يادگار امام (ره)، از اسفند تا اسفند
«من خداي قاهر، حاضر و منتقم را شاهد مي‌گيرم كه احمد از آن روزي كه در كمك اينجانب در بيروني مشغول اداره امور من بوده تا الان كه اين ورقه را مي‌نويسم قدمي يا قلمي برخلاف گفتار و نوشتار من برنداشته و با وسواس عجيب در كليه گفتارهاي من يا نوشته‌هاي من سعي نموده كه حتي يك كلمه بلكه گاهي يك حرف را كه به نظر او محتاج به اصلاح است بدون اذن من تصرف نكند». اين جملات امام خميني(ره) در صحيفه نور كافي است تا شخصيت سيداحمد خميني براي آنها كه او را نمي‌شناسند، شناخته شود. صبح روز 21 اسفند 1373 خبري كوتاه جامعه ايراني را در نگراني فرو برد؛ «يادگار امام(ره) بر اثر عارضه قلبي و تنفسي در بيمارستان بستري شد». سيد احمد خميني 24 اسفند 1324 در قم به دنيا آمد. او پس از آنكه از دبيرستان حكيم نظامي قم در رشته علوم طبيعي ديپلم گرفت روي به دروس حوزوي آورد و در محضر اساتيدي چون امام خميني(ره)، سيدمصطفي خميني، آيات فاضل لنكراني، محمدي گيلاني، ابطحي كاشاني، موسي زنجاني، سلطاني طباطبايي، رضواني و خلخالي تلمذ كرد. 18 ساله بود كه امام(ره) پس از حوادث 15 خرداد به عراق تبعيد شدند. در آن زمان سيد مصطفي خميني مسووليت بيت امام(ره) را در نجف به عهده داشت و احمد آقا رابط امام(ره) در قم بود. سيداحمد خميني در 12 بهمن 57 به همراه امام(ره) از پرواز انقلاب پا به فرودگاه مهرآباد گذاشت و در مدرسه علوي نيز مسووليت هماهنگي فعاليت‌هاي امام(ره) را به عهده گرفت. او در طول 11 سال رهبري امام خميني(ره) همواره در كنار ايشان بود و با كمك حدود 20 نفر افراد مطمئن و كارآزموده اداره بيت امام(ره) را با كمترين هزينه انجام مي‌داد. او همچنين رسيدگي به امور مردم را از تكاليف مي‌دانست و مي‌گفت: «خوب كسي نيست كه فقط ذكر و ورد بگويد بلكه كسي است كه همزمان با انجام تكاليف فردي شرعي‌اش به درددل مردم برسد و در حدي كه در توان دارد باري از مشكلات آنان بردارد و وجودش مايه رفع گرفتاري‌ها باشد نه سببي براي مشكل كردن زندگي براي ديگران.» در 14 خرداد 68 تصويري از سيد احمد خميني بر دل‌ها نقش بست كه تا مدت‌ها فراموش نمي‌شود. او پس از درگذشت پدر و مرادش تمامي تيم پزشكي را از اتاق امام(ره) بيرون كرد و در تنهايي سر بر پيشاني رهبر فقيد انقلاب گذاشت و گريست. در پنج سالي كه بعد از اين اتفاق زنده بود كمتر كسي برق شادي را در چشمان او مشاهده كرد. او پس از درگذشت امام(ره) از پذيرفتن سمت‌هاي رسمي و اجرايي خودداري كرد و گفت: «مي‌خواهم مثل گذشته فرزند امام(ره) و مدافع ارزش‌ها و آرمان‌هاي او باقي بمانم». البته به حكم رهبر معظم انقلاب به عضويت مجمع تشخيص مصلحت نظام، شوراي عالي امنيت ملي و شوراي عالي انقلاب فرهنگي درآمد و به دليل علاقه‌اي كه به رسيدگي به امورات محرومين داشت عضو هيات امناي كميته امداد امام خميني(ره) نيز شد. يادگار امام(ره) در دو سال پاياني عمر خود براي دوري از حاشيه‌ها در منطقه كويري كوشك نصرت مابين تهران و قم، بيشتر وقت خود را به خلوت و تنهايي در كوير مي‌گذراند. گويا اسفند، ماه سرنوشت سيد احمد خميني به حساب مي‌آمد. متولد اسفند 1324 در 21 اسفند 1373 بر اثر عارضه قلبي و تنفسي كه منجر به ايست كامل قلب و تنفس شد سكته مغزي كرد و بعد از پنج روز در شامگاه 25 اسفند 73 در 49 سالگي‌دار فاني را وداع گفت تا جامعه ايراني را در بهت و اندوه فرو برد. يادگار امام اما با به يادگار گذاشتن سيدحسن، سيدياسر (رضا) و سيدعلي، انقلاب را از داشتن يادگاران امام (ره) خالي نگذاشت.