روايتي نقاشانه از خاطرات
«پرتره»ها، «طبيعت بيجان»ها و «منظره»ها؛ حسينعلي ذابحي براي خودش در نقاشي دنياي ويژه‌اي دارد؛ دنيايي كه از تحصيلش در هنرستان تجسمي پسران در سال‌هاي ابتدايي دهه پنجاه شكل گرفته و بعدها با ادامه تحصيل در بوزار فرانسه كامل شده است. او بخشي از همين دنيا را در نمايشگاهش كه چندي پيش در گالري هور برگزار شد هم به نمايش گذاشت تا بهانه اصلي اين گفت‌وگو فراهم شود. اما كارهاي ذابحي با هر آنچه ممكن است اين‌روزها روي ديوار هر گالري ببينيد متفاوتند؛ تفاوتي كه اين نقاش در طول اين گفت‌وگو از آنها زياد خواهد گفت. او از خاطره‌هايش از تهران قديم به‌راحتي نمي‌گذرد و در تمام اين سال‌ها سعي كرده بخشي از اين خاطرات را در نقاشي‌هايش هم منعكس كند.