همفكري در كنار نقد
محمد حقاني
سال‌هاست كه انتقال صنايع مزاحم و آلاينده يكي از اصلي‌ترين دغدغه‌هاي مديران شهري و شوراي شهر تهران است كه در همين راستا نيز شوراي شهر تهران مصوبات بسياري را داشته است. اما با وجود اين به نظر مي‌رسد هنوز چندان كه بايد و شايد اين امر به خوبي اجرايي و محقق نشده است. به نظرم مي‌توان دلايل اين عدم تحقق كامل طرح ياد شده را در 3 بخش خلاصه كرد. اول اينكه برخلاف برخي اظهارنظرها، مصوبات شوراي شهر برآيند نظرات اكثريت اعضاي شوراي شهر است و نه يك يا چند نفر. بنابراين اين مصوبات كاملا وجاهت قانوني دارد و لازم‌الاجراست. دومين موضوع به بحث نظارتي شورا برمي‌گردد و اينكه درست است كه مصوبات شورا لازم‌الاجراست، اما در عين حال در عمل، قدرت نظارتي آن بسيار اندك و كم است. درحالي كه همان‌طور كه بازرسي و حراست و... داريم كه وظيفه آن نظارت بر بخش‌هاي مختلف شهرداري است، شوراي شهر نيز وظيفه دارد بر عملكرد بخش‌هاي مختلف شهرداري و مصوبات شورا نظارت داشته باشد اما در عمل، اين شورا فاقد ابزارها و امكانات لازم براي نظارت برحسن اجراي مصوبات خود است و بالاخره سومين نكته، اجراي مصوبات است. مصوبات شورا بايد به‌گونه‌اي باشد كه قابليت اجرايي شدن داشته باشد. بايد براي اجراي مصوبات تمامي جنبه‌هاي آن درنظر گرفته شده و بودجه‌هاي لازم نيز پيش‌بيني شود. در سال 94 كه بنده رييس كميته محيط‌زيست شوراي شهر چهارم تهران بودم، مصوبه‌اي را به تصويب رسانديم كه براساس آن شهرداري بايد ظرف 2 سال فرآيند انتقال صنايع مزاحم را به اتمام برساند. در آن زمان در جريان تصويب اين طرح، كليه الزامات لازم براي تصويب آن درنظر گرفته شده بود. اما به هر تقدير اين اتفاق تا امروز رخ نداده است. به نظرم در اين برهه به جاي انتقاد كردن -كه كاري بس ساده است- بايد به فكر ساماندهي و اتخاذ تمهيداتي براي اجرايي شدن طرح انتقال صنايع مزاحم از پايتخت باشيم. چراكه واقعا بسياري از صنايع كوچك و بزرگ در رسته صنايع «قرمز» و خطرناك و زرد -كم‌خطرتر- براي تهران و شهروندان آن و محيط‌زيست پايتخت زيان‌ده هستند. چه صنايعي كه در زمره صنايع قرمز هستند و بايد حتما از شهر خارج شوند و چه صنايع زرد كه بايد طي مهلتي چند ماهه مشكلات زيست‌محيطي خود را حل كنند تا بتوانند به فعاليت خود در داخل شهر ادامه دهند.