بازي سياسي با يك انتخاب

 تمديد دبيركلي آقاي عادلي بر مجمع صادركنندگان گاز، قبل از هر چيز نشان‌دهنده تلاش‌ها و تجارب وي در دو سال گذشته است و به اين معنا، انتخاب مجدد وي قبل از هر چيز نمايانگر تلاش فردي و جلب حمايت‌هاي اعضاي ديگر است. به همين خاطر نمي‌توان اتفاق فوق را فرصتي براي پيش‌برد منافع ملي به حساب آورد. دبيركلي در مجامعي مانند مجمع كشورهاي صادركننده گاز، يا حتي اوپك، قبل از هر چيز دستيابي به يك پست اجرايي است. دبيركل در مجامع يا فروم‌هاي فوق، نقشي فراتر از آنچه اعضا براي او تعريف كردند نمي‌تواند بازي كند چرا كه اعضا به‌راحتي مي‌توانند دبيركل را كنار بگذارند. دبيركل در اين‌جا رييس نيست و خارج از چارچوب‌هاي اجرايي، حق اضافه‌اي از نظر قانوني و اساسنامه‌اي ندارد. در يكي، دو روز اخير، مجمع صادركنندگان گاز، در جلسه‌اي كه در تهران برگزار شد، مجددا سمت دبيركلي آقاي عادلي را براي يك دوره تمديد كردند. آقاي عادلي در دوره قبلي مديركلي خود، توانسته بود خواسته‌هاي اعضا را به بهترين شكل پيش ببرد و قبل از هر چيز توانست خود را در ميان اعضا به اثبات برساند و اين اتفاق را نمي‌توان تصادفي دانست. در گذشته هم چند باري اتفاق افتاده كه دبيركل مجمع صادركنندگان گاز، دبيركل خود را ابقا كند و با توجه به عملكرد عادلي، اين اتفاق قبل از هر چيز توانايي‌هاي وي را ثابت كرد. اين مساله را بايد مدنظر داشت كه تمديد دبيركلي او قبل از هر چيز نشان‌دهنده لياقت وي بوده و اصلا نبايد اين اتفاق را سياسي ارزيابي كرد. دبيركل بايد نظرات و منافع اعضا را پيش ببرد، به همين خاطر اينكه عادلي تابعيت چه كشوري را دارد، نه‌تنها موضوعي درجه يك نيست، بلكه به سختي مي‌توان ايراني بودن او را عامل درجه دوم هم محسوب كرد. اين اتفاق با تمام اهميت آن، يك اتفاق فردي است. از سوي ديگر البته كشور ما هم در حال تغيير جايگاه است. ايران يكي از مهم‌ترين دارندگان منابع گازي در جهان است و بعد از مناقشات اخير بر سر مساله هسته‌اي توانسته به توافقاتي با كشورهاي مختلف دست پيدا كند. به هر حال مجمع صادركنندگان گاز در ايران برگزار مي‌شود و يكي از محتمل‌ترين اتفاقاتي كه مي‌توان براي آينده متصور شد، بازگشت ايران به جايگاهي مقبول و شايسته در ميان صادركنندگان گاز است. اين مسائل اگر تاثيري بر تمديد دبيركلي آقاي عادلي هم داشته باشد، تاثيري ناچيز است. اما به هر روي ايران به‌زودي مي‌تواند درهاي خود را روي سرمايه‌گذاران باز كند و اين اتفاق به مراتب تعيين‌كننده‌تر از انتخاب يك ايراني به دبيركلي فروم گاز است. هر چند دبير فروم گازي فرصت ملي به معناي واقعي آن نمي‌تواند ايجاد كند ولي به هر حال حضور ايشان در اين سمت شايد در مقياس بسيار كمي نقش ايران را پر رنگ‌تر كند ولي وزنه آن را بالا نخواهد بود. عادلي شايسته تمديد شدن مدت زمان دبيركلي بر فروم صادركنندگان گاز بود ولي بايد ضرورت‌هاي كار وي را در نظر داشت. به هر حال او بايد منافع كل كشورهاي صادركننده را افزايش دهد و ايران هم در كنار كشورهاي ديگر قرار دارد. ٭كارشناس انرژي