ما منادیانِ صداهای « دیگر»ایم
فرصت دادن به صداهاي مستقل و غيررسمي هنر و ادبيات، سوداي پايدار بخش فرهنگي «اعتماد» در همه اين سال‌ها بوده؛ چنان‌كه در سالنامه اين سال تاريخ‌ساز هم.
در بخش ادبيات به موضوع «روشنفكري ادبي و جنبش‌هاي اجتماعي ايران» پرداخته‌ايم. اينكه از اين اصطلاح چه كاركردي را مراد مي‌كنيم؟ زماني نويسندگان و شاعران در مقام نمونه‌هاي انضمامي روشنفكر ادبي در بزنگاه‌هاي سياسي و اجتماعي تاريخ معاصر محل مراجعه مردم بودند. آيا بايد نگران از بين رفتن اين موقعيت نزد كساني شد كه معناي زندگي را در آثار ادبي سراغ مي‌كنند؟ يا بايد هم‌انديش بود با آنها كه معتقدند مرجع اجتماعي بودن از ابتدا هم مسووليت ناروايي بوده كه بارش را در نبود نهادهاي ديگر نويسنده به دوش مي‌كشيد؟ پاسخ به اين پرسش‌ها را در پرونده ادبي سالنامه جست‌وجو كرده‌ايم.
سينماي ايران در ادامه روند بحراني خود، در سالي كه گذشت به وضعيت بيسابقهاي رسيد كه ادامه فعاليتش را با نگراني‌هاي جدي روبه‌رو كرد. افت شديد مخاطب، ركود در توليد فيلم‌ها، عدم استقبال هنرمندان و مردم از مهم‌ترين رويداد سينمايي سال و... گواه تجربه سخت و بي‌مانند سينماي ايران در سال 1401 بود؛ تجربه‌اي كه حتي شائبه پايان سينماي ايران را به وجود آورد. آيا سينما از موقعيت كنوني عبور خواهد كرد و در تجربه‌هايي جديد، دستاوردهاي تازه‌اي را رقم خواهد زد؟ اين پرسش را در صفحات سينما پي‌گرفته‌ايم.
در بخش هنرهاي تجسمي، وضعيت اين هنرها را در سال پرآشوب 1401 بررسي كرده‌ايم. همچنين در گفت‌وگويي با يك عكاس نام آشنا، مروري داشته‌ايم به نقش عكاسان اجتماعي در بزنگاه‌هاي تاريخ معاصر ايران و...
هنر موسيقي هم در سالي كه گذشت، مخاطراتي فرساينده را تجربه كرد كه فراتر از دشواري‌هاي رايج همه اين سال‌ها بود. اعتراضات امسال، بستري فراهم كرد تا هنرمندان موسيقي، همانطور كه همتايان‌شان در ساير حوزه‌ها، مطالبات و اعتراضات خود را به شيوه مديريت فرهنگي كشور ابراز كنند. گفت‌وگويي در اين باره در بخش موسيقي داريم. همچنين نظر به در پيش بودن نوروز، گزارشي درباره تاثير تحولات زيستي فارسي‌زبان‌ها بر محتواي ترانه‌هاي نوروزي.