ترويج اميد و همگرايي ملي
باعث اقبال مردم به آنها مي‌شود، ترويج و تقويت روحيه «اميد» در جامعه است. چرا كه در اين مراسم به آينده‌اي روشن و زيبا مردم را نويد مي‌دهند. آن هم در يك بازه زماني مشخص و نه در ناكجاآباد و دربازه زماني نامحدود. به عنوان مثال در مراسم تنفيذ مسوولان بلند پايه مملكت بر برچيدن فقر مطلق در جامعه تاكيد كردند. موضوع مهمي كه پرچمدار آن اميرالمومنين (ع) است و از جايگاه ويژه‌اي در جامعه و تاريخچه مذهبي ما برخوردار است. اين تاكيد و تعهد مسوولان به برچيدن فقر كه نشان ازعزم آنها دارد باز هم از جمله مواردي است كه باعث تزريق و ترويج «اميد» در جامعه مي‌شود و درست به همين دليل با استقبال از سوي شهروندان مواجه مي‌شود. به طور خلاصه عقلانيت، مهرباني، اخلاق و اميد، شاخصه‌هايي هستند كه باعث محبوبيت اين مراسم در بين مردم شده و مي‌شود و همگرايي، همبستگي بيشتر و شادي را درجامعه افزايش مي‌دهد. به بياني اين مراسم باعث افزايش مشاركت اجتماعي در جامعه شده كه حاصل آن افزايش سرمايه‌هاي اجتماعي است. صدالبته كه مسوولان نظام بايد اين سرمايه اجتماعي يعني اعتماد مردم به مسوولان را تقويت كنند و آن را به عنوان سرمايه‌اي ملي پاس بدارند و حفظ كنند. ضمن آنكه بايد ماحصل اين مراسم‌هاي نمادين به سمت نهادينه شدن و كمك به ايجاد تعامل و وفاق ملي بيشتر در جامعه سوق پيدا كنند كه در اين مسير نقش رسانه‌ها در برجسته كردن و تقويت چنين مراسم‌هايي كه مي‌تواند تبديل به وجدان حقيقي جامعه شود، غيرقابل انكار است.