از لارستان گذر نكنيد
فاروق مظلومي
درست است كه لارستان دومين خيابان فرعي در جنوب غربي خيابان استاد مطهري- تخت‌طاووس سابق است. اما لارستان خيابان نيست. بيشتر از يك خيابان است. به كوچه يا محله بيشتر مي‌خورد تا خيابان. سري به كوچه‌هاي اين خيابان كه بزنيم آپارتمان‌هاي به‌جا مانده دهه پنجاه- دهه طلايي معماري تهران- با تمام كهنگي‌شان چشم‌نوازي مي‌كنند. آن راه‌پله‌هاي بيروني كه با رفت و آمد اهالي و مهمان‌ها، كوچه و محله را صميمي‌تر و زندگي را گرم‌تر مي‌كردند، هنوز هم روح خانه و خانواده را در كوچه تزريق مي‌كنند. در لارستان هنوز مفهومي به نام اهل محله وجود دارد و سلام و احوالپرسي‌هاي قديمي همسايه‌ها امري رايج و عادي است. بماند كه در شمال و جنوب كريمخان، قهوه بويي ديگر و قهوه‌خوري رونقي ديگر دارد اما كافه‌هاي لارستان با فضاي كوچك و دوستانه‌شان هر رهگذري را دعوت مي‌كنند كه حتي با قهوه تلخ‌شان روز را شيرين‌تر كنند. البته همه جاي ايران عزيز هر جا ارامنه بيشتري سكونت داشته‌اند، قهوه‌ها بو و طعم ديگري دارند. در لارستان همه چيز متواضع است؛ خبري از تفرعن و خودنمايي بعضي از خيابان‌هاي ابرشهر تهران نيست. درست كنار پيانوفروشي‌هاي بزرگ كه پيانوي ياماها با قيمت يك آپارتمان كوچك در خيابان آزادي مي‌فروشند، ابزارفروشي هست كه ميخ و پيچ و مهره مي‌فروشد. البته لارستان كم‌ادعا ندارد اين خيابان نه چندان شلوغ؛ خيلي آرام و خاموش، مدعي نوعي اصالت است كه هر كسي هم متوجه آن نمي‌شود. من به لارستان بابت اين ادعا حق مي‌دهم. مثلا تنها كتابفروشي محلي در اين خيابان نشان مي‌دهد كه اهالي لارستان هر هفته كتاب مي‌خرند و احتمالا پيانوهاي‌شان را سي يا چهل سال قبل خريده‌اند. مگر يك خانه چند تا پيانو مي‌خواهد. لارستان داغ‌ترين بازار فروش پيانو در تهران است شايد باورتان نشود كه با اين اوضاع دلار هنوز فروش پيانو، حتي پيانو رويال- پيانوي بزرگ با طول دو متر- در اين خيابان رونق دارد. اما آلبرت ملقب به تيونر، كوك‌كننده پيانو كه از پنجاه سال پيش پيانو كوك مي‌كند، مي‌گويد بازار كار آنها زماني كه در تهران 10هزار پيانو بود و الان كه نزديك يك ميليون پيانو در خانه‌هاست، اصلا فرق نكرده كه اتفاقا كمتر هم شده است. يعني خيلي‌ها كه پيانو مي‌خرند، پيانو نمي‌زنند. شايد دف مي‌زنند يا هر ساز ديگر. خوب چه كاري است آدم وقتي دف مي‌زند، پيانو بخرد. شايد جاهاي ديگر تهران پيانو بخشي از دكوراسيون لاكچري و نمايش فرهنگ باشد اما در لارستان اين‌طور نيست. سازهاي ديگر هم مثل گيتار در اين خيابان به فروش مي‌رسد. چقدر خوب مي‌شد، لارستان را سنگفرش و پياده‌رو مي‌كردند و چند پيانو وسط خيابان هميشه براي اجراي عمومي آماده بود. مثلا براي اجراي آهنگ پاييز طلايي از استاد لاچيني.به نسبت خيلي از موسسه‌هاي هنري قديمي هم لارستاني هستند. مثل كوشان فيلم، پاپ استوديو، بيست اينچ.عصر لارستان، يك پيشنهاد خوب براي تهرانگردي است. از لارستان گذر نكنيد در اين خيابان زيباي تهران درنگ كنيد. قدم بزنيد، پيانو ببينيد. چاي و قهوه بنوشيد و كتاب بخريد.