كرامت انساني هواداران را فراموش نكنيد

حضور زنان در ورزشگاه‌ها مساله‌اي است كه حداقل در بازي‌هاي ملي حل شده به نظر مي‌رسد و به گفته فدراسيون فوتبال، 18 مهر 1398 و براي بازي ايران - كامبوج، شاهد نخستين حضور غيرگزينشي زنان ايراني در ورزشگاه خواهيم بود. مسوولان وزارت ورزش و فدراسيون فوتبال پيش‌تر اعلام كرده بودند كه 10درصد از ورزشگاه آزادي سهم زنان خواهد بود. به اين ترتيب بايد شاهد حضور 5 تا 8 هزار زن در ورزشگاه آزادي باشيم. اما غلامحسين زمان‌آبادي، رييس كميته فرهنگي فدراسيون فوتبال جزييات ورود زنان به ورزشگاه آزادي براي ديدار ايران مقابل كامبوج را اعلام كرده و خبري از اعطاي 10 درصد ظرفيت ورزشگاه به زنان نيست. زمان‌آبادي گفته 1600 صندلي براي زنان در نظر گرفته شده است. به عبارتي تنها دو جايگاه از ورزشگاه آزادي به زنان تعلق خواهد گرفت. تقريبا 2 برابر همان تعدادي كه در بازي پرسپوليس مقابل كاشيما در فينال ليگ قهرمانان آسيا به آزادي آمده بودند. اين عدد فاصله معناداري با 10 درصد اعلام شده دارد و معلوم نيست به چه دليل سهم زنان از آزادي به 2 درصد كاهش پيدا كرده است. نكته عجيب اينجاست كه اين 1600 زن، حق حضور در استاديوم با اتوموبيل‌هاي شخصي‌شان را ندارند. به گفته رييس كميته فرهنگي فدراسيون فوتبال، هشت ايستگاه در تهران و كرج پيش‌بيني شده تا كساني كه بليت تهيه كرده‌اند خودشان را به اين ايستگاه‌ها معرفي كنند و با اتوبوس، مقابل ورودي جايگاه‌هاي مخصوص زنان پياده و وارد ورزشگاه شوند. در واقع تمهيداتي انديشيده شده كه زنان و مردان، حتي بيرون از ورزشگاه هم با هم برخوردي نداشته باشند؛ ضمن اينكه اين اقدام، شائبه حضور گزينشي هواداران زن را مطرح كرده است. زمان‌آبادي در بخشي از سخنانش گفته زناني كه قرار است به استاديوم بيايند، اطلاعيه‌هايي را آماده كرده‌اند با مضمون: «ما آمده‌ايم تا در كنار برادران‌مان از فوتبال لذت ببريم.» كه اين گفته‌ها در حالي كه هنوز بليت‌فروشي انجام نشده و معلوم نيست چه كساني قرار است وارد ورزشگاه شوند، عجيب است. نكته ديگر در اين مورد اين است كه اگر يك زن بخواهد با همسر، برادر يا پدرش به استاديوم بيايد چه؟ چرا اين زن بايد به يكي از ايستگاه‌هاي معرفي شده برود؟ چرا بايد از حضور در كنار پدر، برادر و همسرش در مسير استاديوم محروم بماند؟ اينكه چنين تمهيدي انديشيده شود، بسيار خوب است. اما چرا بايد تمام 1600 زن تماشاگر بازي ايران- كامبوج بالاجبار به اين روش وارد استاديوم بشوند؟ آيا اصلا چنين موضوعي منطقي و لازم است؟ پيش‌تر در جريان بازي‌هاي جام جهاني 2018 تعداد زيادي از زنان و مردان با هم وارد ورزشگاه شدند و كنار يكديگر قرار گرفتند و هيچ مشكلي هم به وجود نيامد. معلوم نيست چرا وقتي كه چنين تجربه موفقي را پشت سر گذاشته‌ايم، براي اين مسابقه بايد اينقدر سخت‌گيري اعمال شود. به هر حال نبايد حقوق مدني مردان و زناني را كه مي‌خواهند وارد استاديوم شوند، ناديده گرفت. تمام اين زن‌ها و مردان در كنار يكديگر در اين جامعه زندگي مي‌كنند و مسيرهاي منتهي به ورزشگاه آزادي و پاركينگ اين استاديوم، نقاط خاص و ويژه‌اي نيستند كه اختلاط مرد و زن، سبب بروز مشكل بشود. برخي جامعه‌شناسان ورزش، معتقدند بسياري از مشكلاتي كه در استاديوم‌هاي ايران شاهد آن هستيم ناشي از نگاه بسيار بد عوامل برگزار‌كننده مسابقات به تماشاگران است. با تماشاگران از همان ابتداي امر عادي برخورد نمي‌شود و چنين نگاهي را در اين مساله هم مشاهده مي‌كنيم و گويا اساس برخورد با تماشاگران بر اين گذاشته شده كه آنها افرادي غيرقابل كنترل هستند كه ممكن است هر آن كاري غيرقابل پيش‌بيني از آنها سر بزند. فدراسيون فوتبال با بازنگري در اين ديدگاه، مي‌تواند رابطه‌اي دوطرفه و مثبت با هواداران داشته باشد. بديهي است كه در چنين شرايطي، هواداران چندان تمايلي به همكاري با عوامل برگزاري مسابقات ندارند و آنها را افرادي مقابل خودشان مي‌بينند، نه در كنار خودشان.