چطور به ورزش كردن عادت كنيم؟
سهراب صالحيان
صبح پنجشنبه هفته گذشته، با يكي از همكاران ورزش‌دوست قرار دويدن در يكي از پارك‌هاي پايتخت را گذاشتيم. همكار عزيز به گفته خودش، به بسياري از همكاران ديگر پيشنهاد كرد كه در اين برنامه همراه ما باشند، اما نتيجه اين بود كه تنها يك نفر ديگر از همكاران با ما همراه شد. اما چرا با اينكه بسياري از ما از مواهب ورزش مانند تاثير آن بر سلامت جسم و روان آگاهيم، ورزش كردن براي‌مان بسيار سخت است؟ تا آنجا كه ترجيح مي‌دهيم به همكاري كه پيشنهاد دويدن صبح روز پنجشنبه را مي‌دهد پوزخندي زده و زير لب بگوييم: «برو بابا دلت خوشه!» متاسفانه انجام دادن يك فعاليت به صورت مستمر و گنجاندن آن در برنامه روزمره، هرقدر هم كوتاه باشد كار ساده‌اي نيست. براي آنكه فعاليتي براي‌مان به صورت روزمره درآيد، نياز است تا نه تنها به آن فعاليت و تاثير آن باور پيدا كنيم بلكه انجام آن به اندازه كافي براي‌مان در دسترس و ساده باشد تا در رسيدگي به امورات ديگر زندگي دچار مشكل نشويم.
اگر با ورزش كردن در خانه مشكلي نداريم، يكي از بهترين راه‌ها براي انجام مستمر ورزش، ورزش‌هاي خانگي است كه به فضا و تجهيزات كم و حداقلي نيازمند هستند. مي‌توان با جست‌وجويي در يوتيوب يا دانلود يكي از بسته‌هاي ويديويي كمپاني امريكايي Beachbody از سايت‌هاي فارسي، ورزشي كه مناسب خلق و خو و اهداف‌مان است را انتخاب كنيم و هر زمان از روز كه فرصت داشتيم آنها را انجام دهيم. اين ويديوها معمولا همراه با برنامه هفتگي هستند و طول زمان هر ويديو نيز از 20 دقيقه تا 45 دقيقه متغير است. اين خصوصيات آنها انتخابي هوشمندانه براي زندگي كارمندي و پرمشغله است. اما ورزش كردن در خانه با وجود آنكه بسيار
در دسترس است موردپسند همه نيست، مثلا تعدادي از دوستانم از نظر رواني آماده ورزش در محيط بسته خانه نبودند. براي اين دسته از افراد اگر هم قرار است در فضاي بسته ورزش كنند، راحت‌ترين گزينه باشگاه‌هاي بدنسازي هستند. در حال حاضر در بسياري از محله‌ها باشگاه‌هاي بدنسازي تاسيس شده‌اند، اما شايد دليل آنكه همه افراد جذب باشگاه بدنسازي نمي‌شوند، از جمله خود من، اين است كه فضاي آن يا هدفي كه آن را تبليغ مي‌كند باب ميل همه نيست. داشتن بدني عضلاني يا ورزش كردن در محيطي پر از ابزار آلات فولادين، نوعي سنگيني دارد كه با روحيات هر فردي جور در نمي‌آيد. متاسفانه در حال حاضر باشگاه‌هاي ديگر چون يوگا، اسپينينگ، پيلاتس و... كه مي‌توانند افراد با روحيات مختلف را جذب كنند به اندازه باشگاه‌هاي بدنسازي فراگير نشده‌اند يا به دليل پاندمي تعطيل هستند.
براي كساني كه طرفدار ورزش كردن در محيط بيرون هستند كه اتفاقا از فرح‌بخشي خاصي هم برخوردار است، ساده‌ترين گزينه مي‌تواند دويدن در پارك محله در شهرها يا دويدن در طبيعت براي مناطق خارج شهر باشد. حس پس از دويدن، آن‌قدر دلچسب هست كه باور ما به اين ورزش را شكل دهد و فقط مي‌ماند محيطي كه به سادگي بتوانيم براي دويدن به آن دسترسي داشته باشيم. چند روز پيش دوستي كه در لندن زندگي مي‌كند و سال‌هاست به‌طور منظم مي‌دود، از وجود پارك‌هاي زياد و مناسب دويدن در اين شهر صحبت مي‌كرد. او وجود اين پارك‌ها و آدم‌هاي زيادي كه در آنها مشغول دويدن هستند را يكي از مهم‌ترين انگيزه‌هايش براي استمرار اين فعاليت مي‌دانست. شايد در شهر‌هاي ما تعداد پارك‌هاي مناسب دويدن كم باشد اما به هر حال اگر هدف، تمرين خاصي نباشد، مي‌توان در پارك محله هم كمي دويد.
درنهايت بايد گفت مستمر انجام دادن يك فعاليت كار ساده‌اي نيست و لازم است نه تنها به آن فعاليت باور داشت بلكه تا حد امكان آن را براي خود ساده كرد. تجربه من اين است كه باور داشتن به تاثير ورزش، خود به خود و با انتخاب ورزشي كه در راستاي اهداف‌مان باشد و همچنين با دريافت مواهب ورزش از جمله حال خوب و تناسب بدن به دست خواهد آمد. نكته بعدي آسان‌تر كردن انجام آن براي خود است كه بخشي از آن به وجود امكانات در اطراف محل زندگي هر شخص و بخش ديگر به
در دسترس‌پذير بودن آن ورزش با توجه به برنامه روزمره‌مان بستگي دارد.