احمد توكلي:
اگر احمدينژاد بازخواست شود، هوس نميكند بازگردد
گروه سياسي| مرد هميشه منتقد دولتها در مجلس، سراغ دولت احمدينژاد رفت. دولتهايي كه سالها از سردمداران منتقدانش بود، حداقل در بين اصولگرايان. احمد توكلي هيچگاه نتوانست رابطه آرامي با دولتهاي نهم و دهم داشته باشد. اين البته كم و بيش رويه او در قبال اكثر دولتها بود. چه دولتهاي قبل از احمدينژاد و چه حالا تنها دولت بعد از آن. دولتهاي نهم و دهم اما بيش از همه صداي اعتراض او را درآورد. حتي بيشتر از دولت اصلاحات. در همان دوران دولت دهم بود كه احمد توكلي رويه تازهاي را در پيش گرفت؛ دادن گزارشهاي سرگشاده به مردم. دليلش پنبهاي بود كه دولت و رييس دولت در گوش خود فرو كرده بودند. حرف توكلي كه تازه آن روزها رييس مركز پژوهشهاي مجلس هم بود، هيچ خريداري در پاستور نداشت. او حالا دوست ندارد آن روزها و مردان آن روزها برگردند. شايد از همينروست كه چنين ميگويد: «اگر احمدينژاد بازخواست شود، هوس نميكند بازگردد.» اين حرف را برخي اصولگرايان قبل از اين هم زده بودند، اما قدري در لفافه. او شايد نخستين كسي باشد كه در جريان اصولگرا اينچنين بيپرده از برخورد قضايي با رييس دولتهاي نهم و دهم ميگويد. توكلي در مصاحبهاي با هفتهنامه مثلث در مورد احمدينژاد اظهارات تند و تيزي ابراز كرده است. او درمورد فعاليتهاي اخير تيم دولت سابق معتقد است: «واقعيت اين است كه سيستم ما خوب عمل نميكند. اگر بازخواستهايي كه بايد از وي ميشد، صورت ميگرفت يا اينكه زودتر صورت بگيرد، او از اين هوسها نميكند كه دوباره براي جلب راي از اين شعارها سر دهد. تقصير ما است كه وظيفهمان را درست انجام نميدهيم. نيكوكار و بدكار پيش ما يكجور هستند. البته او مصمم و جدي است. در كارهايي كه ميكند، هميشه جديت داشته و عزم در سياست تاثيرگذار است و بايد از شر اين موارد به خداوند پناه برد.» او ضمن بيان اينكه «آقاي احمدينژاد اصلا صلاحيت ندارند» ادامه ميدهد: «كسي كه ميگويد من قانون را قبول ندارم، اين بزرگترين جرم سياسي است كه از رييسجمهور سر ميزند.» توكلي در مورد بحث برجام هستهاي ضمن تفكيك آنها كه پست سياسي دارند و كساني كه پست سياسي ندارند، ميگويد: «من هم اگر سياستمدار نبودم، روزنامهنگار بودم و در آن صورت در كنار شما قرار ميگرفتم و هر انتقادي داشتم، ميگفتم. چون براي دشمن قابل استناد نيست. در اين موضوع دانشمندان، دانشگاهيان، علماي روحاني كه پست سياسي نداشته باشند و روشنفكران كشور و روزنامهنگاران اگر نقد كنند، مستند واقع نميشود. بنابراين امثال من بايد در اظهارنظر علني در مورد برجام محتاط باشند. بههرحال دستاوردهاي خيلي باارزشي داشتيم و يك امتيازاتي دادهايم، بعضي تعهدات هم كه به ما تحميل شد، خوب نيست و جاي بحث زياد دارد. ولي آنچه هست، كار خيلي بزرگي صورت گرفته و الان هم بحث اينكه در مجلس به كجا برسد، جدي است.» توكلي همچنين منتقد كابينه دولت روحاني است و معتقد است كه سه اشكال اصلي در آنها ديده ميشود تا نتوانند از فضاي حاصل از توافق به نفع مسائل اقتصادي استفاده كنند: «با اين وزرا به خوبي نميتواند استفاده كند، نه اينكه استفاده نميكند. ايشان به تيم قويتري احتياج دارد. برخي وزرا يا سنشان خيلي بالاست يا كاركردشان قابل دفاع نيست يا سابقهشان يا هر سه عيب را با هم دارند و بايد تغيير كنند.» او البته در خلال بحثهاي داغ هستهاي و انتقاد از دولتهاي نهم و دهم و يازدهم، مواضع هميشگي خود را از ياد نبرده است. از جمله اساسيترين آنها انتقاد از جريانهاي سياسي نزديك به آيتالله هاشمي و البته از خود او. توكلي معتقد است: «كارگزاران مبدع روشهاي حكومتي نادرستي بودهاند. از مشخصاتشان يكي اين است كه از ثروتمند بودن حاكمان دفاع ميكنند.» نظر او درباره رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام هم جالب است، خصوصا وقتي آن را در كنار نظر توكلي درباره احمدينژاد قرار دهيم. او ميگويد: «مصلحت اين است كه هاشمي خود را بازنشسته كند.» توكلي در جاي ديگر هم با اشاره به جامعتين درباره بحث اتحاد اصولگرايان ميگويد: «گروههاي مرجع، يك مقدار تغيير كردهاند، اينگونه نيست كه روحانيت مرجعيتش را در جامعه از دست داده باشد. درواقع اكنون مرجعيتشان با 10 سال و 30 سال پيش خيلي تفاوت دارد.» او هرچند در مجموعههاي سياسي مجلس عضو فراكسيوني است كه اعضاي جبهه پايداري هم در همانجا حضور دارند و در خطكشيهاي سياسي مجلس با احمد توكلي كنار هم مينشينند، اما درباره آنها هم بدون تعارف حرف ميزند؛ «پايداريها در نظرات خودشان خيلي متصلب هستند و اينجور گروهها، دير تن به همكاري ميدهند.»