حاج‌اصغررضوانپور:
مداحي‌هاي قديمي
دلچسب‌تر و مخلصانه‌تر بود
در خانواده مذهبي به دنيا آمده است. خانواده‌اي كه علاوه بر او دو مداح ديگر را نيز به اهل بيت تقديم كرده است.مداحي را از روي نوارهاي اساتيد مداحي و موسيقي پله،پله آموخته ،تا امروز كه خود استادي در عرصه مداحي آذري شده است.گفت‌و‌گوي زير با اصغر رضوانپور نگاهي است به زندگي و فعاليت‌هاي او .
مي‌گويند شما به سبك خاصي مداحي مي‌كنيد. در اين شيوه چطور مداحي مي‌كنيد؟
اول از همه بايد به اين مساله اشاره داشته باشم كه طرفدار «اصولي» خواندن هستم. خواننده بايد رديف و آهنگ را بشناسد و بلد باشد. من سعي مي‌كنم در اجراهايم سبك‌ها را با هم تلفيق كنم. از ماهور به شكسته‌فارس مي‌روم يا از بيات ترك به شكسته‌ترك يا از افشار به عراقي. اما تقريبا هميشه اجراهايم را با سه‌گاه آغاز مي‌كنم. بعضي مواقع هم به شعر نگاه مي‌كنم تا ببينم بايد در كدام دستگاه و با كدام آهنگ آن را اجرا كنم. سبك من همين است.
آواز را به شكل آكادميك آموخته‌ايد؟
نه. مي‌شود گفت بيشتر تجربي بوده است. يعني خودم از روي نوارهاي مداحي اساتيد، موسيقي كار مي‌كردم. به خصوص از روي نوارهاي استاد موذن‌زاده، استاد سدير و استاد شجريان.
مداحي مداحان امروزي را مي‌پسنديد؟
دستگاه سيدالشهدا همه عالي است. شب‌ها خيابان‌ها قيامت مي‌شود، ولي در عين حال نمي‌توان اين مساله را نيز كتمان كرد كه مداحي‌هاي امروز با گذشته تفاوت‌هاي آشكاري دارد. مداحان قديمي روي اصول و قواعد مي‌خواندند. اما امروز مداحان به سبك‌هايي مي‌خوانند و شعر‌هايي را انتخاب مي‌كنند كه واقعا گوش را مي‌آزارد. امروز رديف‌ها با گذشته فرق كرده است. نوحه‌خوان‌ها مثل شاعران نوحه مي‌خوانند. روي همين اصل به نظرم مداحي‌هاي قديمي بهتر و دلچسب‌تر و مخلصانه‌تر بود.
حاج آقا رضوانپور با كدام‌يك از مداحان سرشناس آذري يا فارسي ارتباط دارد؟
با اكثر مداحان قديمي و نام‌آشناي پايتخت آشنا و دوست هستم. از حاج سليم موذن‌زاده تا حاج باقر تمدن و حاج اكبر صادقي و...
خودتان كدام‌يك از آثارتان را بيشتر مي‌پسنديد؟
همان‌طور كه براي يك پدر هيچ يك از فرزندانش با هم تفاوتي ندارند، براي يك مداح هم هيچ يك از آثارش با هم تفاوتي نمي‌كنند. من همه آثارم را دوست دارم. اين لطفي بوده كه خدا به من داشته و شكرگزارش هستم. من معمولا در شب ولادت امام حسن(ع) در مسجد صاحب‌الزمان(عج) (واقع در خزانه بخارايي) مولودي مي‌خوانم. يك سال، مسوول هيات براي من تعريف مي‌كرد كه وقتي شما در حال مولودي‌خواني بوديد، يكي از جوانان شرور محله سراسيمه وارد مسجد شد و گفت: چه كسي دارد مي‌خواند؟ گفتيم: اصغر بلبل. اينطور كه مسوول هيات مي‌گفت، آن جوان چنان تحت‌تاثير قرار گرفته بود كه از آن پس سربه‌راه شد و شرارت را كنار گذاشت. براي همين است كه مي‌گويم اين صدا يك موهبت خدادادي است.