حسين فركي: از مصطفوي آثار خوبي براي فوتبال باقي مانده

به گزارش «اعتماد»، داريوش مصطفوي، بازيكن اسبق سرخابي‌ها و تيم ملي و رييس پيشين فدراسيون فوتبال پس از تحمل‌ يك دوره بيماري سخت در 81 سالگي جان سپرد. اما نام وي به عنوان يكي از چهره‌هايي ماندگار و تاثيرگذار در تاريخ فوتبال ما ثبت خواهد شد. در حاشيه مراسم تشييع پيكر داريوش مصطفوي كه در آن تعدادي از مديران و بازيكنان سابق فوتبال ايران حضور داشتند، فرصتي دست داد تا با حسين فركي كه مشغول گپ و گفت با محمد خاكپور و رضا مهدوي بود به گفت‌وگو بپردازيم.

   از حضور در مراسم وداع ابدي با داريوش مصطفوي بگوييد. 
خب امروز مراسم تشييع داريوش خان يكي از بزرگان عرصه ورزش به ويژه فوتبال بود. ايشان، فوتباليست قابل و ملي پوش توانايي بود و هم به عنوان يكي از مديران‌ موفق شناخته مي‌شد. او سمت رياست فدراسيون فوتبال را در دوره‌اي بر عهده داشت كه در آن دوره افتخارات زيادي در فوتبال كشورمان‌ به دست آمده است. اما امروز، متاسفانه شاهد خاكسپاري ايشان بوديم. براي شادي روحشان طلب مغفرت مي‌كنم و عرض تسليت دارم به خانواده اين‌ عزيز. فقدان‌ چنين شخصيتي در فوتبالمان واقعا جاي تاسف‌ دارد. همچنين جا دارد، اين مصيبت را به جامعه ورزش هم تسليت عرض كنم و همچنين‌ به دوستان و آشنايان و همكاران ايشان. اميدوارم ‌اين‌ غم سنگين را هرچند سخت بتوانند به فراموشي بسپارند و به حيات خودشان ادامه دهند و ماهم دعاگوي خانواده ايشان هستيم. به هر حال مشيت الهي است و با تقدير هيچ كسي نمي‌تواند مبارزه كند و امروز تقدير داريوش خان اين بود كه تا اينجا در قيد حيات باشد و از اينجا به بعد ان‌شاءالله محشور شوند با ائمه اطهار.
   خاطره‌اي از مرحوم كه در ذهنتان نقش بسته، چيست؟ 
خاطرات زيادي  طي اين سال‌ها با ايشان دارم كه مي‌توانم به دو‌ ديدار آخرمان اشاره كنم. ديدار اولمان در قطر بود كه ايشان به همراه نوه‌شان تشريف آورده بود براي ديدار ايران و امارات، در جام ملت‌ها كه ايشان را زيارت كردم و ديدار بعدي ما در مجموعه امجديه بود كه ايشان به رختكن آمد در كنار بقيه پيشكسوتان، به مناسبت افتتاحيه بازي‌هاي جام يونس شكوري و در رختكن صحبت‌هاي خوبي را مطرح كردند. در آنجا باز هم مثل گذشته از بيانات ايشان استفاده كرديم كه متاسفانه اين دو‌ ديدار آخر ما، نهايتا منجر به اين شد كه حالا در مراسم خاكسپاري ايشان حضور پيدا كنم. از او آثار خيلي خوبي براي فوتبال ما باقي‌ مانده است.
   يكي ‌از‌ مهم‌ترين اتفاقات در فوتبال ما پس از انقلاب، صعود به جام جهاني‌ ۹۸ بود كه در دوره رياست مرحوم مصطفوي رقم‌خورد، به نظر شما، آن صعود چه تاثيري‌ در پيشرفت فوتبال ما داشت؟‌
از نظر من جام جهاني‌۹۸ مثل مقطع‌هاي مختلف از جمله جام جهاني ۷۸ تاثير‌ مثبت فراواني داشت. خب سال ۷۸ ما براي اولين‌بار صعود كرديم كه مصادف مي‌شد تقريبا با اوايل انقلاب و حشمت خان مهاجراني سرمربي ما بودند كه جا دارد از ايشان هم يادي كنيم و برايشان آرزوي سلامتي داريم. اما ۲۰ سال بعد به جام‌جهاني رفتيم با رياست آقاي مصطفوي كه زحمات زيادي كشيدند و ارتباطات خيلي خوبي در بحث بين‌المللي داشتند، هم با فيفا و هم با ‌اي‌اف‌سي از پوئن‌هايي كه مي‌توانست براي فوتبال ما استفاده كرد. صعود به جام‌جهاني ۹۸ جزو بهترين و شيرين‌ترين دوران فوتبال بود‌. در جام‌هاي جهاني ۷۸ و ۹۸ توانستيم بازيكنان مطرحي را به فوتبال كشورمان‌ معرفي كنيم كه اين نسل همچنان هستند و كار مربيگري را انجام مي‌دهند. حتي اگر فوتبالشان تمام شده اما آن جام‌جهاني و شكست امريكا و بازي با آلمان و يوگسلاوي هيچ‌وقت از ذهن هواداران فوتبال پاك نمي‌شود كه بخش عظيمي‌ از اين ‌تلاش‌ها را مديون زحمات آقاي‌ مصطفوي‌ به عنوان ‌رييس وقت‌‌ فدراسيون هستيم.
   نكته‌اي كه بعضي حاضرين در اين مراسم‌ هم به آن اشاره كردند جاي خالي بعضي از بازيكنان نسل ۹۸ است. به نظر شما جاي خالي آنها توي ذوق نمي‌زند؟ 
من خودم آدمي هستم كه هميشه به اتفاقات نگاه مثبتي دارم، فكر مي‌كنم بعضي از بازيكنان آن نسل هم در امجديه و هم در اينجا حضور داشتند. هم آقاي استيلي و هم آقاي خاكپور بودند، اما بپذيريم كه امروزه مثل سال‌ها و دوره‌هاي قبل نيست كه هر پنج، شش ماه يك نفر از بين ما برود ما حالا هفته‌اي نيست كه يكي از عزيزان علمي و هنري و ورزشي خودمان را از دست ندهيم! الان بايد تصحيحش كنم و بگويم روزي نيست كه يك عزيزي را از دست ندهيم. داريوش‌ خان هم آدم بزرگ‌منش و كم توقع و منطقي بود و بگذاريم به حساب اينكه دوستان ديگر حتما شرايطش را نداشتند كه بيايند وگرنه، ما آدم‌هاي قدرشناسي هستيم. البته بگذريم از اينكه، مي‌گويند ما يك‌ وقت‌هايي مرده‌پرست هستيم و زنده‌ها را كار نداريم، اما امروز مي‌بينيم كه مرده‌ها هم ديگر غريبانه دفن مي‌شوند. ما در كرونا هم دوستان و عزيزان زيادي را از دست داديم و امروز هم داريوش خان  راضي نيست كه از كسي گلايه‌مند باشد و مطمئنم آن عزيزان هم اگر شرايطش فراهم بود حتما مي‌آمدند و در مراسم شركت مي‌كردند و با سپاسگزاري، داريوش خان را روانه ديار باقي‌ مي‌كردند. اينكه توقع داشته باشيم كه چرا نيستند فكر مي‌كنم خيلي منصفانه نيست. خودم در توانم باشد، سعي مي‌كنم حضور پيدا كنم اما اگر روزي در مراسمي نبودم دليل بر اين نيست كه دلم آنجا نباشد يا نگران و ناراحت نباشم از اين واقعه تلخ و تاسف‌بار كه مي‌شود مرگ اسمش را گذاشت براي هر كسي. من خواستم حمايتي كنم‌ از دوستاني كه نيستند، باز هم‌ از آنها تشكر مي‌كنم‌ كه مي‌روند‌ و در مراسم‌هاي مختلف حضور دارند و اين‌ چيزي است كه بايد با آن كنار بيايم. شخصا در هيچ ‌‌چيزي از هيچ شخصي توقعي ندارم، حتي اگر‌ روزي اين مراسم براي من هم برگزار شود از دوستاني كه گرفتار هستند، مقابل تريبون شما مي‌گويم كه بماند، انتظاري ندارم. اما فراموش هم نكنيم كه امروز‌ خيلي از چهره‌هاي ورزشي حضور پيدا كردند شايد به همان اندازه قبلا در شيرودي و بهشت زهرا براي بزرگان‌ مراسم مي‌گرفتيم كه نشان مي‌دهد، داريوش خان محبوبيتي بين جامعه ورزش داشت كه حالا اين بخش كوچكي بود كه در تهران اتفاق افتاد، مطمئنا ايشان دوستاني در استان‌هاي ديگر و‌ ديگر كشورها دارند كه دوست داشتند امروز اينجا باشند، اما ما به نمايندگي اين عزيزان اينجا هستيم تا جايشان خالي نباشد.
    داريوش مصطفوي در سال ۷۶ تيم را به جام جهاني برد، اما تا سال‌ها خانه‌نشين بود تا اينكه به پرسپوليس آمد و دوباره بعدش خانه‌نشين شد و الان هم مديران بزرگي ‌مثل محمد دادكان و صفايي فراهاني داريم كه هركدام به دلايلي از چرخه مديريتي كنار گذاشته شدند، چطور مي‌شود از اين پيشكسوتان استفاده كرد تا احساس نكنند كه كنار گذاشته شدند و از تجربياتشان هم سود برد؟
توقع جامعه ورزش و افرادي كه اسم برديد و آقاي فراهاني و دادكان كه با نامهرباني كنار گذاشته شدند با اينكه خدمات زيادي به فوتبالمان‌كردند از مسوولان امروز یک چیز است اینكه يادشان باشد و برخورد نامناسبي با آنها كه براي فوتبالمان زحمت كشيده‌اند نداشته باشند يا به آنها كم توجهي نكنند. در واقع اينها گنجينه‌هاي اين مملكت هستند هرچند در رشته‌هاي ديگر هم داريم كه افراد توانمند اما متاسفانه خارج از گود هستند. نبايد اين گنجینه‌ها به دست فراموشي سپرده شوند. مسوولان ما يادشان باشد كه روزي ممكن است زمان اين شرايط را براي آنها فراهم كند‌ و آن روز نبايد توقع داشته باشند كه كسي حالشان را بپرسد. از اين چهره‌ها كه تجربه دارند و سال‌ها در ورزش‌كشور خدمت كردند، استقبال كنند و كنارشان قرار بگيرند تا فردا خودشان هم مورد توجه مسوولان وقت قرار بگيرند. متاسفانه اين اتفاق رخ نمي‌دهد و بيشترين نامهرباني‌ها با عواملي مي‌شود كه در فوتبال زحمت مي‌كشند و خيلي راحت كنار گذاشته مي‌شوند، از جمله خود داريوش خان كه مي‌دانم اين اواخر‌ چقدر ناراحت بود، شخصيتي كه سال‌هاي سال با فيفا و ‌اي‌اف‌سي ارتباط داشته همين‌طور كه الان هم بعضي‌ها ممكن است داشته باشند و نبايد نگاهي به سن و سال آنها كرد. وقتي مسوولان اينها را كنار خودشان داشته باشند يعني‌ توجه و‌‌ قدرشناسي اما وقتي اين اتفاق رخ نمي‌دهد، متاسف مي‌شويم كه چرا چنين اتفاقي در مملكت ما كه ادعاي فرهنگ‌‌ غني‌ داريم،‌ رخ مي‌دهد. ما در اجرا ضعيف هستيم و توجهي در بحث فرهنگ‌ نداريم. اميدوارم‌ نگاه مسوولان حال حاضر با ديدن اين عزيزان كه در عرصه‌هاي مختلف از دست مي‌دهيم، تغيير كند و انگيزه‌اي شود براي نسل آينده كه‌ زحماتشان تا هستند، ديده شود.