چاقويي بر گلوي نازك ميانكاله
جمعي از دانش‌آموختگان دهه ۵۰ كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران در نامه‌اي سرگشاده به رييس قوه قضاييه درباره ضرورت حفاظت از زيستگاه بين‌المللي «ميانكاله» هشدار دادند.
در متن اين نامه آمده است: «خبر اقدام به احداث صنايع پتروشيمي در زيستگاه حفاظت‌شده «ميانكاله» در خلال سفر هيات دولت به استان مازندران را با بهت و شگفتي شنيديم. خبري كه آرزو داشتيم اي كاش مورد تكذيب قرار مي‌گرفت. اما سخنان احمد وحيدي وزير كشور دولت سيزدهم، در مراسم اين كلنگ‌زني مخرب، بر اين كابوس رنگي از واقعيت زد. سخناني كه وي از افزايش توليد و اشتغال و پاسخ به مطالبات شرق مازندران، وعده‌هايي اثبات‌نشده داد.
امضا‌كنندگان اين بيانيه شماري از دانش‌آموختگان دانشكده‌هاي كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران در دهه 50 هستند. آنها كه در تيغ آفتاب مزارع يا كوره‌راه‌هاي عرصه طبيعت كشور، چون شمع عاشقانه سوختند و نقد جواني به پايداري اين سرزمين دادند. اين كانون دانش و فناوري، گرچه طلايه‌داران بزرگي در كشاورزي نوين و پيشقراولان سبزفامي همچون مهندس كريم ساعي را در آغوش خود پروراند اما همچون نگيني بر تارك مبارزات ضد استبدادي ايام ستم‌شاهي نيز خوش درخشيد كه خود حديثي مفصل است.
ساليان پرشماري است كه به مثابه ميراث‌داراني از آن گذشته پر افتخار و در حضوري ميداني يا بر سكوي تماشا، مخاطرات بستر حيات و توليد را در كشورمان به نظاره نشسته‌ايم. به پشتوانه دانش حرفه‌اي خود و بيش از ديگر اقشار اجتماعي، طنين آژير خطر گوش‌هاي ما را آزار داده و از وراي غرش ماشين‌آلات تخريب، چهره گريان و بي‌دفاع نسل‌هاي آينده بر نگاه‌مان سنگيني بيشتري داشته است. اما خبر استقرار صنايع پتروشيمي بر گلوي نازك حيات زيستگاه «ميانكاله» همچون كاردي شد كه به استخوان ما زد.
رياست محترم قوه قضا! شما نيك مي‌دانيد كه صيانت از ثروت‌هاي عمومي از جمله بستر حيات و با عنايت بر اصل 50 قانون اساسي از اصلي‌ترين وظايف دستگاه قضا در هر كشوري است. جامعه‌اي كه عمده آن را آيندگاني تشكيل مي‌دهند كه هنوز پا به عرصه حيات نگذاشته‌اند اما چشمان ناگشوده آنان در انتظار اجراي عدالت به اكنون ما خيره شده است. بي‌ترديد اقدام براي ساخت صنايع آلوده‌كننده پتروشيمي در اين زيستگاه و با توجه به فقدان مطالعات زيست‌محيطي، تير خلاصي بر آخرين رمق حيات اين خطه است. اجازه ندهيد تاريخ آينده اين سرزمين از آنها كه اين اقدام را كردند و از شما كه مي‌توانستيد ممانعت كنيد به تلخي ياد كند. اي كاش دستگاه قضا براي حفاظت ار عرصه‌هاي طبيعي كشورمان از شيوه حفاظتي كشور هند نيز بهره بگيرد. قوانيني كه هر شهروند و تشكل مردم‌نهاد در جايگاه شاكي مي‌تواند بالاترين دستگاه‌هاي اجرايي را به چالش كشيده و در صورت تخلف محكوم كند. اميدواريم كه با دستور قاطعانه براي توقف اين پروژه زيست‌ستيز، نور اميدي بر انبوه دل‌هاي نگران از سرنوشت بستر حيات كشورمان تابانيده شود.»
امضا‌كنندگان اين نامه مهندُس امير آقايي‌راد، مهندس ايرج اخلاص‌پور، مهندس حسن اسلامي، مهندس غني اسماعيلي، مهندس محمدعلي اشعري، مهندس حسن برزگران، مهندس شمسي پيش‌نمازي، دكتر رسول خانجانزاده، مهندس سعيد رضايي، مهندس مصطفي رحيمي، مهندس محمدرضا ريخته‌گران، مهندس اسماعيل زرگري، مهندس داوود زواره‌اي، مهندس رضا سرمست، مهندس فائزه سنويي، مهندس عزيز شريفي، دكتر مريم شكري، مهندس ناصر شفيقي، دكتر يعقوب صادقيان، دكتر احد صحراگرد، مهندس بهداد صدر نوري، دكتر نصرت‌الله صفاييان، مهندس عبدالحسين طوطيايي، مهندس سعيدفر بخشي، مهندس بهروز فرخي، مهندس پرويز فرسادزاده، مهندس حسن قانع، مهندس حسين عرب، مهندس روح‌الله عليزاده، مهندس علي عمو‌ريزي، مهندس شهلا كلانتري، دكتر يوسف گرجي، مهندس فرزاد گودرزلو، مهندس حسين محمدي، مهندس حسين مرتضايي‌فرد، دكتر حسن مسيح‌آبادي، مهندس سيد جواد معيني، دكتر اسماعيل مقصودي، مهندس نصراله ممتحني، مهندس زهرا ناطق، مهندس حسين ندافيان، مهندس قمر نيكزاد هستند.