ادامه از صفحه اول
فصل همدلي است نه دعوا
همين كه نامه آقاي خوييني‌ها منتشر مي‌شود يك‌باره همه گناهان را به گردن او انداخت كه اگر دانشجوها از ديوار سفارت بالا نمي‌رفتند ما امروز به اين وضعيت وخيم نمي‌رسيديم كه سردمدار چپ بخواهد دل بسوزاند و نامه بنويسد و... باز هم تاكيد مي‌كنم ترديدي در اين نيست كه گذشته ما حال ما را ساخته اما براي ادامه دعواي سياسي تا كجا و تا كي مي‌توانيم عقب برويم؟ يك يك سياست كجاست و تا كجا بايد گذشته ديگران را منكوب كرد؟ در ميان جريان‌هاي سياسي، بيني و بين‌الله چه كسي حق دارد نامه بنويسد و اظهار مشكل كند و در عين حال بد نشنود و آماج تهمت و فحش قرار نگيرد؟ در چشم شما چه كسي در وضعيت پيش‌آمده سهيم نيست و مي‌تواند و از نظر شما حق دارد كه بيان مساله كند؟ الان كار به جايي رسيده كه حتي خانواده امام هم مجبور است مهر بر لب بزند و سكوت پيشه كند زيرا بي‌ملاحظه‌ها از چپ و راست به آنها حمله مي‌كنند كه اصلا مقصر اصلي شماييد. راست هم مي‌گويند اگر امام انقلاب نكرده بود كه امروز ما با امپرياليسم در نمي‌افتاديم تا او بخواهد تحريم‌مان كند. در جمعي كه بحث تاريخ يك يك مسائل و مشكلات امروز مطرح شد دوستي به شوخي گفت همه اينها تقصير حضرت ابراهيم است. اگر او صلاي توحيد درنمي‌انداخت و با نمرود و بت‌پرستان در نمي‌افتاد ما هم چند هزار سال بعدش تمناي بت‌شكني به دل‌مان نمي‌افتاد. آقاي موسوي‌خوييني‌ها احساس تكليف كرده به ميدان آمده و موضوعات مبتلابه جامعه را به عرض بالاترين مقام كشور رسانده. عيبش كجاست كه يك‌باره همه برآشفته شده‌اند؟ مگر چه حرف بدي زده كه نبايد مي‌زده؟ چرا به او نسبت‌هاي ناروا مي‌دهيد؟ غلط گفته؟ شما درستش را بگوييد چرا تاريخ انقلاب را بدنام مي‌كنيد؟ اتفاقا بايد استقبال كنيم از چنين نامه‌اي و آن را به فال نيك بگيريم و به اين معنا تعبيرش كنيم كه او هم مسوولانه آمده تا به سهم خود آستين بالا بزند و در بهبود اوضاع كنوني بكوشد. اصلا راه ديگر و چاره ديگري نداريم. نه فقط بايد از نامه دردمندانه او استقبال كنيم بلكه بايد زمينه را مساعد كنيم تا همه سليقه‌ها و گروه‌ها، همه آنها كه متعلق به اين سرزمينند و دل در گرو انقلاب دارند به ميدان بيايند و در سامان دادن به وضعيت نابسامان كشور بكوشند.
حتي اگر نيايند بايد دعوت‌شان كنيم و اين معني را به گوش‌شان بخوانيم و اين پيام را به دست‌شان برسانيم كه امروز كشور محتاج همياري و همدلي همه ايراني‌هاست. موضوع اين نيست كه چقدر با آقاي موسوي‌خوييني‌ها همدل و هم‌سخنيم، بلكه موضوع اينجاست كه حضور چنين فرد معتبري به همراه ديگر بزرگان انقلاب اسلامي مي‌تواند نيرويي عظيم را براي مقابله با معضلات جامعه فرابخواند و ما را در برابر زياده‌خواهي نظام سلطه مقاوم‌تر كند.
پاستور، بهارستان و تنش‌ها
از اين‌رو معتقدم نمايندگان مجلس دهمي در شرايط كنوني براي نظارت بر اقدامات مسوولان كه جزيي از حقوق آنان است، بايد مسيري صحيح و به دور از تنش را انتخاب كنند تا خدايي ناكرده موجبات سوءاستفاده بدخواهان داخلي و خارجي فراهم نشود.
نوع اقدامات نمايندگان مجلس به عقيده من، بايد به گونه‌اي باشد كه هم تحليلگران و هم عموم جامعه احساس كنند كه گفتار و كردار آنان برخاسته از خيرخواهي و دلسوزي‌شان است تا باري از روي دوش مردم برداشته شود. اگر چنين اتفاقي رخ دهد، به‌طور قطع ماحصل سوالات و انتقادات نمايندگان نتيجه‌اي موثرتر از ايجاد تنش در كشور كه مي‌تواند به مشكلات و معضلات اقتصادي و معيشتي دامن بزند، به همراه داشته باشد. البته يكي از اعضاي هيات رييسه مجلس اخيرا مساله استيضاح رييس‌جمهوري را منتفي اعلام كرده بود و اين مهم مايه مباهات است، چراكه رهبري صراحتا اعلام كردند كه دولت بايد تا پايان كار خود را ادامه دهد.
بدين‌ترتيب و با در نظرگيري كنش و واكنش‌هاي ايجاد شده و البته مرور مشكلات و معضلات ايجاد شده ميان دولت آقاي احمدي‌نژاد با نمايندگان مجلس نهم، بايد اميدوار باشيم كه در سال پاياني شرايط به گونه‌اي پيش نرود كه عملا مملكت رها شده به نظر برسد. متاسفانه برخي مسوولان سال پاياني را كه از اهميت بسيار بالايي برخوردار است را چندان جدي نمي‌گيرند ولي اگر در شرايط كنوني كه ايران با تحريم و كرونا و هزار و يك معضل اقتصادي و سياسي مواجه است، اين اتفاق رخ دهد، قطعا شاهد افزايش تنش‌ها و مشكلات خواهيم بود؛ از اين‌رو اميدوارم هم مسوولان دولتي و هم مجلسي علاوه بر افزايش صبر و تحمل خود چنان عمل كنند كه نه‌تنها تشنج كه خواست دشمنان است، در كشور بلكه حالت سرخوردگي از مسوولان در جامعه ايجاد نشود.
هتلها و اراده دولت
هتلها شغل‌هاي زيادي ايجاد كرده‌اند و براي حفظ آنها اول بايد بتوانند سرپا بمانند. همان‌طور كه بارها گفته‌ايم، ما از دولت كمك نقدي نمي‌خواهيم، بلكه مي‌خواهيم حمايت‌هاي خود را از راه‌هاي ديگري انجام دهد. به عنوان مثال يكي از خواسته‌هاي ما معافيت 100 درصدي ماليات براي دو سال آينده است. همين‌طور خواسته ديگر ما بخشودگي سهم بيمه كارفرما تا پايان سال است. ما اين خواسته‌ها و مسائل ديگر را بارها مطرح كرديم. خود من اين موضوعات را هم در حضور رييس‌جمهور، هم در جلسه با وزير محترم ميراث فرهنگي و گردشگري، هم در حضور معاون محترم اقتصادي رييس‌جمهور، هم با نمايندگان مجلس و... بارها گفته‌ام. هنوز نتيجه‌اي از اين مذاكرات حاصل نشده و از آنجايي كه صنعت هتلداري زير فشارهاي سنگين ناشي از شيوع كرونا قرار گرفته، جا دارد كه اين مساله بيش از پيش مورد توجه قرار بگيرد. اميدوارم در دولت اراده‌اي براي رفع اين مشكلات وجود داشته باشد.
رييس جامعه هتلداران ايران