ارجحيت منافع ملي بر منافع جناحي
نجفقلي حبيبي ٭
چند صدايي در سياست داخلي در نتيجه مذاكرات اثر مستقيم نخواهد داشت. به هر حال طرف مقابل مذاكره‌كننده تحليلي از رقابت‌هاي جناحي داخلي ايران دارد و مي‌داند عده‌اي در ايران هستند كه با اصل برداشتن تحريم‌ها كه در جهت تامين منافع ملي مردم ايران، مخالف هستند. ما نيز مي‌دانيم كه يك جريان مخالف در امريكا براي روند مذاكرات وجود دارد. مساله رقابت‌هاي جناحي نبايد دو طرف مذاكره‌كننده را از توجه به مصالح و منافع نظام خود باز دارد. از آن سو نيز همه مي‌دانند كه مقام معظم رهبري مذاكرات را تاييد كرده‌اند و مي‌خواهند كه مذاكرات به‌طور جدي انجام شود و به نتيجه برسد. البته زمزمه‌هاي مخالفت‌هاي داخلي انرژي زيادي را از مذاكره‌كنندگان ما مي‌گيرد و بر روحيه مذاكره‌كنندگان ممكن است اثر بگذارد. آنها نيز بايد با توكل به خداوند و اطمينان و تجربه شخصي تلاش كنند. اين چيزي است كه از هيات مذاكره‌كننده توقع داريم. وقتي كه رهبري نظام و رييس‌جمهور كشور راه گفتمان و مذاكرات و رسيدن به توافق را تاييد مي‌كنند ديگر جايي براي مخالفت‌هاي ديگر باقي نمي‌ماند. مذاكره‌كنندگان نيز همواره بيان كرده‌اند كه حيثيت ملت ايران را رعايت مي‌كنند و زير بار زور نمي‌روند. در اين حالت مذاكرات و رفع تحريم‌ها به نوعي تامين‌كننده مصالح و منافع ملي است. به هر حال مصلحت كلي نظام ما تشخيص داده است كه در اين محدوده مي‌توان مذاكره كرد. اولا نگاه‌هاي جناحي به مساله مذاكرات كه اين زمزمه‌هاي مخالف را ايجاد مي‌كند و دوما سود‌آور‌بودن تحريم موجب سنگ‌اندازي عده‌اي در روند مذاكرات است. كساني بودند كه از وجود تحريم‌ها در كشور سود مي‌بردند. امثال بابك زنجاني در زير لواي تحريم بوده كه توانسته‌اند فساد مالي وسيع را رقم بزنند. همان‌طور كه مي‌بينيم در هشت سال دولت پيشين كه تحريم‌ها تشديد شده بود، فساد مالي در كشور نيز زياد شده بود. روند مذاكرات در جهت تامين منافع ملي است و سياستمداران داخلي بايد منافع ملي را بر منافع جناحي مقدم بدانند.
٭عضو شوراي هماهنگي جبهه اصلاحات