چالش مجازي احمد زيدآبادي و حميدرضا جلايي‌پور
چه كسي جامعه را نااميد مي‌كند؟
اعتراضات خياباني در دي ماه پرسشي را در برابر جريان‌ها و كنشگران سياسي علم كرد. جريان اصلاحات در سه انتخابات گذشته مسير سياست‌ورزي خود را تغيير داده و از اين طريق رضايت مردم را براي شركت در انتخابات جلب كرد. دولتي با حمايت اين جريان سياسي روي كار آمد و مجلسي تشكيل شد كه حتي در برخي حوزه‌هاي انتخابيه با ورود صددرصد كانديداهاي اصلاح‌طلب همراه بود. شوراي شهر را نيز بايد به اين ليست اضافه كرد. اين ليست موفقيت سنگين است و اين سرخوردگي در بخش‌هايي از جامعه را متوجه اين فعالان حاضر در نهادهاي انتخابي مي‌كند. احمد زيد آبادي، فعال سياسي اصلاح‌طلب يكي از منتقداني است كه نسبت به نوع ارتباط گرفتن جريان اصلاحات با جامعه انتقاد دارد و برخي تحليل‌هاي اخير اين جريان را تناقض‌آميز توصيف كند. او مي‌گويد كه عمل برآمده از يك دستگاه فكري تناقض آميز راه به مقصود نمي‌برد. اولين نقد احمد زيد آبادي به اين گزاره اصلاح‌طلبان بود كه «رييس‌جمهور تنها ۱۵ درصد قدرت را در اختيار دارد». گفته زيد آبادي سبب‌ساز واكنش‌هاي پينگ پنگي اين دو اصلاح‌طلب شد. زيدآبادي با اشاره به گزاره ياد شده از اصلاح‌طلبان پرسيد كه «بي زحمت اين را هم بگويند كه آيا اين نكته به تازگي كشف شده است يا اينكه پيش از انتخابات رياست‌جمهوري نيز عيان بود؟واكنش حميدرضا جلايي‌پور به زيدآبادي چنين بود كه «اتفاقا برخلاف نظر جناب زيدآبادي مردمي كه به همراه اصلاح‌طلبان به روحاني رأي دادند، مي‌دانستند او همه قدرت را ندارد.» احمد زيد آبادي در واكنش به صحبت‌هاي جلايي پور تاكيد داشت: «منظور من از طرح پرسش از دوستان اصلاح‌طلب، فقط روشن‌سازي برخي تناقض‌هاي تحليلي و رفتاري آنهاست به اين اميد كه آنها را رفع كنند. از همين رو، به نوعي روزمرّگي فكري و عملي دچار شده‌اند. حالا كه اصلاح‌طلبان هر سه نهاد اصطلاحا انتخابي را كم و بيش در اختيار دارند، چرا قادر به حل مشكلات عظيم حوزه‌هاي مختلف زندگي جامعه ايراني نيستند؟»حميدرضا جلايي‌پور هم در پاسخ نوشت: «قدرت كم اصلاح‌طلبان دود نشده و به هوا نرفته، نقش‌شان صرفا خنثي‌سازانه نبوده و دستاوردهاي ايجابي مهمي هم داشته‌اند. بدون ايفاي نقش اصلاح‌طلبان در انتخابات و جامعه مدني از سال ۹۲، امروز نه برجام حاصل شده بود، نه تلگرام آزاد بود و نه…. چنين گام‌هايي كافي نيست ولي يكايكش مهم و ايجابي است.»پاسخ زيد آبادي به جلايي پور چنين بود كه: «خوشا به حال آقاي دكتر جلايي‌پور. چه خيال راحت و خاطرِ جمعي دارد. از نگاه او، اوضاع چندان هم بد نيست و همه‌چيز رو به بهبود است.»احمد زيد آبادي در نهايت نوشت: «اگر انگشت گذاشتن بر مشكلات و هشدار نسبت به خطرات آنها براي جامعه نوميدي است، در آن صورت همه مصلحان اجتماعي را بايد در شمار نااميدان و مروجان نوميدي در تاريخ به حساب آورد.