دانشگاه «آماده» است، شما چطور؟
الياس حضرتي
ديروز يكي ديگر از آن 16آذرهايي بود كه تجربه نيكي از شور و حرارت سياسي در كشور را به نمايش گذاشت. همان‌گونه كه رييس‌جمهور نيز در سخنراني خود در دانشگاه صنعتي‌شريف اشاره‌اي به تلخي داشت، چند سالي مي‌شد كه در گذار سال‌هاي 89 تا 91، ديگر خبري از نشاط سياسي و پويايي اجتماعي كه مرز بقاي دانشگاه است، ديده نمي‌شد. خوشبختانه با «حول‌حالنا» در خرداد 92، به مرور شرايطي در اتمسفر كشور پديده آمده كه هوشياري‌ها را دو چندان و در كنار آن بردباري‌ها را بيشتر ساخته و اكنون در چند ماه مانده به انتخابات، يك 16 آذر پرشور و حرارت ديگر را تجربه مي‌كنيم. گردهمايي‌هاي ديروز در بسياري از دانشگاه‌هاي كشور، به ويژه در دانشگاه‌هاي تهران، شهيد بهشتي و شريف نويد اين را مي‌دهد كه فصل ركود و سكون سياسي در يكي از مهم‌ترين نهادهاي اثربخش بر سرنوشت كشور رو به تحليل است و دانشجويان آماده ايفاي نقش حياتي خود مي‌شوند. هرچند ديروز در كنار همه خبرهاي خوب و شور و نشاط‌ها، خبرهايي از لغو برخي سخنراني‌ها و كشمكش‌هاي چندي نيز در چند محفل دانشجويي مي‌رسيد اما بايد پذيرفت كه التهاب خود بخشي از حيات جنبش دانشجويي است كه در كنار انگيزش و شور و هيجان آن مفهوم مي‌يابد. نبايد تلاش داشت كه تمامي رويدادها و اتفاق‌ها در سپهر دانشگاه از اينكه چه كسي پشت تريبون مي‌رود تا چه شعاري سر داده مي‌شود را مديريت و مهندسي كرد و اجازه دادن به بروز اين هيجان‌ها بدون ايجاد هزينه و برخوردهاي گاه غيرمنطقي، خود كمك شاياني به ايجاد يك فضاي آرام غيرامنيتي مي‌كند. دانشگاه را بايد به همين سان پذيرفت، شعارهاي آن را كه گهگاه خارج از چارچوب رسمي است تحمل كرد و به استقبال سخنراني‌هاي چهره‌هاي سياسي با هر نام و نشان و گرايش سياسي، حتا آنها كه مجال ابرازنظر در تريبون‌هاي رسمي ندارند در دانشگاه‌ها رفت. با اين رويكرد است كه دانشگاه مي‌تواند از غبار سكون و جمود رهايي يابد و دوباره بدل به همان پايگاه قدرتمندي شود كه پرچمدار انقلاب در دل دوران شاه بود، بازوي برناي مقاومت و پيروزي در جنگ تحميلي و پيش‌قراول تغيير و اصلاح در دهه 70. بي‌ترديد بايد به پاگرفتن دوباره نهال دانشگاه پس از يك دوره سخت كمك كرد و با تنگ‌نظري‌ها و برخوردهاي سليقه‌اي و گاه غيرمسوولانه، راه را بر نسل جواني نبست كه با اندكي هراس اما به آرامي و صبورانه، مي‌كوشد راه از بيراهه برگيرد و دانشگاه را بار ديگر مسوولانه در سپهر سياست كشور پويا و اثربخش سازد. تاريخ ايران گواهي مي‌دهد كه هرگاه دانشگاه به حركت برخاسته و هر زمان كه منشااثر بوده، ما جهشي جدي در راه اصلاح امور و پيشرفت و توسعه كشور داشته‌ايم و از دل اين جنبش، راي‌ها و انتخاب‌هايي روييده كه ايران را از بزنگاه‌ها و گردنه‌هاي سخت با كم‌ترين هزينه عبور داده است. حال كه بار ديگر در آستانه كارزار دو انتخابات سرنوشت‌ساز كشور قرار داريم و از سوي ديگري به يمن تدبير دولت از لحظه پرمخاطره هسته‌اي گذر كرده‌ايم و كشور آماده بهره‌مندي از سودمندي‌هاي توافق هسته‌اي است، بيش از هر زمان ديگري بايد دست ياري به سوي دانشگاه بازگشاييم و دانشجويان را فرابخوانيم كه هم اميدوارانه راه‌هاي گشايش و پيشرفت كشور را به تحصيل نشينند و هم مسوولانه در سرنوشت خود شريك شوند و آن را به تندباد چند راي و گردونه حادثه نسپارند. ديروز دانشگاه پيامي به تمامي تصميم‌سازان كشور داد؛ اينكه آماده ايفاي نقش دوگانه خود براي ايراني بهتر شده و مي‌خواهد كه شريك آينده اين كشور باشد، اكنون نوبت كارگزاران تصميم‌ساز در نهادهاي مسوول و موثر و تاثيرگذاران امنيتي بر فضاي دانشگاه است كه به اين پيام، پاسخ مثبت دهند و درها را بيش از پيش بگشايند كه مسير تعالي جز اين نيست.