برانكو مغلوب ناشناختهها
سامان سعادت
برانكو مثل آدمي است كه وقتي براي اولين بار وارد اتاقي تاريك ميشود به دليل ناشناخته بودن فضا بسيار با احتياط قدم برميدارد. اين احتياط معمولا هم به نتيجه مثبتي منجر نميشود و او حسابي همه اشياي اتاق را به هم ميريزد و كلي خرابي به بار ميآورد. اما كافي است اين تجربه از سر گذرانده شود و او براي بار دوم در آن اتاق قرار بگيرد. آن وقت ميبينيد كه حتي در اوج تاريكي چقدر ظريف و زيبا از كنار موانع عبور ميكند و به خواستهاش ميرسد. نكته اينجاست كه برانكو بايد يك اتفاق را حداقل يك بار تجربه كند تا بتواند به تمام ابعادش شناخت پيدا كند.
بياييد وارد فوتبال شويم تا منظورم را بهتر برسانم. برانكو وقتي نيمكت پرسپوليس را تحويل گرفت، تيم در شرايط وحشتناكي بود و در ميانه جدول دست و پا ميزد. اما حميد درخشان موفق شده بود، تيم را به يك هشتم ليگ قهرمانان آسيا برساند. برانكو بايد مقابل الهلال به ميدان ميرفت. تيم برانكو در بازي رفت موفق شد با يك گل ديرهنگام الهلال را در آزادي شكست دهد اما در عربستان با 3 گل مغلوب شد. همچنين تيم برانكو در اولين حضور كاملش روي نيمكت پرسپوليس در نيم فصل اول ابتدا تا انتهاي جدول رفت و بعد در نيم فصل دوم اوج گرفت و نهايتا در قدم آخر كم آورد و به نايب قهرماني رضايت داد. فصل بعد اما داستان متفاوت شد. برانكو كه تجربه حضور و حذف در مرحله حذفي ACL را داشت، توانست از اين مرحله عبور كند و تيمش را به نيمه نهايي برساند. در ليگ هم با اختلاف قهرمان شد اما حضور در نيمهنهايي براي برانكو تازگي داشت. هر قدر هم بگوييم محروميت طارمي شب قبل از بازي با الهلال در نيمهنهايي روي روحيه تيم تاثير منفي گذاشت، دليل موجهي براي آن بازي وحشتناك ضعيف شاگردان برانكو در بازي رفت نميشود. مسابقهاي سرشار از اشتباهات تاكتيكي و فردي كه با يك باخت سنگين غيرقابل جبران به پايان رسيد. اما اين نيمهنهايي حكم همان حضور اول بار در اتاق تاريك را براي برانكو داشت. اتاقي كه وقتي پروفسور براي بار دوم در آن حضور پيدا كرد، نشان داد چه اشرافي به آن دارد.نيمهنهايي ليگ قهرمانان امسال جايي بود كه برانكو با وجود دست بستهتر و بازيكنان به مراتب كمتر موفق شد تيم را به سلامت راهي فينال كند در مقابل السدي كه به حق قويترين تيم اين رقابتها بود. تجربه حضور در نيمهنهايي فصل پيش به برانكو اين جرات را داد كه خيلي ريلكستر و بدون استرس كار را پيش ببرد اما فينال دوباره اتاق تاريكي شد كه برانكو براي بار اول به آن قدم ميگذارد. ناشناخته بودن فينال براي سرمربي پرسپوليس در دو بازي رفت و برگشت مشهود بود. خود برانكو هم در كنفرانس خبري بعد از بازي اذعان كرد كه نسبت به حضور در اين مرحله از تجربه ضعيفي برخوردار بود. همين تجربه ضعيف و اشراف نداشتن به وضعيت در كنار يكي يكي از دست رفتن بازيكنان موجب شد كه سرخها فينال را از دست بدهند. فينالي كه قطعا تجربه خواهد شد براي دور بعد. برانكو و شاگردانش به پشتوانه حمايت هميشگي هواداران در اين سالها ثابت كردهاند كه هر سال يك قله كشف نشده جديد را به كشفيات خودشان اضافه ميكنند و گرچه حضورشان براي بار نخست در مكان تازه همراه با سردرگمي است اما سال بعد آن را فتح ميكنند. برانكو در يك كلام آدمي است كه هميشه در تلاش دوم به موفقيت دست پيدا ميكند. كما اينكه به نظر ميرسيد اگر در سالهايي كه او هدايت تيم ملي را به عهده داشت به او اعتماد بيشتري ميشد، ميتوانست در جام ملتها به موفقيت برسد. جامي كه او در دوره قبلش به نيمهنهايي رسيده بود. همچنين در جام جهاني 2010. جامي كه ما حتي نتوانستيم در آن حضور داشته باشيم.