حق مخاطب نسبت به انتخاب بازيگر؛ بجا يا نابجا؟!

... شايد اين نوشته و در حقيقت يك خواسته از كارگردانان و نويسندگان فيلم در اين «برهوت استفاده نكردن از فكر جمعي» و بهره نبردن از نظرتماشاچي، كاري بر سندان كوبيدن و فرجام چنداني هم نداشته باشد. آنچه مراد و سبب‌ساز اين چند خط شده است؛ خبري بود كه هفته قبل درباره اثر تازه جناب حاتمي‌كيا، كارگردان مولف كشور، منتشر شد. گويا ايشان براي انتخاب نقش گزارشكر فيلمنامه‌شان از فردي مي‌خواهند استفاده كنند كه در واقع اين كاره هستند و رل خود را بازي خواهند كرد. در اينكه ايشان يا هر كارگردان ديگري حق دارند از هر كه مشتاق هستند، استفاده كنند؛ حرفي نيست. ولي اگرحرف مقدمه نوشته را بپذيريم و قرار باشد به عنوان «نظر ده» حرف‌مان را بزنيم؛ بايد نوشت انتخاب فردي با نوع خاصي از گزارش كه حال كاري به محتواي آن نداريم كه آنچه نوشته مي‌شود، خوانده خواهد شد لاجرم، كه در نظربسياري از بينندگان معروف و مشهور است؛ دست به ريسك بزرگي زده‌اند كه شايد پيش‌داوري و گز نكرده پاره كردن، درباره كارشان رخ دهد. چه كه حاليه نيز اين نوشته دچارآن شده است. هر چند راقم اين سطور مي‌داند و نيك هم مي‌داند اين نوشته «خرق عادت» و شايد درنگاه برخي «دخالت» معنا دهد ولي نمي‌توان از «بك گراند» مجري انتخاب شده به راحتي گذشت كه شايد در نگاه تماشاگران مشتاق حاتمي‌كيا كه مايلند كار تازه‌اش، خوب از آب در‌آيد و يادآور فيلم‌هاي ماندني ايشان باشد، اثر منفي گذارد. براستي چرا بايد براي چنين نقشي حتما فرد خبرنگاري ايفاي نقش كند؟ آيا نيستند بازيگراني كه اين توانايي را داشته باشند؟ اميد است جناب حاتمي‌كيا و مجري محترم در اين باره و اين نوشته، رد پاي حب و بغض را نپايند كه اين وجيزه، بر مبنايي بنا شد وهمانطور كه گفته شد، حادث شدن آن، در حد عوض شدن لحن حق به جانب همان مجري گزارشگر است كه اينچنين شدن،  در ذهن نمي‌گنجد...