گفت‌وگوي دو تا نماينده
مهدي استاد احمد
«ضمن عرض درود، اين بنده
صحبتي داشتم كه شرمنده
نقد دارم به حرف‌هاي شما
من خجالت‌زده، سرافكنده»
«اين چه حرفيست، نقدهاي شما
بي‌گمان گوهر است و تابنده»
«واي استاد! نه نفرماييد
كه شد از شوق قلب من كنده»
«بنده گفتم فقط حقيقت را
كه عزيزيد و ناب و ارزنده»
بود اين شعر نقلِ بخشي از
گفت‌وگوي دو تا نماينده