انفعال در سياست داخلي

ارتباط دولت با احزاب و جناح‌هاي سياسي در مدت اخير چندان رضايت بخش نبوده است و دولت نتوانسته چندان مروج فعاليت‌هاي سياسي و حزبي باشد گرچه مانع تراشي هم نكرده است.
در واقع مي‌توان گفت دولت نه براي احزاب و جناح‌هاي سياسي مانع تراشي كرده و نه مانعي را از سر راه آنها برداشته است. البته بايد اين موضوع را هم در نظر گرفت كه فعاليت سياسي و حزبي در ايران كار دشواري شبيه راه رفتن روي لبه تيغ است. در مقاطعي البته فضا براي فعاليت حزبي بهتر شده و دوباره به شرايط قبل برگشته است.
به هر حال در ايران كار حزبي دشوار است و معمولا دولت‌ها هم چندان رغبتي به رونق گرفتن كار حزبي نشان نمي‌دهند گرچه اين موضوع شايد در مورد دولت يازدهم چندان مصداق نداشته باشد. به هر روي اگر مانع تراشي صورت نمي‌گيرد اما تلاشي هم براي برداشتن اين موانع اتفاق نيفتاده است.
 از سويي بايد به اين نكته توجه داشت كه اگر رابطه بين دولت و جناح‌هاي سياسي اعم از اصلاح‌طلب يا اصولگرا منسجم‌تر و هدفدار پيش برود در سياست داخلي و حل معضلات و مسائل مربوط به آن موثر خواهد بود.
 اگر دولت بتواند كمي از نقش منفعلانه‌يي كه ايفا مي‌كند، فاصله بگيرد و نگاهي يكسان به همه احزاب داشته و موانع را از پيش پاي آنها بردارد هم به نفع دولت و هم به نفع مردم است. مهم‌ترين نفعي كه به دولت مي‌رسد تشكيل يك مجلس با كيفيت است.
٭ فعال سياسي اصلاح‌طلب