تو چو شمع باش

اگر آتش است يارت تو برو در او همي‌سوز
به شب فراق سوزان تو چو شمع باش تا روز
تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آيد
تو يكي نه‌اي هزاري تو چراغ خود برافروز
كه يكي چراغ روشن ز هزار مرده بهتر
كه به است يك قد خوش ز هزار قامت كوز
مولانا