به مناسبت نمايشگاه «سيلي كه» آثار نقاشي و مجسمه و ... در گالري «خط سفيد»
هزار رنگ در خط سفيد
فاروق مظلومي
اگر شوآف را در بين هنرمندان رشته‌هاي مختلف بررسي كنيم هنرمندان سينما در سكوي اول مي‌ايستند و عرصه و علاقه بيشتري براي نمايش خودشان دارند. نقاش‌ها امكان و علاقه كمتري براي خودنمايي دارند و اتفاقا نقاش‌هاي خوب خيلي كم از آتليه بيرون مي‌آيند مگر براي افتتاحيه‌هاي خودشان يا دوستان‌شان؛ البته هنوز هم آن‌قدر مخاطب جدي نقاشي در كشورمان نداريم كه رويداد نمايشگاه نقاشي تبليغ شهري داشته باشد. در عرصه كمك‌رساني و كارهاي خيريه هم نقاش‌ها سابقه بهتري دارند. مثلا در بحران مربوط به سيل‌هاي اخير كشورمان نمايشگاه‌هاي مختلف نقاشي به نفع سيل‌زده‌ها برگزار شد و مي‌شود. اين نمايشگاه‌ها عموما براي هنرمندان نقاش بدون منافع شخصي بود.
انتخاب آثار و اجراي نمايشگاه‌ها با محوريت خيريه با ديگر نمايشگاه‌ها تفاوت فاحش دارد يعني قوانين و ملاحظات گالري‌گرداني و كيوريتورشيپ در اين نمايشگاه‌ها كمرنگ‌تر است چراكه هدف اصلي كمك‌رساني به افراد بلاديده است؛ البته يادمان باشد در سال‌هاي اخير به دليل سوءاستفاده از عنوان خيريه براي پوشش امور ناخير از اعتماد عمومي به خيريه‌ها كاسته شده است. نمايشگاه‌هاي خيريه مجلل نيستند و در حالتي كاملا متواضع و دوستانه برگزار مي‌شوند. چيدن تابلوها با فشردگي تمام همانند قاب‌سازي‌ها، امري متداول در اين نمايشگاه‌ها به شمار مي‌رود؛ مثلا در ديواري از گالري كه در حالت عادي محل نصب يك اثر با ابعاد بزرگ است احتمال دارد ده اثر بزرگ و كوچك و متوسط نصب شود چراكه هدف فروش و كمك بيشتر است. به همين مناسبت تعداد افراد شركت‌كننده در اين نمايشگاه‌ها چند برابر نمايشگاه‌هاي گروهي معمول در نظر گرفته مي‌شود و معمولا با توجه به قدرت گالري‌دار در يك نمايشگاه خيريه امكان دارد از تمام نسل‌هاي هنري آثاري از ديوارهاي گالري آويخته شود. اين تنوع باعث مي‌شود مخاطب نمايشگاه‌هاي خيريه بتواند حداقل مروري اجمالي بر تاريخ نقاشي معاصر داشته باشد. علاوه بر اين، سبك‌ها و تكنيك‌هاي متفاوت هم پيش روي مخاطب است. تنوع و تكثر نمايشگاه‌هاي خيريه فرصتي براي مراكز آموزشي است تا با بازديد از اين نمايشگاه‌ها از فرصت استثنايي مرور آثار معاصر استفاده كنند؛ به عبارتي از يك كارگاه آموزشي رايگان حداكثر بهره را ببرند.
نمايشگاه خيريه «سيلي كه» در گالري «خط سفيد» از مشخصات يك نمايشگاه خيريه قوي برخوردار است كه علاوه بر هدف اعلام‌شده در پوستر كه كمك‌رساني به سيل‌زده‌ها است، مي‌تواند نتايج ديگري مانند دادن فرصت حضور به هنرمندان بي‌ديوار باشد؛ هنرمنداني كه نيم مترمربع ديوار براي عرضه آثارشان ندارند البته به‌‌رغم سرعت و قدرت فضاي مجازي هنوز نمايشگاه‌هايي از اين دست به اطلاع همگان نمي‌رسد. خوشبختانه در نمايشگاه «سيلي كه» هنرمنداني بودند كه براي اولين بار آثارشان نمايش داده شد.
در گفت‌وگويي كه با خانم منيژه صحي، دارنده گالري «خط سفيد» داشتيم با اشاره به حضور سي درصدي هنرمندان جوان در اين نمايشگاه، به لزوم حضور تابلو اولي‌ها در اين نمايشگاه‌ها تاكيد كرد. ايشان برخورد شفاف با هنرمند و مخاطب را از ملزومات اين كار دانست.
در ادامه گفت‌وگو، آقاي نيما ابطحي مدير اجرايي گالري «خط سفيد» هم در الزام حضور هنرمندان گمنام با ما هم نظر بودند.
قطعا حضور تابلوي هنرمندي تازه كار در كنار تابلوهاي حسين محجوبي، همايون سليمي، هادي جمالي، يعقوب عمامه پيچ، صادق تبريزي و ... تشويقي بزرگ براي آن هنرمند محسوب مي‌شود ولي با برگزاري جلسات نقد و بررسي مي‌توان از آثار سوء اين همجواري اساتيد و هنرجويان جلوگيري كرد چراكه بعضي از هنرمندان جوان گاهي اين‌گونه نمايشگاه‌هاي مشترك با هنرمندان صاحب رتبه را دليل توانايي خود مي‌پندارند! حضور هنرمندان خوب نسل دهه چهل و پنجاه شمسي مانند: رضا افسري، كيوان عسگري، تارا نظم عليزاده، مانلي منوچهري، فريدون اميدي، مهشيد رحيم تبريزي، داور يوسفي، ف اخلاقي و... از مشخصات خوب اين نمايشگاه بود كه در صورت اختصاص دادن ديوارهاي مشخص براي هنرمندان دوره‌هاي يكسان، مي‌توانست از نظر آموزشي بهتر هم باشد.
با استناد به سخنان خانم صحي در سه روز اول نمايشگاه ده درصد آثار به فروش رسيده‌اند، شايد اگر اين نمايشگاه يك ماه زودتر برگزار مي‌شد و آثار انتزاعي كمتري به نمايش گذاشته مي‌شد فروش بالاتري را شاهد بوديم چون خريداران نمايشگاه‌هاي خيريه عموما از آثار انتزاعي استقبال نمي‌كنند و بيشترين خريدشان در هفته‌هاي اول رويداد منتسب به نمايشگاه است. نمايشگاه «سيلي كه» گالري «خط سفيد» در محيطي دلخواه و با ميزبان‌هاي هنرمند و احترام‌برانگيز تا بيستم خرداد منتظر شماست.