سفري فراتر از روابط دوجانبه
همين درك مشترك سبب شده تا آنها بار ديگر در مسير تقويت روابط دوجانبه گام بردارند.
از سوي ديگر همزماني اين سفر با گفت‌وگوهاي برجامي در وين توجه كارشناسان را به خود جلب كرده است؛ بعيد به نظر مي‌رسد كه ارتباط مستقيمي ميان اين دو موضوع وجود داشته باشد اما واقعيت اين است كه نگاهي به سابقه كشورهاي حاشيه خليج‌فارس به خصوص عربستان و امارات در موضوع پرونده هسته‌اي ايران باعث مي‌شود كه نتوان به سادگي از كنار اين همزماني عبور كرد. رياض و ابوظبي در دهه 2010 ميلادي – چه پيش از به ثمر رسيدن برجام و چه پس از خروج ايالات متحده از اين توافق – رويكرد مثبتي نسبت به توافق هسته‌اي ايران نداشتند و نه تنها دونالد ترامپ، رييس‌جمهور پيشين ايالات متحده را به خروج از برجام تشويق كردند بلكه از خواستند سياست فشار حداكثري را عليه ايران دنبال كند. در حال حاضر آنها با يك بازبيني جدي در سياست‌هاي خود نظرات خود را در اين زمينه تغيير داده‌اند و ايالات متحده نيز نقش مهمي در اين زمينه ايفا كرده است. امروزه نظر كشورهاي حاشيه خليج‌فارس به برجام متفاوت از گذشته است و آنها كه احتمال مي‌دهند گفت‌وگوهاي هسته‌اي در وين به نتيجه برسد و گشايش‌هايي در روابط ايران و ايالات متحده ايجاد شود، مي‌كوشند پيش از پايان اين گفت‌وگوها خود را به تهران نزديك كرده و روابط را بازسازي كنند.
بايد در نظر داشت در منطقه خاورميانه هر تنشي ميان كشورهاي منطقه با كشورهاي فرامنطقه‌اي روي تمام موضوعات از جمله روابط ميان كشورهاي منطقه اثر مي‌گذارد. زماني كه چنين شرايطي وجود دارد و متاثر از اتفاقات بيروني امكان هر تغييري در روندهاي منطقه‌اي مطرح است، بايد سياست‌هاي جمهوري اسلامي ايران به صورت كاملا منسجم در جهان دنبال شود. تجربه نشان مي‌دهد روابط ايران و قدرت‌هاي فرامنطقه‌اي خيلي زود روي روابط تهران با ساير كشورهاي منطقه تاثير خود را نشان مي‌دهد. اين شرايط بيش از 70 سال وجود داشته و پس از پايان جنگ سرد و فروپاشي اتحاد جماهير شوروي اين شرايط تشديد شد.
تا امروز نيز جمهوري اسلامي ايران موفق نشده روابط خود را با كشورهاي منطقه به نحوي مستحكم كند كه اين روابط از تنش‌هاي فرامنطقه‌اي به دور باشد و تحت تاثير روابط ايران و كشورهاي فرامنطقه‌اي قرار نگيرد. از همين رو تنش‌زدايي در منطقه و تقويت روابط با كشورهاي خاورميانه نياز به يك پيوست بيروني نيز دارد و بايد روابط تهران با كشورهاي بزرگ و قدرت‌هاي جهاني نيز مديريت شود تا تحت تاثير اين روابط، روابط تهران با همسايگان خود و كشورهاي منطقه دچار چالش جدي نشود.