«توجه» خواسته قديمي‌هاي كشتي است

مگر قديمي‌ها و پيشكسوتان كشتي چيزي جز توجه و احترام از ما مي‌خواهند كه از آنها دريغ مي‌كنيم؟! كافي است سري به سالن تمرين يا محل برگزاري مسابقات اين مو سفيدان دوست‌داشتني بزنيد تا درددل‌هاي‌شان به فكر فرو ببردتان كه اينان مگر همان‌هايي نيستند كه در دوران جواني براي ورزش مملكت زحمت كشيده و براي كشورمان كسب افتخار كرده‌اند. چندي پيش مسابقات كشتي پيشكسوتان همچون سال‌هاي گذشته در سالن هفتم تيرتهران برگزار شد تا نفرات برتر شناسايي و در ادامه راهي قهرماني ايران شده و افراد برتر در نهايت به مسابقات جهاني اعزام شوند؛ اعزامي كه هر سال با اما و اگرهاي فراوان انجام مي‌شود و در پاره‌اي از مواقع حتي به سرانجام نرسيده و تيمي به مسابقات نرفته است. كشتي ادامه دارد؛ از كودكي تا پيري و در جريان است بين عاشقان اين رشته، از همين رو همان عشق و علاقه‌اي كه يك جوان دارد يك كشتي‌گير سن و سال‌دار هم دارد و از نظر احساسي هيچ تفاوتي بين اين دو نيست. پس همانقدر كه براي يك جوان اهميت دارد كه در مسابقات مختلف از جمله جهاني به ميدان برود براي يك پيشكسوت هم مهم است كه در رويدادهاي مختلف روي تشك حاضر شود، شكي نيست كه او هنوز انگيزه لازم و كافي را دارد كه دست از مبارزه نكشيده است و همين ارزش كار او را دوچندان مي‌كند.
درخواست پيشكسوتان اين است كه فدراسيون كشتي توجه لازم را به آنها داشته باشد و در اعزام به مسابقات برون‌مرزي آنها را ياري كند نه اينكه مانع آنها شود.
خسرو زماني مسوول كميته پيشكسوتان ضمن گله از فدراسيون بابت كم‌توجهي به پيشكسوتان مي‌گويد كه فدراسيون يا اجازه دهد ما به عنوان يك تشكل مستقل، خود امور پيشكسوتان را پيش ببريم يا اينكه ما را حمايت كند. متاسفانه فدراسيون نه اجازه مي‌دهد ما استقلال داشته باشيم و خودمان كارهاي اعزام به مسابقات جهاني و... را انجام دهيم نه اينكه دست ياري به سوي ما دراز مي‌كند. هر ساله در زمان اعزام تيم كشتي پيشكسوتان به مسابقات جهاني ما با مشكلاتي مواجه مي‌شويم كه به سادگي مي‌توان آنها را حل و فصل كرد؛ اما چون بايد زيرنظر فدراسيون فعاليت خود را دنبال كنيم و فدراسيون توجه لازم را به ما ندارد، اين مشكلات ساده موانع بزرگي بر سر اعزام تيم قرار مي‌دهد. پيشكسوتان با هزينه شخصي به مسابقات جهاني اعزام مي‌شوند و خدا را خوش نمي‌آيد اين ورزشكاران كه از نظر مالي از قشر ضعيف جامعه هستند با سنگ‌اندازي‌هاي مختلف نتوانند به آن شكل مطلوب كه در شان يك پيشكسوت است راهي رقابت‌هاي جهاني شوند. بعضي از اين قهرمانان با پول قرض كردن راهي مسابقات مي‌شوند؛ اما با اين حال كوچك‌ترين توجهي به آنها نمي‌شود كه هيچ، بلكه احترامي كه درخور يك پيشكسوت است به آنها گذاشته نمي‌شود. بنده به نمايندگي از پيشكسوتان از رسول خادم، رييس فدراسيون كشتي مي‌خواهم يا اجازه دهد تا ما به صورت مستقل كارمان را دنبال كرده و ادامه دهيم يا اينكه توجه مناسب را به موسفيدان كشتي داشته باشد.