حكايت همچنان باقي است
وقتي جهان و جامعه پا در پارادايمي ديگر ميگذارند، اجزا و مولفههاي مختلف آن جهان و جامعه در قالبها و اندازههاي پيشين قبل رويت و فهم نيستند؛ «عالمي از نو ببايد ساخت و از نو آدمي.»پارادايم يعني انگاره، چارچوب و مدل ذهني براي شناخت واقعيتهاي جديد پيشرو است. تحولات فزاينده اجتماعي و سياسي و جهان دستخوش تغيير را نميتوان در چارچوب انگارهها و پيشفرضهايي شناخت كه متعلق به آن تغييرات نيستند. عصر اطلاعات و ارتباطات، ظهور جامعه شبكهاي و اكنون، شكلگيري «جامعه پلتفرمي» هندسه معرفتي جديدي ميطلبد كه مفاهيم متعارف در حوزه فرهنگ، سياست، جامعه و اقتصاد را دگرگون كرده و ميكند و اين چرخش پارادايمي، تحولي نو و متفاوت است كه ميتواند فرصتآفرين نيز باشد.اگر ديروز گمان ميشد كه حكومتها ميتوانند با تسلط بر رسانههاي بزرگ، كنترل افكار عمومي را به دست گيرند، تحول فناورانه ارتباطي به تدريج ميدان را به شبكهها و رسانههايي كه ميتوانستند بهرغم كوچكي، دست به رقابتهاي وسيع جدي با نهادهاي كلاسيك قدرت و ثروت و منزلت بزنند، واگذار كرد. پلتفرمها، همه زندگي ما را در بر گرفتهاند. اين زندگي را محدود به سياست نكنيم. سياستِ زندگي، دراز دامنتر از زندگي سياسي است. اكنون پلتفرمها به عنوان ابزارها و عاملان موثر براي تنظيم مجدد مناسبات اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و سياسي بازيگران سنتي اين عرصهها را به چالش كشيدهاند. حكومتها، دستگاههاي قانونگذار و سياستگذار، نهادهاي امنيتي، كنشگران مدني و حتي شهروندان و كاربران متعارف پلتفرمها در شمار همين نقشآفرينان قديمي هستند كه بايد با فهم دقيقي از اين دنياي جديد، فرصتها را نسوزانند و همچنان در حكايت و روايت قديم رسانهها و سياست باقي نمانند. در خبرها آمده بود كه طرح موسوم به «صيانت از كاربران در فضاي مجازي» پس از واكنشهاي مختلف مدني، حرفهاي و علمي در همان پارادايم پيشين سياستگذاري با تغيير نام همين هفته براي تصويب به كميسيون اصل 85 مجلس شوراي اسلامي ميرود. آيا نام جديد «حمايت از كاربران و ارايهدهندگان خدمات پايه كاربردي در فضاي مجازي» داروي دردهاي فراوان جامعهاي است كه ميخواهد و ميتواند دامنهها و دايرههاي اقتصاد، فرهنگ، اجتماع و سياست خويش را در پرتو فرصتهاي برآمده در جامعه پلتفرمي، نوسازي و بهسازي كند؟ نتايج و آثار تهديدانگاريهاي پيشين را در باب تحولات ارتباطي بازخواني كنيم.