باختند اما رهاي‌شان نكنيم

آن تساوي لعنتي اتفاق افتاد. بازي دو تيم اندونزي و هند صفر- صفر به پايان رسيد. همان نتيجه‌اي كه از آن مي‌ترسيديم رقم خورد. ما هم هرچقدر به ويتنام نگون‌بخت گل زديم افاقه نكرد. چون كارمان را به نتيجه ديگرتيم‌ها واگذار كرده بوديم. چون به اما و اگر دل بسته بوديم و آن موقعي كه همه‌چيز به خودمان بستگي داشت، حواس‌مان را جمع نكرديم و شد آنچه نبايد مي‌شد! تيم نوجوانان كشورمان بازي‌هاي جام جهاني زير 17 سال را كه سال آينده برگزار مي‌شود از دست داد. اين بازيكنان با استعداد ديگر در زندگي‌شان امكان حضور در چنين تورنمنتي را نخواهند داشت و بايد شانس‌شان را در رده‌هاي بالاتر پيگيري كنند. زير 19 سال. زير 21 سال. اميد. البته شايد. بستگي دارد كه فدراسيون چطور با اين بچه‌ها تا كند. يعني حالا كه حذف شدندرهاي‌شان كند به امان خدا يا همچنان برنامه‌هايي در نظر داشته باشد براي پيشرفت بيشتر و بهتر. در سال‌هاي گذشته بارها و بارها شاهد بوده‌ايم كه بازيكنان بسيار با استعدادي در رده‌هاي سني مختلف خوش درخشيدند و مدتي اسم‌شان سر زبان‌ها افتاد، اما در عرض كمتر از چند سال هيچ نام و نشاني از آنان باقي نماند. در گزارشي كه برنامه 90 سال گذشته از سرنوشت بازيكنان تيم‌هاي رده‌هاي سني منتشر كرد، اشاره شد كه از تيم نوجوانان ايران در جام جهاني 2009، چهار بازيكن كلا از صحنه فوتبال محو شدند. تا قبل از 25 سالگي! تنها 2 بازيكن به موفقيتي در خور توجه دست پيدا كردند. يعني پورعلي گنجي و كاوه رضايي. باقي بازيكنان هم در تيم‌هاي دسته دو، دسته يك و نيمكت‌ تيم‌هاي ليگ برتر ديده شدند. اين در شرايطي بود كه تيم سال 2009 نوجوانان كشورمان موفق شده بود با شكست هلند تا يك هشتم جام هم پيش برود. ستاره‌هاي تيم نوجوانان سال 2013 هم سرنوشت خيلي بهتري نداشتند. تيمي كه باز هم موفق شده بود از گروهش صعود كند و آنجا به نيجريه‌اي باخته بود كه در نهايت قهرمان شد. از آن تيم هم 2 بازيكن كلاً فوتبال را كنار گذاشتند. البته اين آمار، نسبت به چهار سال قبل نشان‌دهنده پيشرفت است، اما باز هم وقتي مي‌بينيم از آن تيم تنها يكي دو بازيكن به تيم ملي بزرگسالان رسيده‌اند، يعني يك جاي كار مي‌لنگد.