نگاه حاكميت به روند مذاكرات
رسول منتجب‌نيا ٭
دولت يازدهم قطعا نسبت به دولت‌هاي گذشته موفقيت بيشتري در زمينه سياست خارجي و به ويژه در رابطه با موضوع انرژي هسته‌اي كسب كرده اما به نظر مي‌رسد اين موفقيت صرفا به دليل تصميم و عملكرد دولت نبوده است. در دولت‌هاي مختلف ما تصميمات و عملكردهاي متفاوتي را شاهد بوديم اما موفقيت دولت در زمينه سياست خارجي و پيگيري اين روند و به تبع آن كسب موفقيت‌هايي در اين مذاكرات تصميم نظام بوده است. بنابراين حاكميت بعد از تامل در اين زمينه در سياست‌هاي كلي تجديد‌نظر كرده و تصميم به نرمش قهرمانانه گرفته است. روندي كه دولت در مذاكرات طي كرده دقيقا مطابق با دستور رهبري و خواست حاكميت بوده است. اين تصميم بسيار كارگشا و كارساز بود چرا كه اگر تصميم نظام و رهبري مبتني بر روند ديگري بود دولت هم نمي‌توانست موفق شود و موضوع انرژي هسته‌اي به شكل ديگري پيگيري مي‌شد و به نتيجه مي‌رسيد. گرچه اين زمينه‌سازي در نظام ايجاد شد اما عملكرد تيم مذاكره‌كننده و همچنين شخص روحاني در چگونگي پيشبرد روند مذاكرات و تجربه آنها در رابطه با سياست خارجي و ديپلماسي رسيدن به نتيجه مثبت را محتمل مي‌كند. در اين ميان مشكل اينجاست در حالي كه نظام تصميمي را اتخاذ كرده و بالاترين مقام، شعار عاقلانه نرمش قهرمانانه سر مي‌دهد اما جمعي افراطي و تندرو با بهانه ادامه دادن راه امام، حمايت از نظام و اطاعت از رهبري حركت‌هايي را در داخل انجام مي‌دهند و شعارهايي مي‌دهند كه با تصميمات حاكميت و كليت نظام در تضاد و تعارض است. همين مخالفت‌ها روند مذاكرات را كند خواهد كرد. شايد عده‌اي اين مخالف‌خواني را اهرم فشار داخلي براي امتياز گرفتن در عرصه بين‌المللي تلقي كنند اما اين مخالف‌خواني‌ها آن جا كه رنگ كارشكني و تخريب مي‌گيرد عدم موفقيت را به همراه خواهد داشت. از سويي بايد در نظر گرفت كه تنازل از برخي خواسته‌ها در نفس مذاكره وجود دارد و اگر دو طرف بخواهند بر مواضع خود پافشاري كنند قطعا به نتيجه نمي‌رسند. بايد در طول مذاكره ضمن در نظر گرفتن منافع ملي ويژگي‌هاي مذاكره و امتياز دادن و گرفتن را هم در نظر داشته باشيم.
٭ قائم مقام حزب اعتماد ملي