به كدام ساز بايد رقصيد؟

وضعيت هنرهاي نمايشي گل بود، به سبزه نيز آراسته شد. اين اواخر كار به جايي رسيد كه بعضي هنرمندان تئاتر ‌گفتند اينكه تمام مشاغل مشغول به‌ كارند ولي فقط تئاتر و سينما تعطيل مي‌شود دليل خاص و عوامل پشت پرده آنچناني دارد. اينكه به ‌وقت بحران توهم توطئه چاشني گيروگرفت‌هاي اقتصادي و شغلي شود امر غريبي نيست، در اصل يك واكنش رواني است. ايرانيان هم در تمام ادوار تاريخ نشان داده‌اند از قابليت رجوع به اين ويژگي گروهي برخوردارند. گرچه رفتار مديران و مسوولان هم بر آتش اين دست نظرها مي‌دمد ولي در عين‌ حال اين امر نيز واضح به نظر مي‌رسد كه تئاتر امروز ايران توان اثرگذاري‌اش را از دست داده و فقدانش براي مردم جامعه تفاوت چنداني ندارد. گو اينكه اگر اين فقدان اهميتي داشت، حداقل 20 نفر از بين جمعيت چند ميليون نفري همين پايتخت بايد نسبت به تعطيلي سالن‌هاي تئاتر يا ورشكستگي آنها واكنش نشان مي‌دادند؛ اتفاقي كه هرگز رخ نداد.  از اين مساله كه عبور كنيم، انسان حيرت مي‌كند از تيشه‌اي كه جماعت به ريشه خود و هم‌صنف خود مي‌زنند. تصور كنيد در اين وانفساي اقتصادي و تعطيلي سالن‌هاي نمايشي چرخ مي‌خوريم و با انواع گرفتاري دست به ‌گريبانيم، بعد يك گروه از هفته‌ها قبل تصميم گرفته نمايشي به صورت آنلاين اجرا كند (لابد اين حداقل كاري است كه در چنين شرايطي از دست بندگان خدا بر‌آمده) اما جمعي از همكاران را در برابر خودش مي‌بيند. بله! ما وقتي انگشت به دهان مي‌مانيم كه مي‌بينيم چند روز پس از شروع تبليغات گروه اول، يك گروه دوم از راه مي‌رسد و اعلام مي‌كند تصميم دارد درست در همان روز و همان ساعت نمايش آنلاين اجرا كند، منتها رايگان.  سوال اين است كه چرا نبايد به چنين تصميم‌هايي نگاه مشكوك داشته باشيم؟ يعني اگر عده‌اي قصد دارند به هر تصميم دولت به ديده شك و ترديد بنگرند، چرا ما همان نگاه را به خودشان تعميم ندهيم؟ اگر سيستم فرهنگي براي رونق بخشيدن به فضاي كسب و كار تئاتر برنامه‌ خاصي ندارد، جامعه تئاتري هم ايده و برنامه‌اي ندارد؟ در اين حد كه لجوجانه تصميم مي‌گيرد با همكار خودش موازي‌كاري كند؟ باب روشن شدن موضوع به صراحت اشاره كنم كه قرار بود نمايش «مرجان» به نويسندگي و كارگرداني آريان رضايي و با بازي الهام پاوه‌نژاد از چهارشنبه ۳۰ مهر ماه ساعت ۲۱ به شيوه آنلاين و تعاملي اجرا ‌شود، اطلاع‌رساني هم از چندي قبل شروع شد ولي سه‌شنبه شب گروه دوم با هدايت كيومرث مرادي اعلام كرد، قصد دارد در ساعت مشابه نمايش آنلاين رايگان اجرا كند! اين شد نقل حيراني ما و ماجراي «دم و خروس و قسم...». در نهايت متوجه نشديم به كدام ساز جماعت بايد رقصيد! بنابراين وقتي ما ندانيم، چطور انتظار مي‌رود وزير دورافتاده از تئاتر دولت بداند؟ حداقل بياييد بين خودمان هم‌نظر باشيم كه چطور بايد با وضعيت بحراني مواجه شويم.