تلفن همراه دارم پس هستم
زماني دكارت در گزاره معروف «مي‌انديشم، پس هستم»، فرآيندهاي ذهني و شناختي را ملاك هستي آدمي قلمداد مي‌كرد، حال آنكه نسل نوجوان امروز براي اثبات وجود خودش گزاره‌اي بديل و حيرت‌آور را جايگزين كرده است: «تلفن همراه دارم، پس هستم». اگر بخواهيم از مصطلحات كريستوفر بالس استفاده كنيم، بايد بگوييم تلفن همراه اكنون ديگر به «ابژه نسلي» اين نوجوانان تبديل شده است. به مدد اين محصول فناورانه پسامدرن، زندگي اين نسل بيشتر در مكان‌هاي مجازي جريان دارد تا مكان‌هاي واقعي. در گذشته والدين براي مهار فرزندان نافرمان، آنها را در خانه محبوس مي‌كردند؛ امروزه نهايت آرزوي نسل نوجوان معاصر اين است كه در خانه به حال خود گذاشته شوند.