عكسي از علي لاريجاني درحال تدريس در دانشگاه تهران خبرساز شد
بازگشت برجاميان به دانشگاه
دولت دوازدهم كه به پايان رسيد، بسياري از حاميان دولت روحاني بيش از هر چيز نگران آينده برجام و سرنوشت مذاكرات هسته‌اي بودند؛ تا جايي كه انگار پايان دوران رياست‌جمهوري شيخ ديپلمات بيش از هر چيز، پايان دوران ديپلماسي اصولي و خردمندانه خواهد بود.
هرچند همزمان طيفي ديگر از حاميان و نزديكان به دولت پيشين نگاهي متفاوت به صحنه سياست داشته و مي‌گفتند كه اين نگراني در سطح كلان چندان بجا و معقول نيست؛ طيفي كه معتقد بودند تصور اينكه دولت رييسي و اصولگراياني كه با تغيير دولت در دستگاه ديپلماسي دولت و ديگر بخش‌ها زمام امور را به دست مي‌گيرند، آن‌طوركه در زمان دولت يازدهم و دوازدهم وانمود مي‌كردند به هيچ عنوان حاضر به مذاكره نبوده و به‌خصوص هيچ تمايلي به گفت‌وگو با محور برجام ندارند، تصوري دقيق نيست و با جابه‌جايي دولت، لزوما قرار نيست خللي در مسير مذاكرات احياي برجام كه از ماه‌هاي پاياني دولت روحاني آغاز شده بود، ايجاد شود. البته منظور اين طيف از تحليلگران قاعدتا اين چندماه وقفه طبيعي كه پيش و پس از انتخابات رياست‌جمهوري ايجاد شد، نبود و همين كه حالا دستگاه ديپلماسي دولت ابراهيم رييسي از هشتم آذرماه به عنوان زمان از سرگيري مذاكرات احياي برجام نام برده، يعني پيش‌بيني گروه دوم بيش از آنچه گروه نخست، بدبينانه مي‌پنداشتند، با واقعيت جور است. آن‌سوي ميدان، در اردوگاه اصولگرايان و مخالفان دولت و برجام هم نظارت و دقت در نوع واكنش اعضاي دولت، برجاميان و حاميان ديپلماسي مذاكره-محور به جابه‌جايي دولت وجود داشت و البته تقريبا يكپارچه اين‌طور مي‌پنداشتند كه آنچه مثلا محمدجواد ظريف سال‌ها در رد احتمال كانديداتوري‌اش گفته، نوعي بلوف سياسي بوده و واقعيت ندارد. حال آنكه رييس دستگاه ديپلماسي دولت اعتدال به‌رغم اصرار شديد اصلاح‌طلبان و بزرگان اين جريان سياسي درنهايت حاضر به اعلام كانديداتوري نشد و آخرين روز از عمر هشت‌ساله دولتش كه سر رسيد، كيف و كت و كيفش را روي دوش انداخت و به دانشگاه رفت.
سرنوشتي كه بنابر خبري كه ديروز مخابره شد، دست‌كم در كوتاه‌مدت سرنوشت يكي ديگر از حاميان شاخص برجام هم هست؛ علي لاريجاني، رييس پيشين مجلس شوراي اسلامي كه ديروز عكسي از او در شبكه‌هاي اجتماعي دست به دست شده و او را در حال تدريس در يكي از كلاس‌هاي آنلاين دانشگاه تهران تصوير كرده تا به جاي «رييس پيشين مجلس»، تعبير «استاد فلسفه دانشگاه تهران» را جلوي او بنشانيم.