سلیمی: ما هنرمندان گناهکاریم که تن به هر شرایطی می‌دهیم

سهراب سلیمی در گفت‌وگو با «اعتماد» از احتمال به صحنه بردن نمایش «جنایت در تئاتر بلوار»  و همچنین همکاری با محمد رحمانیان خبر داد. سلیمی در این گفت‌وگو اجرای صحنه‌ای این اثر را منوط به همکاری تئاتر شهر دانست. ظاهرا او از سال 88 علاقه‌مند به اجرای این اثر بوده است: «حدود دو ماه پیش با آقای شفیعی، مدیرکل مرکز هنرهای نمایشی گفت‌وگویی داشتم و از من پرسیدند چرا کار نمی‌کنی؟ گفتم اتفاقا اثری هست که از سال 88 دوست دارم به صحنه ببرم که به دلیل تغییرات مديریتی امکانش فراهم نشد.» سلیمی می‌گوید ظاهرا با پریسا مقتدی، رییس کنونی تئاتر شهر نتوانسته است به توافق برسد: «بعد هم که کارمان به خانم مقتدی، رییس فعلی تئاتر شهر کشید. ایشان به من گفتند نمی‌شود نمایشنامه را عوض کنید و پیشنهاد دیگری بدهید؟ گفتم انتخاب با من است و هیچ گزینه دیگری نیست. بعد هم با جواب منفی ایشان مواجه شدم و دوست هم نداشتم که دلیل عدم موافقت ایشان را بپرسم.»
بعد از این کش و قوس‌های چند ساله ظاهرا این بار مهدی شفیعی قول اجرای آن را داده است:« بعد از اینکه این حرف‌ها را گفتم آقای شفیعی گفت امکان دارد من متن را بخوانم. متن را به ایشان دادم و ایشان هم نظر مساعدی داشت و حتي موضوع را با حمیدرضا نعیمی هم مطرح کرد. نعیمی هم علاوه بر اظهار علاقه‌مندی قرار شد در دراماتورژی اثر نیز همکاری کند. اما نکته اینجا است که با وجود اینکه آقای شفیعی گفته بودند متن را به خانم مقتدي بدهید تا در جدول اجرا بگذارند خانم مقتدي متن را از من گرفت و قرار شد یک هفته بعد خبر بدهند که دیگر خبری نشده است.»
سهراب سلیمی تاکید می‌کند که نمي‌‌تواند اثری را خلق‌الساعه و بدون تمرین لازم به صحنه ببرد. او می‌گوید این شیوه او نیست و به هیچ قیمتی حاضر نیست چنین کاری کند. «آنچه مرا آزار می‌دهد این بلاتکلیفی است. اینکه ناگهان به من بگویند چند روز دیگر به صحنه بروید. من نمی‌توانم مانند بسیاری از دوستان در مدت کوتاه گروه جمع کنم و کاری را اجرا کنم. من برای هر اثری شش ماه تا يك‌سال وقت می‌گذارم.»
این کارگردان تئاتر که سابقه طولانی در این حرفه دارد معتقد است شرایط کنونی قراردادها بسیار نامناسب است و به همین دلیل نمی‌تواند با این شرایط کنار بیاید. «من به دوستان هم گفتم که باید قرارداد ببندیم. من باید بتوانم از حق و حقوق گروهم دفاع کنم. درصد گیشه هم نمی‌خواهم. فقط باید قرارداد ببندیم. برخی بلد هستند تهیه‌کننده و اسپانسر پیدا کنند. من بلد نیستم. اما کارم را بلدم. نمی‌توانم به شکلی کار کنم که بعدا به خاطر عدم پرداخت حق و حقوق گروهم شرمنده آنها شوم.» سلیمی در ادامه حرف‌هایش گریزی هم به تئاتر خصوصی می‌زند و می‌گوید تئاتر خصوصی فقط یک شعار است: «تمام تئاتر ما دولتی است. تئاتر خصوصی فقط یک شعار است. هر حمام و دخمه‌ای را به عنوان سالن خصوصی عرضه می‌کنند.» او می‌گوید اصلا تجربه خوبی از تئاتر خصوصی ندارد:« باید واقعا پیگیری کرد آیا هنرمندان ما در تئاتر خصوصی امنیت شغلی دارند؟! خود من در سالن‌هاي خصوصی اجرا کردم و راستش اصلا تجربه خوبی نبود. چندی پیش هم با گروه به قم دعوت شدیم برای آموزش و اجرا. هنوز یک ریال هم نگرفته‌ایم و تقریبا همه مدیران در جریان این اتفاق هستند. شما در بخش خصوصی قرارداد می‌بندید اما تقریبا هیچ ضمانت حقوقی ندارد. ما هنرمندان گناهکاریم که تن به هر شرایطی می‌دهیم.»
اما در پایان حرف‌هایش از همکاری با محمد رحمانیان هم گفت. ظاهرا قرار است نمایشنامه‌ای از محمد رحمانیان به کارگردانی سهراب سلیمی و با الهام از شاهنامه اجرا شود. البته در آینده.« از مدت‌ها پیش ارتباطی بین من و آقای رحمانیان شکل گرفت. یک‌بار من به ایشان گفتم اگر قرار باشد نمایشنامه‌ای از تو را به صحنه ببرم کاری است که در ذهن من است و تو باید آن را بنویسی. آن هم با نگاه به شاهنامه. چند شب پیش در اجرای نمایش «مجلس ضربت زدن» روی صحنه حاضر شد و ضمن لطفی که به من داشت اعلام کرد قرار است به زودی همکاری داشته باشیم. نمایشنامه‌ای به نام « عشق‌های پنهان سودابه.»
به گفته سلیمی اگر شرایط فراهم شود این نمایشنامه را به صحنه خواهد برد.