ادامه از صفحه اول

عمر طولاني از جنبه تهديدآميز مطبوعات مي‌كاهد

از سوي ديگر نبايد فراموش كرد كه زبان رسانه و حكومت تابعي از يكديگر هستند. هر كدام از طرفين، هر زباني را كه براي خطاب قرار دادن طرف ديگر انتخاب كند با همان زبان نيز پاسخ مي‌شنود. همين است كه بايد نرم زبان را به كار گرفت و منطق و استدلال را به جاي صداي بلند نشاند. نكته آخر اينكه تحقيقات ميداني انجام شده در كشور، نشان داده است كه رابطه مستقيم ميان اعتماد مردم به رسانه‌ها و ميزان اعتماد مردم به دولت وجود دارد. اين به اين معناست كه سلب اعتماد از يكي باعث سلب اعتماد از ديگري مي‌شود و تقويت اعتماد مردم به هر يك از آنها باعث تقويت اعتمادشان به آن ديگري است. اين نكته به خصوص بايد مورد توجه كساني قرار گيرد كه تلاش كرده‌اند اعتماد مردم از مطبوعات را سلب كنند، اين تلاش به ضرر جامعه و حاكميت است.

٭استاد روزنامه‌نگاري

دفاعيه مطبوعاتي روحاني

پنجم

سخنان روحاني ديروز با يك خسته نباشيد رييس دولت و نماينده ملت به اهالي رسانه همراه بود اما پرسش اصحاب خبر اين است كه آيا دولتمرد ميانه‌روي ايراني، امكان آن را دارد كه از تجربيات خود به عنوان يك مقام اجرايي هم بهره بگيرد؟ دفاعيه روحاني از مطبوعات، در معرض اين اتهام منتقدان است كه «دفاعيه‌اي صنفي» است. در اين اتهام، فارغ از نيات ناموجه قايلانش، حظّي از حقيقت وجود دارد. عطر و طعم سخنان روحاني، آنجا كه به جانبداري از «اهل خبر» مي‌نشيند، يادآور دفاعياتي است كه يك روزنامه‌نگار، آنجا كه همكارانش در معرض مخاطرات و تضييقات قرار مي‌گيرند، بر زبان مي‌راند. اين به خودي خود شايسته نكوهش نيست، اما كلام يك دولتمرد، به ويژه اگر در هيبت و كسوت يك رييس‌جمهوري درآمده باشد، منطقا ‌بايد با ساز و كار اجرايي توأم باشد. به بيان ديگر، دفاعيات روحاني از جريان مطبوعاتي كشور، آنگاه شنيدني‌تر و ذوق‌برانگيزتر خواهد بود كه با اقداماتي گره‌گشا قرين باشد. حكايت مطبوعات ما، حكم بيمار تب آلودي را دارد كه نيازمند مداواي عملي است. از روحاني كه تجربه و سابقه درخشاني دارد، برآمدني است كه در حمايت منصفانه از اهالي مطبوعات، تجربه اجرايي خود را اندكي افزون‌تر به كار بندد.