صادرات نفت صفر نمي‌شود
در حقيقت همراهي اتحاديه اروپا با ايران به نوعي اجراي تعهدات برجامي اتحاديه اروپاست؟
بله، بايد به اين نكات توجه كنيم كه امروز اتحاديه اروپا بايد به وظايف خودش در قابل برجام عمل كند و هم نفت از ايران بخرد و هم در بخش نفت و گاز و انرژي و ساير بخش‌هاي ايران وارد شده و سرمايه‌گذاري كند.
به همين جهت هم بايد نسبت به گذشته در مورد تحريم‌هاي جديد كمي خوشبين‌تر باشيم چرا كه اگر فضاي سياسي عليه ما سخت است و امريكا با يارگيري‌هايي كه با پول‌هاي كلان انجام شده است شرايط همراهي با ايران را سخت كرده اما مي‌توانيم در همين شرايط نيز با انجام ديپلماسي صحيح يارگيري‌هاي خوبي داشته باشيم.
ياراني مثل چين و هند و...
چيني‌ها هميشه نشان داده‌اند تا حدودي در كنار ما خواهند ماند. در حقيقت نگراني من از روس‌ها و عراقي‌هاست. چين و هند نشان داده‌اند كه دوستان روزگار سخت هستند و اگر درست عمل كنيم ژاپني‌ها و كره‌اي‌ها هم مي‌مانند كه اگر اين جمع بمانند قطعا سنگاپور و.. هم به جمع ياران ايران اضافه مي‌شوند.
به همين جهت بايد فعاليت‌هاي حقوقي‌مان را با قدرت بيشتري پيش ببريم .
در مورد اروپايي‌ها چقدر مي‌توانيم اميدوار به همراهي باشيم؟
اروپايي‌ها را بايد در دو بخش مجزا ديد. بخش دولتي كه طبق گفته‌هاي قبلي قطعا با ايران همكاري خواهند كرد و به قول و قرارشان طبق معاهدات بين‌المللي پايبند هستند و گروم دوم بخش خصوصي اروپا كه نگران به خطر افتادن سرمايه‌گذاري‌هايش در امريكاست كه براي آنها هم راهكار وجود دارد و بايد اروپايي‌ها در قبال شركت‌هاي تازه‌تاسيس كه هيچ منافعي در امريكا ندارند به فكر همراهي با ايران باشند. در كنار اين شركت‌ها بايد موسسات مالي نيز ايجاد شوند كه بدون ترس از تحريم‌هاي امريكا برمبناي يورو با ايران همكاري كنند.
بايد بدانيم كه اتحاديه اروپا اگر بخواهد همچون امريكا از برجام خارج شود با مشكلات حقوقي مواجه خواهد شد و به همين جهت سعي مي‌كنند در برجام بمانند و وارد دعواهاي بين‌المللي نشوند.
با همه اين محسنات كه گفتيد چرا امروز شاهد آن همه موفقيتي كه ذكر كرديد ، نيستيم و همين دليل نگراني عده‌اي شده است؟
واقعيت اين است كه آقاي زنگنه و تيمش از ابتداي اينكه به دولت بازگشتند به دنبال ظرفيت‌سازي در بخش نفت و گاز بودند. چرا كه ظرفيت به معناي قدرت براي كشور است. خاطرم هست روزي در زمان دولت سازندگي به جلسه شوراي خليج فارس رفته بوديم. در آنجا آقاي هاشمي‌رفسنجاني مي‌گفتند كه دكل حفاري به اندازه يك تانك قدرت دارد و هر قدر بتوانيم در بخش نفت ظرفيت‌سازي كنيم از قدرت بيشتري در مجامع بين‌المللي برخوردار هستيم. ببينيد امروز عراق به اندازه كل توليد ما و البته بيشتر يعني 3ميليون و 800 هزار بشكه نفت توليد مي‌كند در صورتي كه تا پيش از اين كل توليد عراق نصف توليد ايران بود. توليد در ايران درگير دعواهاي سياسي عده‌اي شده است كه نگذاشتند طي 6 سال گذشته در بخش‌هاي مختلف نفت سرمايه‌گذاري شود. ضريب بازيافت عربستان 50 درصد است و ما كمتر از 25 درصد هستيم اگر همان تكنولوژي كه عربستان دارد در ميادين نفتي ما بود مي‌توانستيم دو برابر ذخايرمان توليد كنيم. اين ميزان يعني توليد 15 تريليون دلار سرمايه ملي كه زير زمين حبس شده است.
متاسفانه در سال‌هاي گذشته نگذاشتند ظرفيت‌سازي شود، تكنولوژي روز وارد كشور شود و كار به جايي رسيد كه امروز شركت ملي نفت ايران به جهت نبود سرمايه ، بدهكار پيمانكاران خود است. اگر در سال‌هاي گذشته گذاشته بودند 15-10 قرارداد با اروپايي‌ها منعقد كنيم امروز به جهت درگيري منافع كشورها با منافع ايران، به اين راحتي تحريم نمي‌شديم و اقتصادمان را با اقتصاد ديگر كشورها درگير كرده بوديم. يكي از مشكلات امروز اقتصاد ما درگير نبودن با اقتصاد ديگر كشورهاست.