اين امامزاده شفا نمي‌دهد
طبيعي است اگر در مدارس كشور، معلماني نخبه با داشتن صلاحيت‌هاي فردي و علمي و مهارتي بالا حضور داشته باشند كه بدون داشتن مشكلات معيشتي، تمام وقت خود را به امر تعليم‌وتربيت اختصاص دهند، مي‌توان به تحقق اهداف نظام آموزشوپرورش اميد بيشتري داشت.
چگونگي ساختار مدارس و نقش دادن به معلمان در تعيين مدير و سياست‌هاي اداره مدارس هم تاثير معناداري در ميزان موفقيت نظام تعليم‌وتربيت كشور دارد. در نظامات موفق آموزشي، نقش ستاد و دستگاه وزارتخانه خيلي مداخله‌گرانه نيست. آنان خطوط كلي و اهداف و انتظارات خود را ترسيم مي‌كنند و بقيه امور را به مدرسه وامي‌گذارند. سپردن امور به مدارس و نقش دادن به معلم هميشه از سوي وزراي پيشنهادي مطرح مي‌شود اما در عمل اين اتفاق نمي‌افتد و باز سيل بخشنامه و دستورالعمل است كه از ستاد به سوي مدارس سرازير مي‌شود. مدرسه‌محوري به عنوان يك راهكار عملياتي بايد در دستور كار قرار بگيرد تا ايجاد تحول ممكن شود.
براي تقويت منزلت و شأن اجتماعي معلم و فرهنگي، تشكل‌هاي صنفي و سياسي با هويت فرهنگيان را بايد به رسميت شناخت و وجود اين تشكل‌ها را يك فرصت دانست. متاسفانه نوع نگاه امنيتي به اين تشكل‌ها هميشه بر نهادهاي حكومتي حاكم بوده است و به همين دليل، فرهنگيان و معلمان متشكل بيش از بقيه در معرض بازداشت و زندان و از دست دادن شغل خود قرار دارند. در چنين وضعيتي انتظار كدام تحول را داريم؟
طي چهاردهه گذشته با بسياري از وزراي آموزشوپرورش و معاونان و مديران كل دستگاه تعليم‌وتربيت آشنا و با بسياري رفيق بوده‌ام و بعضا با آنان همكاري هم كرده‌ام و به صداقت و درستي و حتي كارآمدي شخصي آنان شهادت مي‌دهم. در عين حال معتقدم در اين ساختار ناقص و با اين جايگاهي كه براي نظام تعليم‌وتربيت در نظر گرفته‌اند، آنان هم كارآمدي نظام‌مند نداشته‌اند و كار خاصي از پيش نبرده‌اند. مادام كه نگاه ما به آموزشوپرورش عوض نشود و جايگاه آن را ارتقا نبخشيم و متناسب با شأن جديد، برايش بودجه در نظر نگيريم و شأن اجتماعي مورد نياز معلمان را به آنان برنگردانيم و مدرسه‌محوري را عملياتي نكنيم و به دانش‌آموزان با رويكرد درست مواجه نشويم و تربيت اجتماعي سياسي آنان را برتر از تربيت فردي و علمي قرار ندهيم و ...، هيچ اتفاق مهمي رخ نخواهد داد. به همين دليل براي من اصلا مهم نيست كه وزير معرفي‌شده آموزشوپرورش در مجلس راي بياورد يا نياورد. او هم به‌سان چندين وزير قبلي تنها مي‌تواند اين وزارتخانه را به صورت ناقص اداره كند (اگر بتواند) بدون آنكه بتواند منشأ ايجاد تحول اساسي در دستگاه تعليم و تربيت شود.