• ۱۴۰۳ يکشنبه ۱۶ ارديبهشت
روزنامه در یک نگاه
امکانات
روزنامه در یک نگاه دریافت همه صفحات
تبلیغات
صفحه ویژه

30 شماره آخر

  • شماره 4146 -
  • ۱۳۹۷ يکشنبه ۷ مرداد

راهكارهاي تسويه بدهي شهرداري

حسين ايماني جاجرمي

شهردار جديد تهران در نخستين نشست خبري خود با خبرنگاران از بدهي نهاد تحت مديريتش خبر داده و گفته است براي بدهي ۲۲هزار ميلياردي به بانك‌ها مرتب سود و جريمه تاخير افزوده مي‌شود. شهرداري تهران بايد اعلام كند كه قرار است چگونه 50 هزار ميليارد بدهي‌اش را پرداخت كند. شهردار تهران يا شوراي شهر بايد با توجه به اين حجم سنگين بدهي اعلام كنند كه چه سياست و برنامه‌اي را مي‌خواهند دنبال كنند. چند تا راهكار را مي‌توانند دنبال كنند. راه اول اين است كه از طلبكاران استمهال كنند يا از آنها مهلت بخواهند. مثلا شهرداري مي‌تواند با بانك‌ها وارد گفت‌وگو شود و مهلت بيشتري براي پرداخت بدهي‌هايش بگيرد.

راه دوم اين است كه شهرداري اعلام ورشكستگي كند. شهرداري نيويورك چند سال پيش همين كار را كرد و اعلام ورشكستگي كرد. در اين صورت وزارت كشور، شهرداري را منحل مي‌كند. اين اتفاق خوبي نيست. بعد از اين اقدام بايد عوامل ورشكستگي را دستگير و با آنها برخورد قضايي كنند. در ايران كه چنين اتفاقاتي نمي‌افتد. اما معمولا دستگاه‌هاي رسمي و به خصوص حكومت‌هاي محلي خيلي بايد دخل و خرج‌شان با حساب و كتاب باشد. بايد نظارتي بر هزينه‌هاي شهرداري وجود داشته باشد. به عنوان مثال دو طبقه كردن پل صدر، در طرح جامع تهران نبوده است، كسي كه اين پروژه را بدون اينكه در طرح جامع و تفصيلي باشد، اجرايي كرده اشتباه كرده و بايد با او برخورد مي‌كردند. اما ما نه دادستان شهر داريم كه اين موارد را پيگيري كند و نه خزانه‌دار شهر كه مراقب دخل و خرج‌ها باشد، براي همين هم الان اين وضعيت پيش آمده است.

راه سوم اين است كه مي‌توانند منابع مالي بيشتري بگيرند. مثلا اين‌بار از نهادهاي مالي بين‌المللي استفاده كنند. مثلا شهرداري مي‌تواند از صندوق بين‌المللي پول، بانك جهاني يا بانك توسعه كشورهاي اسلامي كمك بگيرد. منابع مالي متعددي وجود دارد اما استفاده از اين منابع خيلي بستگي به روابط بين‌المللي كشور با دنيا دارد. الان به نظرم شرايط براي گرفتن اين منابع مالي فراهم نيست. راه چهارم هم اين است كه شهرداري به سمت مديريت صرفه‌جويانه حركت كند. معني ندارد كه شهرداري اين همه بدهي بالا بياورد درحالي كه مردم هم چندان از آن راضي نيستند. اگر شهرداري دستگاهي بود كه اعتماد بالايي به آن بود و رضايت زيادي از آن وجود داشت، اين بدهي قابل توجيه بود. ولي اين همه هزينه شده اما همچنان نارضايتي در حد 20 سال پيش باقي مانده و اين نشان مي‌دهد كه اين دستگاه ناكارآمد است يا حداقل كارهايي را مي‌كند كه مردم نمي‌خواهند. شهرداري تبديل به دستگاهي شده براي تعريف پروژه و توزيع پول. جامعه‌شناس

ارسال دیدگاه شما

ورود به حساب کاربری
ایجاد حساب کاربری
عنوان صفحه‌ها
کارتون
کارتون