وقتي فنجان چاي در دست آنجلا مركل خرد شد!

همين كه مستخدم سيني چاي را روي ميز دفتر دبيران گذاشت آقاي نيكدل دبير فيزيك آهي از ته دل كشيد و گفت: «ما كجا و آنها كجا؟» ميرزايي دبير تاريخ ليوان لبريز از چاي را برداشت و گفت: «تفاوت از زمين تا آسمان است.» محسني دبير رياضي كه فقط كلمه آسمان را شنيده بود ، گفت: «خشكسالي بيداد مي‌كند.» آقاي نيكدل ليوان به دست گفت: «لطفا يك دقيقه گوش كنيد.» سرها به طرف او برگشت. البته جباري كه با موبايلش مشغول بود سرش را بلند نكرد. نيكدل جرعه‌اي چاي نوشيد و سينه‌اش را صاف كرد و گفت: «همكاران يك دقيقه گوش كنيد.» قاسمي از آن سوي دفتر گفت: «من كه حال گوش كردن ندارم.» نيكدل آشتي‌جويانه خنده‌اي تحويل آقاي قاسمي داد: «درباره بخشنامه نيست درباره درد مشترك است! حتما شما هم توي اينترنت ديده‌ايد.» اسم اينترنت كه آمد آقاي قاسمي حرفش را خورد. توي دلش گفت: «باز اين نيكدل به من متلك انداخت.» آقاي قاسمي هزار تا حسن دارد و يك عيب. از تماس انگشتانش با كليد‌هاي كامپيوتر وحشت دارد. نيكدل كه قاسمي را ساكت كرد، جرعه بزرگي از چايش را نوشيد و با صداي بلند گفت: «يكي از دوستان برايم فوروارد كرد كه پزشكان و مهندسان آلماني نزد آنجلا مركل صدر اعظم رفتند و شكايت كردند كه چرا حقوق آنها با معلمان يكسان نيست؟ مركل ابتدا سرخ و سفيد شد و آخر سر نهيب زد: «چطور مي‌شود كه شما پزشكان و مهندسان انتظار داريد كه حقوق‌تان با معلماني كه شما را تربيت كرده‌اند برابر باشد؟ برويد شرم كنيد.» مهندس‌ها و پزشك‌ها سرشان را پايين انداختند و پس‌پسكي از دفتر صدراعظم خارج شدند. اما مركل هم روانه بيمارستان شد! او فنجان چاي را چنان از خشم فشار داده بود كه فنجان در دستش خرد شده و تكه‌هاي شيشه دستش را بريده بود.  ميرزايي در تكميل داستان آقاي نيكدل مي‌گويد: «من هم شنيده‌ام كه در ژاپن به معلم‌ها چك سفيد امضا مي‌دهند. » جباري گفت: اينكه چيزي نيست، من شنيده‌ام معلمان افغانستان ماهي دو هزار دلار مي‌گيرند.»... اين داستان‌ها نمونه‌اي از شايعاتي است كه به عنوان خبر در برخي سايت‌هاي فرهنگيان درج مي‌شود و بعضي هم باور مي‌كنند و اينجا و آنجا نقل مي‌كنند. بعضي هم اين اخبار را پايه تحليل قرار مي‌دهند. واقعيت اين است كه داستان ملاقات مركل با پزشكان و نيز پرداخت حقوق معلمان با چك سفيد امضا در ژاپن و حقوق دو هزار دلاري معلمان افغان و عراقي شايعه است. اين شايعات در هيچ سايت معتبري به زبان فارسي يا انگليسي نيامده است. در اينترنت هم، هم خبر راست هست و هم خبر دروغ. چگونه خبر راست را از شايعه بازشناسي كنيم؟ خبر راست منبع معتبر دارد و نويسنده در كنار مطلب، لينك اينترنتي خبر را مي‌گذارد. شما هم با كليك روي لينك مي‌فهميد كه خبر از كجا نقل شده و سرنخ خبر نهايتا به كجا مي‌رسد. مثلا مركل كي و كجا با پزشكان ملاقات كرده و اين خبر اولين‌بار كجا نقل شده و...؟ اگر خبري منبع معتبر و مكان و زمان نداشت قطعا شايعه است. مي‌پرسند: وقتي يك شايعه به احقاق حقوق ما كمك مي‌كند، چرا آن را ترويج نكنيم ؟ به دو دليل اين كار را نكنيم: 1- براي رسيدن به اهداف خوب بايد از ابزار خوب استفاده كرد. 2- شايعه مثل چاقوي دودم عمل مي‌كند. امروز ممكن است به سود ما و فردا به زيان ما باشد. تكيه بر شايعه مثل تكيه كردن بر باد است. شايعه رسانه اقشار بي‌سواد و كم‌سواد است. معلمان با عنوان قشر تحصيلكرده و آگاه نبايد دنبال شايعه راه بيفتند.