دوست

ز هر چه هست گزيرست و ناگزير از دوست                                             به قول هر كه جهان مهر برمگير از دوست
به بندگي و صغيري گرت قبول كند                                                                     سپاس دار كه فضلي بود كبير از دوست
به جاي دوست گرت هر چه در جهان بخشند                                     رضا مده كه متاعي بود حقير از دوست
جهان و هر چه در او هست با نعيم بهشت                                                    نه نعمتيست كه باز آورد فقير از دوست
نه‌گر قبول كنندت سپاس داري و بس                                                            كه ‌گر هلاك شوي منتي پذير از دوست
سعدي