تعصب بر پرچم و سرود ملي
نيوشا طبيبي
پرچم، نشان و سرود ملي، فارغ از هر نوع گرايش سياسي بايد از مقدسات هر ايراني محسوب شود. متاسفانه ايرانيان در پاس داشتن حريم هر سه آنها ضعف جدي داشته و دارند. ما به قدر كافي به پرچم ملي خود احترام نمي‌گذاريم. رنگ آن را به دلخواه خود كمرنگ و پررنگ مي‌كنيم، گاه حتي آن را ناشيانه و از روي سهو و بي‌حوصلگي بر عكس مي‌آويزيم (دقت كنيد شهرداري‌ها از اين نوع اشتباه زياد مرتكب مي‌شوند.) در خانه‌هاي بسياري از ما اصلا پرچم ملي وجود ندارد يا اگر هست، احترامي درخور و شايسته نمي‌بيند. عشق به پرچم به عنوان نماد هويت و همبستگي ملي موضوعي بسيار جدي است كه نمي‌توان آن را به هيچ وجه ناديده گرفت. امريكايي‌ها از پرچم‌شان به بهترين نحو براي تهييج ملت و همبستگي ملي استفاده مي‌كنند. در بيشتر فيلم‌هاي آنها پلاني از پرچم امريكا در نهايت شكوه - بي‌ربط به موضوع فيلم - وجود دارد. به راستي در چند فيلم سينمايي ايراني حتي فيلم‌هايي كه با موضوع دفاع مقدس ساخته شده‌اند، پرچم مقدس جمهوري اسلامي ايران نمايش داده شده است؟ ما در آموزش احترام به اين نماد مهم بين كودكان خود چه در خانه و چه در مدرسه بي‌عمل بوده‌ايم. كودكان ما نمي‌دانند كه با پرچم ملي چگونه بايد رفتار كنند. حتي در سازمان‌ها و ادارات دولتي هم پرچم ايران بيشتر به عنوان شيء تزييني در جشن‌ها و مراسم به كار مي‌رود.
پرچم ملي، نشان هويت و نماد همبستگي ماست. ذره‌اي اغماض درباره اهميت آن، پيامدهاي فرهنگي و حتي امنيتي دارد. هر ايراني در هر جاي اين سرزمين بايد پرچم ملي را از مقدس‌ترين اشيا و نمادها بداند و بر احترام به آن تعصب ورزد. صدها هزار انسان جان بر سر بر پا ماندن آن گذاشته‌اند. بر مديران آموزش و پرورش واجب است كه كاري براي برانگيختن حس احترام و تعصب بر پرچم در مدارس انجام بدهند، خاصه آنكه بر پيكر درفش ملي ايران نام مبارك خداوند متعال نقش شده.
چنين است درباره سرود ملي ايران. شرم بر ما باد كه احترام سرود ملي‌مان را نگه نمي‌داريم. چند روز پيش در مراسم رسمي بزرگداشت نويسنده‌اي فرهيخته در كتابخانه ملي، به شيوه مجالس رسمي سرود را نواختند، حاضران از جاي بلند شدند، اما برگزاركنندگان و به ويژه عكاسان بي‌اعتنا به نواخته شدن سرود ملي به دويدن‌هاي بيهوده و متظاهرانه ادامه دادند حتي با صداي بلند يكديگر را خطاب مي‌كردند. دريغ كه احترام به سرود ملي آن هم در قلب فرهنگي كشور تا اين حد نازل است! در زمان نواخته شدن اين آهنگ مقدس بايد نفس در سينه‌ها حبس شود، هيچ‌كس از جاي خود نجنبد، همه در هر حالي كه هستند به احترام بايستند تا سرود تمام شود. اما دريغ… دريغ كه حتي در مقابل اعتراض من به برگزار‌كننده مجلس فقط لبخند تمسخرآميزي تحويلم دادند. آنها در زمان تلاوت قرآن نيز چنين رفتار غير مودبانه‌اي از خود نشان دادند. ضعف بزرگ ما در تدوين پروتكل‌هايي براي برگزاري مراسم بسيار آزار‌دهنده شده، نمونه كتابخانه ملي به دليل اهميت فرهنگي آن مركز بسيار مهم است. شرم‌آور است كه كارمند اين مهم‌ترين مجموعه فرهنگي كشور از درك اهميت و احترام سرود ملي عاجز است و آن را به هيچ مي‌گيرد. بايد راه و رسم احترام به نشانه‌هاي ملي و رسمي تدوين و به دقت و با سختي اجرا شوند. كارمندان دستگاه‌ها آموزش ببينند و فرهنگ‌سازي در اين موضوع از مدارس آغاز شود.