درگذشت كلاوس كينكل
ما همه دير كرديم و به خاطر همين تاخير در سربرنيتسا نسل‌كشي رخ داد. اينكه ناتو براي جلوگيري از قتل‌عام كاري نكرد يك اشتباه است.» كينكل مي‌داند اطلاعات دقيق از لحظات سقوط سربرنيتسا هر لحظه از طريق راديو آماتور شهرداري سربرنيتسا و ارتباط با دو نماينده مجلس آلمان، شيلينگ و شوارتز به جهان مخابره مي‌شد. جهان در جريان لحظه به لحظه واقعه سربرنيتسا قرار داشت و كينكل نيز به ندانم‌كاري، عدم اتخاذ هر گونه اقدامي از سوي سازمان ملل و ناتو اذعان دارد. غرب براي جلوگيري از نسل‌كشي مسلمان‌ها كاري انجام نداد و از زير بار مسووليت شانه خالي كرد.
موضع كينكل با وجود حمايتش از كرواسي، انتقادي نسبت به حمايت حكومت كرواسي از راديكال‌هاي كروات بود. كينكل بعدها در كتاب خاطرات خود تحت عنوان «خاطراتي از گوشه سياست» كه در سال 2005 منتشر شد، به اين دوران اشاره مي‌كند. او رابطه خوبي با مته گرانيچ، وزير امور خارجه كرواسي در دهه 90 ميلادي داشت ولي اين مانعي نبود تا كينكل به سياست كرواسي در منطقه هرزگوين بوسني و هرزگوين انتقاد كند و جناياتي كه نظاميان دولت به اصطلاح كروات‌هاي بوسني و هرزگوين مرتكب شدند. مته گرانيچ درباره كلاوس كينكل مي‌نويسد: «وزير امور خارجه آلمان در جلسه‌اي كه به سال 1993 در بن برگزار شد، دو بار برخاست و درباره مشكلات بوسني و هرزگوين به‌ويژه موستار صحبت كرد. او گفت كرواسي با تبهكاران بر موستار حاكم است و شما (اشاره به وزير خارجه كرواسي) مسوول اين وضعيت هستيد. كينكل اطلاعات دقيقي از وضعيت داشت؛ كينكل در عقد تفاهم بين كروات‌ها و مسلمانان و خاتمه جنگ بوسني و هرزگوين نقش اساسي ايفا كرد. توافق واشنگتن (بين كروات‌ها و بوشنياك‌ها) نخستين گام در ايجاد صلح و توافق بين علي عزت بگوويچ (رييس‌جمهور بوسني و هرزگوين) و فرانيو توجمان (رييس‌جمهور كرواسي) بود. تاكنون كينكل تنها سياستمدار غربي است كه مسووليت خود را در ايجاد حادثه سربرنيتسا اذعان دارد.