نقدي به اظهارات عضو شوراي شهر درباره حريم تئاتر شهر
براي يك بار به پايين‌تر از ميدان وليعصر بياييد
بابك احمدي
«در بسياري از كشورهاي خارجي مردم مي‌توانند تا حياط مراكز حساس دولتي هم بروند.» اين استدلال عضو شوراي شهر تهران براي مقاومت در برابر طرح ايمن‌سازي محوطه پيراموني تئاترشهر از شرارت‌ها و آسيب‌هاي عيان اجتماعي موجود در فضاي پيراموني اين مجموعه فرهنگي است. حجت نظري اين جمله را در پاسخ به يك خبرنگار گفته بي‌آنكه حتي براي يك بار به مجموعه تئاتر شهر آمده باشد و حقيقتا چطور امكان دارد فردي به عنوان عضو شوراي شهر پايتخت فعاليت كند ولي به هيچ‌وجه ارتباط منسجم و نظام‌مندي با شريان‌هاي اصلي فرهنگي هنري حوزه فعاليت خود نداشته باشد؟ به همين علت هم هست كه اظهارنظرها عمدتا در ماورا و فضايي انتزاعي سير مي‌كنند. مساله از آنجا ناشي مي‌شود كه خبرنگار اطلاعات دقيقي پيرامون ماجراي رخ داده نداشته و با همان فقر اطلاعاتي با عضو شوراي شهر تماس گرفته است كه بله! مي‌خواهند دور تئاترشهر ديوار بكشند. (تيتر خبرگزاري: واكنش يك عضو شوراي شهر به احتمال ديواركشي پيرامون تئاتر شهر) متاسفانه عضو شوراي شهر ما حتي نمي‌داند حريم بناي تئاتر شهرِ ثبت شده در ميراث فرهنگي يك چيز است و حريم پارك دانشجو چيز ديگر! طبق قوانين شهري اين دو ابدا ارتباطي به يكديگر ندارند و محدوده‌هايي كاملا منفك هستند. اين اظهارنظر غيركارشناسي، پس از ماه‌ها قمه‌كشي، خريد و فروش مواد مخدر مقابل ورودي اصلي تئاتر شهر، آزار و اذيت هنرمندان و نواميس مردم كه در نهايت به هفت‌تيركشي و شليك گلوله ختم شد يك چيز است، استدلال «در خارج محيط‌هاي دولتي و فرهنگي طور ديگرند» چيز ديگر. حقيقتا هيچ نكته‌اي به اندازه اين ادله عضو شوراي شهر رنج‌آور و آزارنده نيست كه وقتي قصد داريم استدلال‌مان را چهارقبضه كنيم، پاي خارجي‌ها كه فلان و چنانند را وسط مي‌كشيم. گيرم خارجي‌ها خيلي طورهاي ديگر هم باشند، اين به وضعيت عرفي و اجتماعي ما در داخل چه دخلي دارد؟ بله، احتمالا مسوولان شهري در ژاپن اگر يك دقيقه ديرتر سر كار حاضر شوند در برابر دوربين تمام رسانه‌هاي كشور از مردم عذرخواهي مي‌كنند، آيا تا امروز در ايران چنين نمونه‌اي ديده‌ايد؟ آيا مديران شوراي شهر ما هر روز راس ساعت در محل كار حاضرند؟! حال تصور كنيد اظهارنظر غيركارشناسي در همان ژاپن چه پيامد‌هايي مي‌تواند به دنبال داشته باشد، چه رسد به اينكه مسوول شهري در سال يك بار هم به معتبرترين سالن تئاتر شهر حوزه فعاليت خود سر نزده باشد اما به وقت موضع‌گيري سريع اقدام كند. به عضو محترم شوراي شهرمان توصيه مي‌كنم جاي شنيدن مسائل از زبان ديگران يك آخر هفته وقت بگذارد و جاي مسيرهاي خوش آب و هواي شمال پايتخت به پايين‌تر از ميدان وليعصر در برابر تئاتر شهر بيايد. به ايشان يادآور مي‌شوم مجموعه تئاتر شهر در سال‌هاي ابتدايي پس از انقلاب حصار و حفاظي داشته مشابه آنچه امروز در محدود تالار وحدت مشاهده مي‌كنيم و اگر تالار وحدت امروز حصار نداشت شما چطور مي‌توانستيد ضامن امنيت سلامت مفاخر موسيقي ايران و ديگراني باشيد كه ناچار بودند در محيطي بدون حفاظ از دلِ خرده‌فروشان مواد مخدر و قمه‌كش‌ها براي اجراي موسيقي وارد تالار شوند؟