منفعت داخلي در اولويت است
فردين اخلاقيان
نه تنها دانشگاه كردستان بلكه تمام دانشگاه‌هاي كشور مي‌توانند در چرخه توليد داخلي موثر باشند. از يك‌سو خود دانشگاه‌ها مصارفي دارند و كالاهايي را براي بخش‌هاي مختلف آموزشي و آزمايشگاهي تهيه مي‌كنند كه طبيعي است در اين زمينه اولويت را به خريد توليدات داخلي بدهند. از سوي ديگر كيفيت كالاي ايراني هم بايد بالاتر رود تا براي مصرف‌كننده قابل قبول باشد. در اين زمينه هم دانشگاه‌ها مي‌توانند در پروسه توليد نقش ايفا كنند و با نظرات فني و تخصصي در كنار توليدات ملي قرار بگيرند.
در مورد كالاهايي كه مي‌توان با دانش و امكانات موجود به توليد باكيفيت‌تر رسيد دانشگاه مي‌تواند نقش موثري داشته باشد، مي‌تواند با تجربه و دانشي كه در اختيار دارد به كمك توليدكنندگان بيايد اما بايد توجه كرد كه تاثير دانشگاه هم در همه جا يكسان نيست. اين تاثير در مواردي محدود است، توليد باكيفيت برخي كالاها نيازمند برنامه‌ريزي‌هاي طولاني مدت‌تر است. در چنين مواردي است كه نه تنها دانشگاه بلكه ساير بخش‌ها هم بايد ورود پيدا كنند و با در نظر گرفتن آينده و افق پيش‌رو به برنامه‌ريزي براي توليد بپردازند.
دانشگاه كردستان از جمله دانشگاه‌هاي جامع كشور است كه انواع و اقسام رشته‌ها را دارد؛ از رشته‌هاي فني و مهندسي گرفته تا مديريت و اقتصاد و علوم انساني. همه اين حوزه‌ها در بخش‌هايي مي‌توانند به كمك توليد بيايند. وقتي در مورد نقش انواع رشته‌ها در توليد صحبت مي‌كنم منظور همه گونه توليد است كه شامل علوم انساني هم مي‌شود. توليدات حوزه علوم انساني در اين ميان نبايد از ديده پنهان بمانند. ملموس‌ترين مثالش شايد توليد فيلم و سريال‌هايي باشد كه مي‌توانند فيلمنامه‌ها و داستان‌هاي بهتري داشته باشند تا مخاطبان را جذب محصولات سرگرمي توليد ايران كنند. براي همين است كه در هر بخش، هر رشته‌اي مي‌تواند نقشي در افزايش كميت و كيفيت انواع توليدات داخلي داشته باشند. اين نكته البته نبايد ناگفته بماند كه ارتباط ميان دانشگاه و بخش‌هاي مختلف صنعتي و غيرصنعتي به ميزان كافي و مطلوب نيست. در سال‌هاي اخير هم دانشگاه و هم شركت‌هاي دولتي و غيردولتي تشويق شده‌اند تا براي بهبود اين ارتباط كوشش كنند اما اين مشكل كماكان ادامه دارد. كشورهاي صنعتي هم در زمان زيادي توانسته‌اند اين ارتباط ميان دانشگاه و توليد و صنعت را برقرار كنند اما ما مي‌خواهيم در مدت زمان كوتاه‌تري خودمان را بالا بكشيم و توقع زيادي داريم. روند رو به بهبود است و بايد آن را به عنوان مرحله‌اي در گذار از وضعيت پيشين به سوي آينده پذيرفت و اميدوار بود كه واقعا اين پيشرفت در مدت زمان كوتاه‌تري طي شود.
در كردستان همه عرصه‌ها نيازمند حضور دانشگاه‌ها هستند. يك نمونه‌اش كاشت و توليد توت‌فرنگي است. كشاورزي، معدن، توريسم، بهينه شدن مصرف آب و فرهنگ همه حوزه‌هايي هستند كه نياز به پيشرفت دارند و همگي نيازمند نوعي پختگي هستند و براي همين بايد دانشگاه و بخش‌هاي مختلف با هم در ارتباط باشند. هيچ حوزه‌اي نيست كه از علم و دانش بي‌نياز باشد. اين مسير البته طولاني است. وقتي صحبت از جايگزيني تكنولوژي ايراني به جاي نوع خارجي آن مي‌كنيم بايد اين نكته را در نظر بگيريم كه به عنوان مثال در صنعت خودروسازي شركت‌هاي خارجي هستند كه بيش از 100 سال تجربه كار و فعاليت دارند. براي همين است كه مصرف‌كننده در بخشي از حوزه‌ها بايد كمي توقعاتش را پايين بياورد و اين اصل را در نظر بگيرد كه داريم از محصولات و توليدات خودمان استفاده مي‌كنيم. از سوي ديگر اين را هم بايد قبول كنيم كه هيچ كشوري نمي‌تواند در همه عرصه‌ها بي‌نياز از ديگران باشد. هيچ كشوري توانايي توليد همه محصولات در حد عالي را ندارد. با در نظر گرفتن اينكه در برخي از توليدات مي‌توانيم به مزيت برسيم و در برخي نه و با در نظر گرفتن اينكه در خريد و استفاده از كالا بايد به فكر منفعت داخلي و ملي باشيم، مي‌توان به تعادل رسيد.
رييس دانشگاه كردستان