الياس حضرتي
عاشورا، راهي به درازاي تاريخ
آنگاه كه دستان قلم شده حضرت عباس(س) در كنار نهر الغمه جا ماند و پرچم علمدار كربلا در خاك و خون افتاد، حسين(ع) يكه و تنها در برابر لشكر كوفه ايستاد؛ لشكري كه به جاي آب با تير سه شعبه به استقبال علي‌اصغر شش ماهه رفته بود، اينك عطش خون خدا را داشت، جنگي نابرابر ميان يك مرد و يك لشكر گرگ خونخوار آغاز شد و نتيجه از ابتدا مشخص بود، حسين(ع) پس از نبردي شجاعانه در حالي كه به روايت تاريخ، تنش از رگبار تير كمانداران لشكر كوفه پرتيغ شده، نيمه جان بر زمين افتاد، شمر ملعون بر پيكر نيمه جان امام نشست و سر مباركش را با ضربات خنجر بريد. در حالي كه عمر سعد با هر ضربه خنجر شمر كار را تمام شده مي‌ديد درست در عصر عاشورا بعد از غارت خيام اهل بيت و كاروان در هم شكسته كربلا، در حالي كه هنوز خون از گوش بي‌گوشواره دختران حرم مي‌چكيد، شير زني دست بر زانو نهاد و در حالي كه قلبش از داغ برادران و عزيزانش درياي خون بود، علم عباس(ع) را برداشت و پرچمدار هميشه جاويد نهضت عاشورا شد. زينب، دختر شير خدا، حيدر كرار با نطق‌هاي آتشين از كربلا تا كوفه، از كوفه تا شام و از شام تا مدينه پرچم نهضت را بر افراشت و بر قلب تاريخ كوبيد.
پرچمت‌گر سرنگون شد من نگه مي‌دارمش
غم مخور بعد از تو پشتيبان پرچم زينب است
پرچمي كه دست به دست چرخيد، تاريخ را در‌نورديد، قلب‌ها را تسخير كرد و عشق سيد و سالار شهيدان حضرت ابا عبدالله الحسين(ع) را در خون و رگ شيعيان جهان جاري ساخت، عشقي كه با فرا رسيدن محرم فوران مي‌كند و زن و مرد و پير و جوان و خرد و كلان را به تكاپو مي‌اندازد، كوچه و آسمان رنگ غم مي‌گيرد و زمين حيران از اين همه اندوه به قدمت سال 61 ه ق هر سال شاهد اين ابراز عشق و علاقه شيعيان و عاشقان به امام شهيدشان است. عشقي كه مردم ايران زمين بيش از هر مردم ديگري با آن آشنايند و هر سال از اواخر ذي‌‌الحجه به استقبال عزاي مولاي‌شان مي‌روند و در كوي و برزن هيئات، حسينيه‌ها، تكايا، مساجد و دسته‌هاي عزاداري به مقام والاي شهداي كربلا عرض ارادت مي‌كنند، شهدايي كه به عنوان نماد آزادگي و ظلم‌ستيزي همواره الگوي آزادي‌خواهان و آزادانديشان بوده و بي‌شك انقلاب اسلامي ما به رهبري امام راحل به كمك همين دسته‌جات و شور عاشورايي توانست رژيم ستم‌شاهي را سرنگون و انقلاب اسلامي را به پيروزي برساند. حسين(ع) راهش راه آزادي، كلامش وام گرفته از كلام قرآن و پيام نهضتش پيروزي خون بر شمشير بود. راهي كه به درازاي تاريخ ادامه خواهد داشت و ما در اين مجال اندك برآن بوديم تا گوشه‌هايي از آداب و رسوم و باورهاي عاشورايي مردم سرزمين‌مان را به تصوير بكشيم، تصويري كه براي همه ايرانيان آشناست.