بر ضعف ذاتي ائتلافي كه رهبري آن را برعهده دارد در حوزه سياست خارجي به خصوص برجام با سياست‌هاي جو بايدن همراه خواهد شد يا مانند بنيامين نتانياهو قمار مي‌كند؟ آيا به برجام به عنوان ابزاري موقت براي مهار برنامه هسته‌اي ايران فرصت عرض اندام مي‌دهد يا مانند سلف خود از نخستين روزهاي احياي برجام تمام تلاش خود را براي تخريب آن به كار مي‌گيرد فارغ از آنكه نبود برجام چه تبعاتي خواهد داشت. دولت جو بايدن شايد برجام را بهترين توافق براي مهار برنامه هسته‌اي ايران نداند اما معتقد است كه اگر امروز سوژه بحث با ايران در وين تخريب بالاترين نسل سانتريفيوژها يا توقف غني‌سازي 60 درصد است هيچ كس مقصر آن نيست جز دو نفر: بنيامين نتانياهو و دونالد ترامپ.
بايد ديد كه نفتالي بنت كه بسياري او را تندروتر از بنيامين نتانياهو مي‌دانند قرار است با تبعيت از سياست كاخ سفيد در قبال ايران با پنبه سر ببرد يا به ايران‌ستيزي خودسرانه ادامه خواهد داد؟
محمدجواد ظريف، وزير خارجه:
تمگر سقوط كرد
محمدجواد ظريف، وزير خارجه ايران طي پستي در توييتر به پايان كار «بنيامين نتانياهو» نخست‌وزير رژيم اسراييل واكنش نشان داد. او در پستي به زبان عربي بدون ذكر نام نتانياهو نوشت: «پس از يك دوره طولاني جنگ و حمله عليه فلسطينيان و تهديد جمهوري اسلامي ايران، اكنون اين ستمگر است كه سقوط كرده و اين غزه است كه پرچم پيروزي را برافراشته است و ايران راه عزت را ادامه مي‌دهد. شايد كساني كه پس از او مي‌آيند ياد بگيرند: نظامي كه بر اساس تهاجم و اشغال بنا شود، دوام زيادي نخواهد داشت.»